ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟΚΟΥΜΟΥΝΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΤΟΝ ΞΕΝΟ... ΟΛΑ ΤΑ ΟΣΑ ΛΕΕΙ ΕΙΝΑ...
ΗΡΘΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ...!!! ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΡΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΗ... ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ...!!! ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ...!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ουστ κοπρόσκυλα!Καί μιά ευχή γιά όλους τούς ξενολάγνους:ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΨΟΥΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΙΣΛΑΜΟΠΙΘΗΚΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ........
ΑπάντησηΔιαγραφήPatsoura....
ΑπάντησηΔιαγραφή(1) Η Ευρωπαϊκή "11η Σεπτεμβρίου" δεν εξεδηλώθη προ ελαχίστων ημερών, ως ανιστορήτως εδήλωσεν ο κύριος Κουμουτσάκος, αλλά την 11η Μαρτίου 2.004μ.α.χ.χ., με την ισλαμικήν επίθεσιν κατά της Μαδρίτης.
ΑπάντησηΔιαγραφή(2) Η "ξενία" ή άλλως πως "φιλοξενία", πράματι συνηθιζόταν καί προς τους αλλοεθνείς, εφ' όσον υπήρχαν οικογενειακοί δεσμοί. Λόγου χάριν, οι Έλληνες φιλοξενούσαν Σκύθες, Γαλάτες Ίβηρες κ.λ.π., χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι. Μάλιστα, ο Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης, επί του θέματος αλλοιώνει κείμενα, τα οποία καί θα παραθέσω πλήρως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιογένης Λαέρτιος καί Πλούταρχος κατά Αδώνιδος Γεωργιάδου
Αφορμή για αυτήν την εργασία, στάθηκε ένα κείμενο που δημοσίευσε μερικώς ο Άδωνις Γεωργιάδης στην Ελληνική Αγωγή του Ιουνίου 2.007μ.α.χ.χ.
Αμέσως τώρα παραθέτω το συγκεκριμένο κείμενο, ενώ πριν από αυτό, παραθέτω το παραλειπόμενο από τον Άδωνι Γεωργιάδη κείμενο, το οποίο έχω μέσα σε αγκύλες, τόσο στην πηγή όσο καί στην μετάφραση.
Μόνον εισαγωγικώς σημειώνω ότι η ξενική συντομογραφία FHG σημαίνει Fragmenta Historicorum Graecorum.
«ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΟΛΩΝΟΣ ΟΙΚΙΑΝ ΑΦΙΚΟΜΕΝΟΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΟΝΤΩΝ ΤΙΝΙ ΚΕΛΕΥΣΑΙ ΜΗΝΥΣΑΙ ΠΑΡΕΙΗ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΟΙΤΟ ΑΥΤΟΝ ΘΕΑΣΑΣΘΑΙ, ΞΕΝΟΣ ΤΕ, ΓΕΝΕΣΘΑΙ. ΚΑΙ Ο ΘΕΡΑΠΩΝ ΕΙΣΑΓΓΕΙΛΑΣ ΕΚΕΛΕΥΣΘΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ ΕΙΠΕΙΝ ΑΥΤΩ, ΟΤΙΠΕΡ ΕΝ ΤΑΙΣ ΙΔΙΑΙΣ ΠΑΤΡΙΣΙ ΞΕΝΟΥΣ ΠΟΙΟΥΝΤΑΙ»
Πηγή: Διογένους Λαερτίου Βίοι Φιλοσόφων, Α΄ βιβλίο, κεφάλαια
101 – 102.
Η μετάφραση του κειμένου του Διογένους Λαερτίου, από τον Άδωνι Γεωργιάδη στο τεύχος 64/117 Ιουνίου 2.007μ.α.χ.χ. στις
σελίδες 9 – 10. Για την ένταξη του γεγονότος στο ιστορικό πλαίσιο, προσθέτω τις εισαγωγικές δυόμιση σειρές που παρέλειψε ο κύριος Γεωργιάδης, διότι τις θεωρώ απαραίτητες, όπως θα καταδειχθεί περαιτέρω. Αλλά αυτά θα τα σχολιάσω στο τέλος.
Ωστόσο είναι η ώρα να γίνει η μετάφραση του κειμένου.
Το προστιθέμενο εκ μέρους μου κείμενο που παρέλειψε ο Άδωνις Γεωργιάδης θα σημειωθεί με μία αγκύλη.
