Ο «Στόχος» μεταφέρει χωρίς σχόλια το αποκαλυπτικό άρθρο της αριστερής πολιτικής συντάκτριας Φώφης Γιωτάκη στην τελευταία σελίδα του σημερ...
Ο «Στόχος» μεταφέρει χωρίς σχόλια το αποκαλυπτικό άρθρο της αριστερής πολιτικής συντάκτριας Φώφης Γιωτάκη στην τελευταία σελίδα του σημερινού «Έθνους» του Μπόμπολα: Ο αγράμματος Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να κυβερνήσει, γι' αυτό και κάνει το πάν, προκειμένου ο Σύριζα να μήν κερδίσει την Αυτοδυναμία στις 25 του Γενάρη!..
Θέλει ο Αλέξης Τσίπρας αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές;
Οι ορκισμένοι οπαδοί του -που κάθε άλλο παρά λίγοι είναι σε όλα τα τελευταία γκάλοπ- ίσως σπεύσουν να απαντήσουν με απόλυτο τρόπο, χαρακτηρίζοντας μάλιστα το ερώτημα άστοχο και αφελές: αυτοδυναμία, εδώ και τώρα. Δεν έχουν άλλωστε και διαφορετικές «εικόνες» - το 2009, για παράδειγμα, ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να μην ήξερε ακριβώς το ποσοστό του ελλείμματος, γνώριζε όμως ότι είχε ασφαλές προβάδισμα και τι έκανε; Επεδίωξε να το αβγατίσει τάζοντας αναδιανομή του «πλούτου» - η συνέχεια είναι γνωστή...
Το 2015 βέβαια δεν είναι 2009. Κόμματα, πολιτικοί και πολίτες πέρασαν μέσα από τα Μνημόνια, τα «Ζάππεια», τις «πλατείες» και από χίλια μύρια κύματα. Για την πλειονότητα, η μαγική λέξη είναι πλέον η «συνεργασία» - και αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς επιδιώκει ισχυρή λαϊκή εντολή - αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σχεδιάζει την «επόμενη μέρα» με βάση ένα αυτάρεσκο σενάριο αυτοδυναμίας.
Εάν πράγματι επεδίωκε την «αριθμητική» αυτοδυναμία δεν θα «ξύριζε» την τελευταία στιγμή από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ πασοκογενή στελέχη, αλλά θα έπειθε τις οργανώσεις του να «κλειδώσουν» εγκαίρως νέους «συγκάτοικους» -ως πολλαπλασιαστές- στην αριστερή νεόδμητη πολυκατοικία.
Αντιθέτως, προτίμησε να εδραιώσει χαρακτηριστικά πολιτικής ηγεμονίας ξεκινώντας από τα του οίκου του. Να μην πειράξει ισορροπίες στο... παρά πέντε των εκλογών, αλλά να «ευλογήσει» στα ψηφοδέλτια μόνον εκείνους που δύσκολα θα αποκτήσουν με το «καλημέρα» συμπεριφορά ακόμη μιας συνιστώσας. Να εμφανίσει δηλαδή εικόνα διεύρυνσης, χωρίς να ρισκάρει να βάλει από τώρα και άλλους παίκτες στο γήπεδο.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά στο αν όντως ένα ευρύτερο άνοιγμα στους πασοκογενείς (βουλευτές, στελέχη, συνδικαλιστές κ.ά.) θα συνέδραμε τον στόχο της αυτοδυναμίας που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η επιλογή της ηγεσίας καθιστά φυσικά υποθετικό το ερώτημα και οι απορίες μένει να απαντηθούν από τις 26 Ιανουαρίου και μετά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει (εάν φυσικά οι κάλπες «συμφωνήσουν» με τις δημοσκοπήσεις).
Τότε, η ενδεχόμενη αυτοδυναμία θα αποδειχθεί πολύ σύντομα «κατάρα» - ειδικά για ένα κόμμα με κατοχυρωμένη την εσωκομματική αντιπολίτευση στο 35% και με τα κόμματα που κυβερνούν σήμερα να καραδοκούν για το πρώτο στραβοπάτημα...
Θέλει ο Αλέξης Τσίπρας αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές;
Οι ορκισμένοι οπαδοί του -που κάθε άλλο παρά λίγοι είναι σε όλα τα τελευταία γκάλοπ- ίσως σπεύσουν να απαντήσουν με απόλυτο τρόπο, χαρακτηρίζοντας μάλιστα το ερώτημα άστοχο και αφελές: αυτοδυναμία, εδώ και τώρα. Δεν έχουν άλλωστε και διαφορετικές «εικόνες» - το 2009, για παράδειγμα, ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να μην ήξερε ακριβώς το ποσοστό του ελλείμματος, γνώριζε όμως ότι είχε ασφαλές προβάδισμα και τι έκανε; Επεδίωξε να το αβγατίσει τάζοντας αναδιανομή του «πλούτου» - η συνέχεια είναι γνωστή...
Το 2015 βέβαια δεν είναι 2009. Κόμματα, πολιτικοί και πολίτες πέρασαν μέσα από τα Μνημόνια, τα «Ζάππεια», τις «πλατείες» και από χίλια μύρια κύματα. Για την πλειονότητα, η μαγική λέξη είναι πλέον η «συνεργασία» - και αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς επιδιώκει ισχυρή λαϊκή εντολή - αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σχεδιάζει την «επόμενη μέρα» με βάση ένα αυτάρεσκο σενάριο αυτοδυναμίας.
Εάν πράγματι επεδίωκε την «αριθμητική» αυτοδυναμία δεν θα «ξύριζε» την τελευταία στιγμή από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ πασοκογενή στελέχη, αλλά θα έπειθε τις οργανώσεις του να «κλειδώσουν» εγκαίρως νέους «συγκάτοικους» -ως πολλαπλασιαστές- στην αριστερή νεόδμητη πολυκατοικία.
Αντιθέτως, προτίμησε να εδραιώσει χαρακτηριστικά πολιτικής ηγεμονίας ξεκινώντας από τα του οίκου του. Να μην πειράξει ισορροπίες στο... παρά πέντε των εκλογών, αλλά να «ευλογήσει» στα ψηφοδέλτια μόνον εκείνους που δύσκολα θα αποκτήσουν με το «καλημέρα» συμπεριφορά ακόμη μιας συνιστώσας. Να εμφανίσει δηλαδή εικόνα διεύρυνσης, χωρίς να ρισκάρει να βάλει από τώρα και άλλους παίκτες στο γήπεδο.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά στο αν όντως ένα ευρύτερο άνοιγμα στους πασοκογενείς (βουλευτές, στελέχη, συνδικαλιστές κ.ά.) θα συνέδραμε τον στόχο της αυτοδυναμίας που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η επιλογή της ηγεσίας καθιστά φυσικά υποθετικό το ερώτημα και οι απορίες μένει να απαντηθούν από τις 26 Ιανουαρίου και μετά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει (εάν φυσικά οι κάλπες «συμφωνήσουν» με τις δημοσκοπήσεις).
Τότε, η ενδεχόμενη αυτοδυναμία θα αποδειχθεί πολύ σύντομα «κατάρα» - ειδικά για ένα κόμμα με κατοχυρωμένη την εσωκομματική αντιπολίτευση στο 35% και με τα κόμματα που κυβερνούν σήμερα να καραδοκούν για το πρώτο στραβοπάτημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.