ΠΙΑΣΤΕ ΤΑ ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΗΛΑ: Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΕΧΕΙ ΤΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟΣΑ ΛΕΦΤΑ!!! ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΝΑ ΣΟΥ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ;;;

Ο Γιώργος Νταλάρας μίλησε στο «ΕΓΩ! Weekly» για τη συνεργασία του με τη Γλυκερία και την Ελένη Βιτάλη, για την πορεία του στον καλλιτεχνι...

Ο Γιώργος Νταλάρας μίλησε στο «ΕΓΩ! Weekly» για τη συνεργασία του με τη Γλυκερία και την Ελένη Βιτάλη, για την πορεία του στον καλλιτεχνικό χώρο και τα χρήματα που έβγαλε, αλλά και για τα δύο εγγόνια του.

Έχετε φίλους πολιτικούς από διάφορα κόμματα;
Μου άρεσε να γνωρίζω ανθρώπους που ασχολούνται με την πολιτική. Πίστευα ότι χρειάζεται θάρρος, γνώση και προσήλωση για να το κάνεις αυτό. Έτσι πίστευα... Ανήκω και σε μια γενιά που έζησε με την πολιτική, ιδιαίτερα όσοι ανήκαν στο χώρο της Αριστεράς. Πιο παλιά μαζευόμασταν και συζητούσαμε έντονα. Μη φανταστείτε ακραίες διαφορές. Ήταν η εποχή που δέκα άνθρωποι, οι οποίοι ανήκαν στον ευρύ χώρο της Αριστεράς, διαφωνούσαν σε επιμέρους θέματα ή επί της «διαδικασίας». Και αυτό πολλές φορές αποδεικνυόταν εποικοδομητικό.

Και σήμερα;
Τώρα η κρίση τα σάρωσε όλα.

Η φετινή –ιστορική κατά πολλούς– συνεργασία σας με την Ελένη Βιτάλη και τη Γλυκερία δίνει το μήνυμα «η ισχύς εν τη ενώσει»;
Η ιδέα μου είχε ως βάση το ότι η αγάπη και η αλήθεια ζουν ακόμα και στις μέρες μας. «Μόνο η αγάπη μένει, όλα τα άλλα είναι καπνός». Έτσι αρχίζει το πρόγραμμα. Τα τραγούδια των τριών μας μπλέκουν το ένα μέσα στο άλλο σ’ ένα τετράωρο πρόγραμμα με διφωνίες και προσωπικές ερμηνείες και τους τρεις μας επί σκηνής με πάρα πολλά τραγούδια με ιστορία. Με την εικαστική και σκηνοθετική επιμέλεια του Νίκου Σούλη και την καταλυτική παρουσία 15 μουσικών.

Στο παρελθόν είχατε πει επίσης ότι έχετε ενοχές για τα χρήματα που έχετε βγάλει. Συνεχίζετε να νιώθετε έτσι;
Πάντα! Ό,τι πέτυχα το πέτυχα με δικό μου αγώνα, επιμονή, υπομονή, μελέτη και, κυρίως, με την αγάπη του κόσμου. Από την άλλη πλευρά, οι ενοχές, κατά την άποψή μου, είναι πάρα πολύ καλό πράγμα. Στις μέρες μας είναι αρετή. Διατηρούν τον άνθρωπο σεμνό, κάτω από το καλάμι. Στον κόσμο οφείλω, εκτός από το δικό μου κόπο, ό,τι και αν κέρδισα. Θα ήταν κακόγουστο, αισθητικά και ηθικά, αν ξεχνούσα ότι είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που με την εμπιστοσύνη τους μου έδωσαν τη δύναμη να ζήσω καλύτερα.