Μετάφραση Γεωργιάδη
«Ότι όταν ήλθε στήν οικία τού Σόλωνος, παρήγγειλε σέ ένα υπηρέτη νά πή σ’ αυτόν ότι βρίσκεται στήν είσοδό του ο Ανάχαρσις καί θά ήθελε νά τόν δή καί ει δυνατόν νά γίνη φιλοξενούμενός του. Ο υπηρέτης τά διεβίβασε αυτά στόν Σόλωνα, από τόν οποίον έλαβε τήν εντολή νά τού απαντήση, ότι μόνον στήν δική του πατρίδα μπορεί νά φιλοξενήται».
Τώρα, θα δημοσιεύσω όλο το επίμαχο κείμενο, με τα παραλειπόμενα εκ μέρους του Αδώνιδος Γεωργιάδου, σε μετάφραση των εκδόσεων «Κάκτος», για να δείτε πόσο διαφορετικό είναι το περιστατικό, για να δείτε πόσο διαφορετικό είναι το περιστατικό, από ό,τι γράφει ο Άδωνις.
Σε αγκύλες, είναι εκείνα τα τμήματα του περιστατικού, τα οποία σκοπίμως παραλείπει ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Αρχαίο κείμενο
[Λέγει δέ αυτόν Σωσικράτης ελθείν εις Αθήνας κατά τήν τεσσαρακοστήν εβδόμην Ολυμπιάδα επί άρχοντος Ευκράτους.
Έρμιππον δέ ]πρός τήν Σόλωνος οικίαν αφικόμενον τών θεραπόντων τινί κελεύσαι μηνύσαι ότι παρείη πρός αυτόν Ανάχαρσις καί βούλοιτο αυτόν θεάσασθαι, ξένος τε, ει οίόν τε, γενέσθαι. καί ο θεράπων εισαγγείλας εκελεύσθη υπό τού Σόλωνος ειπείν αυτώ, ότιπερ εν ταίς ιδίαις πατρίσι ξένους ποιούνται. ένθεν ο Ανάχαρσις ελών έφη νύν αυτόν εν τή πατρίδι είναι καί προσήκειν αυτώ ξένους ποιείσθαι. [ο δέ καταπλαγείς τήν ετοιμότητα εισέφρησεν αυτόν καί μέγιστον φίλον εποιήσατο.]
Μετάφραση «Κάκτου»
[Ο Σωσικράτης λέει πως ήρθε στην Αθήνα στη διάρκεια της τεσσαρακοστής έβδομης Ολυμπιάδας, όταν ήταν άρχοντας ο
Ευκράτης. Ο Έρμιππος λέει πως,] όταν πήγε στο σπίτι του Σόλωνα, είπε σε κάποιον από τους υπηρέτες να του αναγγείλει ότι τον επισκέφτηκε ο Ανάχαρσις, θέλει να τον δει καί αν είναι δυνατόν, να γίνει φιλοξενούμενός του. Ο υπηρέτης, αφού ανακοίνωσε την άφιξή του, διατάχτηκε από τον Σόλωνα να του απαντήσει ότι μόνο στην ίδια τους την πατρίδα μπορούν να φιλοξενούνται. Ο Ανάχαρσις ανταπάντησε ότι τώρα καί αυτός βρίσκεται στην πατρίδα του, οπότε έχει τη δυνατότητα να φιλοξενηθεί. [Ο Σόλων εξεπλάγη από την ετοιμολογία του, τον δέχτηκε καί τον έκανε τον καλύτερο φίλο του.]
Πηγή: Διογένης Λαέρτιος, «Βίοι Φιλοσόφων», Άπαντα, τόμος 1, Βιβλία 1-2, τόμος 303, Α΄ 102, των εκδόσεων «Κάκτος» στην σειρά των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων με τον τίτλο «Οι Έλληνες», Αθήνα Νοέμβριος 1.994μ.α.χ.χ.
Τώρα όμως, θα δούμε πώς διηγείται το ίδιο ακριβώς περιστατικό καί ο Πλούταρχος, στον Βίο του Σόλωνος, για να δούμε τί ισχύει καί τί όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα λοιπόν το κείμενο του Πλουτάρχου.
Αρχαίο κείμενο
Ιδία δ’ Αναχάρσεώς τε πρός Σόλωνα καί πάλιν Θάλεω συνουσίαν τινά καί λόγους αναγράφουσι τοιούτους. Ανάχαρσιν μέν εις Αθήνας φασίν επί τήν Σόλωνος οικίαν ελθόντα κόπτειν καί λέγειν, ως ξένος ών αφίκται φιλίαν ποιησόμενος καί ξενίαν πρός αυτόν. αποκριναμένου δέ τού Σόλωνος ως οίκοι βέλτιόν εστι ποιείσθαι φιλίας, ‘‘ουκούν’’ φάναι τόν Ανάχαρσιν ‘‘αυτός ών οίκοι σύ ποιήσαι φιλίαν καί ξενίας πρός ημάς.’’ ούτω δή θαυμάσαντα τήν αγχίνοιαν τού ανδρός τόν Σόλωνα δέξασθαι
φιλοφρόνως καί χρόνον τινά παρ’ αυτώ κατασχείν, ήδη τά δημόσια πράττοντα καί συνταττόμενον τούς νόμους.
Πηγή: Πλουτάρχου Βίος Σόλωνος, κεφάλαιο 5, εδάφια 1 – 3.
Παρακάτω παραθέτω την μετάφραση του Κάκτου για τον Βίο του Σόλωνα, από τον τόμο 54 της σειράς «Οι Έλληνες», εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1.992μ.α.χ.χ., όπου περιλαμβάνονται από τους Παραλλήλους Βίους του Πλουτάρχου ο Σόλων καί ο Ποπλικόλας. Ωστόσο ήλθε η ώρα να παραθέσω την μετάφραση για το συγκεκριμένο θέμα.
Μετάφραση Κάκτου
Υπάρχουν καί κάποιες ιστορίες για τους σοφούς Ανάχαρση καί Θαλή καί τη φιλία τους με το Σόλωνα, καί για αυτά που έλεγαν κάποτε μεταξύ τους. Όταν κάποτε πήγε ο Ανάχαρσις στην Αθήνα, επισκέφθηκε το σπίτι του Σόλωνα, όπου χτυπούσε κι έλεγε πως είναι ξένος, που ήρθε για να γίνει φίλος του καί φιλοξενούμενός του. Κι όταν ο Σόλων του αποκρίθηκε πως είναι πιο καλό να κάνει κανείς φιλίες στην πατρίδα του, ο Ανάχαρσις του είπε: «Εσύ, λοιπόν, που είσαι στην πατρίδα σου, κάνε με φίλο σου καί φιλοξένησέ με». Τότε ο Σόλων θαύμασε την εξυπνάδα του, τον δέχτηκε εγκάρδια καί τον φιλοξένησε για έναν καιρό. Ήταν η εποχή, όπου ο Σόλων είχε αρχίσει να ασχολείται με την πολιτική καί να γράφει τους νόμους του.
Σχόλια
1) Το πρώτο είναι ο χρόνος του περιστατικού. Καί εδώ να οφείλω να σημειώσω, ότι για τον χρόνο του περιστατικού αναφέρει ο Σωσικράτης καί η μαρτυρία του βρίσκεται στο απόσπασμα 502 του τετάρτου τόμου του πολυτόμου βιβλίου Fragmenta Historicorum Graecorum(=FHG iv. 502) που εξέδωσε στο Παρίσι ο C. Muller τα έτη 1.841 – 1.870μ.α.χ.χ., ενώ όλο το περιστατικό το αφηγείται ο Έρμιππος στο ίδιο βιβλίο στο απόσπασμα 40 του τρίτου τόμου(=FHG iii. 40).Το περιστατικό όπως αναφέρεται, γίνεται στην τεσσαρακοστή εβδόμη Ολυμπιάδα, όταν επώνυμος άρχοντας ήταν ο Ευκράτης. Από αυτά τα στοιχεία το περιστατικό τοποθετείται στο 592 – 591π.α.χ.χ., διότι τότε έγραφε ο Σόλωνας τους νόμους του. Αυτό το δεδομένο ο Άδωνις Γεωργιάδης το παραλείπει, αν καί είναι σημαντικό, διότι τοποθετεί το περιστατικό στον χρόνο. Τότε ο Σόλωνας ήταν 47/48 ή 48/49 ετών.
2) Αυτό το οποίο θα σημειώσω τώρα είναι καί το κυριότερο σημείο σε όλη την εργασία. Καί αυτό θέλω να τονισθεί ιδιαιτέρως. Για το ίδιο περιστατικό, γράφουν δύο βιογράφοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς του πρώτου – δευτέρου
μεταχριστιανικού αιώνα(40/45 – 120/125μ.α.χ.χ.).
β) Ο Διογένης Λαέρτιος έζησε τον τρίτο μεταχριστιανικό αιώνα,
ενώ άκμασε στην εποχή των Σεβήρων. Το έργο του Βίοι Φιλοσόφων εκτείνεται σε εννέα(9) βιβλία που οι εκδόσεις"Κάκτος" εξέδωσαν σε τέσσερεις(4) τόμους, ενώ το δέκατο βιβλίο του Διογένους Λαερτίου, επειδή εκεί αναφέρεται η Επικούρεια φιλοσοφία, ο "Κάκτος" το συμπεριέλαβε στα Άπαντα του Επίκουρου καί είναι ο τόμος 284 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων με τον τίτλο "Οι Έλληνες".
Αυτά ως προς τους δύο βιογράφους.
γ) Το συγκεκριμένο περιστατικό έχει ως εξής:
Το 592 – 591π.α.χ.χ. επισκέπτεται την Αθήνα ο Ανάχαρσις ο Σκύθης καί ζητεί από τον Σόλωνα να τον φιλοξενήσει. Ο Σόλων αρνείται.
Ωστόσο, καί οι δύο φιλόσοφοι, συμφωνούν ότι ο Ανάχαρσις πείθει τον Σόλωνα καί ο Σόλωνας τον φιλοξενεί. Μάλιστα, ο
Πλούταρχος παραθέτει καί τους σχετικούς διαλόγους του Σόλωνα με τον Ανάχαρση για την σημασία των νόμων, τους οποίους παραλείπω επειδή δεν εμπίπτουν στα πλαίσια αυτής της εργασίας.
Επομένως, οι δύο βιογράφοι σε αυτό το σημείο συγκρούονται με τον Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος σκοπίμως παραλείπει την τελική κατάληξη αυτού του περιστατικού. Βεβαίως, δεν μπορούμε να πούμε ότι από την άλλη ο Σόλωνας ήταν καί το απαύγασμα του προοδευτισμού, αλλά όχι όμως καί στο όνομα των όποιων πολιτικών προτιμήσεών του ο κάθε Άδωνις να αποκρύπτει κρίσιμα σημεία της ιστορίας. Αυτό είναι απαράδεκτο για έναν ιστορικό. Επομένως, εδώ παρατηρούμε ότι καί ο Πλούταρχος καί ο Διογένης Λαέρτιος επιτίθενται κατά του Αδώνιδος καί τον απομυθοποιούν. Αν ήθελε ο φίλτατος Άδωνις να προβάλει κλειστή κοινωνία, θα μπορούσε να προβάλει την Σπάρτη των Κλασσικών Χρόνων, ιδίως πριν από το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Θα ήταν ορθότερο επιστημονικώς καί εντιμότερο ηθικώς.
δ) Επίσης, καλό είναι να πούμε ότι ο Πλούταρχος έζησε τον πρώτο προς δεύτερο μεταχριστιανικό αιώνα, άρα είναι έναν με δύο αιώνες αρχαιότερος του Διογένους Λαερτίου, άρα είναι κοντινότερος από χρονολογική άποψη στην εποχή του Σόλωνα, ενώ επίσης ως αρχιερέας των Δελφών, επιμελητής της Δελφικής Αμφικτυονίας, καί ανθύπατος μπορούσε να έχει πρόσβαση σε πολλά αρχεία των Αρχαίων Ελληνικών Πόλεων. Επίσης χάρη στην ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη μπορούσε να έχει πρόσβαση καί στα Ρωμαϊκά αρχεία που τον ενδιέφεραν.
Δηλαδή ο Πλούταρχος ήταν από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής του καί μπορούσε να μαθαίνει ό,τι ήθελε.
ε) Από την άλλη καί ο Διογένης Λαέρτιος, ως βιογράφος καί φιλόσοφος, ο οποίος ανήκε στον κύκλο των Σεβήρων, είχε τα
ίδια πλεονεκτήματα με τον Πλούταρχο όσον αφορά την πρόσβαση σε αρχεία καί πηγές, άρα είναι εξ ίσου αξιόπιστος με τον Πλούταρχο. Καί ακόμα, για το συγκεκριμένο περιστατικό, θα πρέπει να αντλεί από τις ίδιες πηγές με τον Πλούταρχο ή απευθείας από τον ίδιο τον Πλούταρχο. Αν καί αυτό, πιθανόν να μην το μάθουμε ποτέ.
3) Ως μία σύνοψη, πιστεύω ότι θα πρέπει να εμπιστευόμαστε περισσότερο τις πρωτογενείς πηγές, παρά τις γνώμες καί τις θέσεις των τρίτων. Καί αυτό, διότι όσο καλοί καί αν είναι οι όποιοι τρίτοι, είναι καί αυτοί άνθρωποι καί έχουν τις δικές τους ιδεολογικές, πολιτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές ή φιλοσοφικές, μεταφυσικές ή πολιτειακές ιδέες καί επομένως επηρεάζονται στον τρόπο γραφής τους από αυτές.
Επομένως, όσο περισσότερες πηγές έχουμε για το ίδιο γεγονός, τόσο πιθανότερη είναι μία σφαιρικότερη καί άρα αντικειμενικότερη γνώση μας για αυτό.
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας.