Του Σάββα Καλεντερίδη Τον προσεχή Μάρτιο συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από το ξέσπασμα της «εξέγερσης» στη Συρία, που είχε ως στόχο τ...
Του Σάββα Καλεντερίδη
Τον προσεχή Μάρτιο συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από το ξέσπασμα της «εξέγερσης» στη Συρία, που είχε ως στόχο την ανατροπή του Άσαντ και την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος μετριοπαθούς ισλάμ, κατά τα πρότυπα της Τουρκίας, την οποία ορισμένοι (αν)εγκέφαλοι στην Ουάσιγκτον θεωρούσαν μοντέλο διακυβέρνησης για όλες τις μουσουλμανικές χώρες.
Στη λογική αυτή έκανε και τη μεγάλη στροφή -ανακυβίστηση είναι ο όρος του συρμού στην Ελλάδα- η τουρκική κυβέρνηση και ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος μέχρι μερικές εβδομάδες πριν την «εξέγερση», εκτός του ότι φιλοξενούσε σχεδόν κάθε εβδομάδα το ζεύγος Άσαντ στην Κωνσταντινούπολη, έκανε σχέδια για τις Ενωμένες Δημοκρατίες της Μέσης Ανατολής, κατά τα πρότυπα της Ε.Ε., με βασικό πυλώνα φυσικά την ίδια την Τουρκία.
Όταν του παρουσίασαν οι εκείθεν του Ατλαντικού φίλοι του το νέο σχέδιο, στο οποίο η Συρία του μετριοπαθούς ισλάμ θα ήταν προτεκτοράτο της Τουρκίας, τότε άρχισαν να ανοίγουν οι ορέξεις για ναμάζια στα τζαμιά της Δαμασκού και του Χαλεπίου, πάντα σε νεοοθωμανικό φόντο. Γι’ αυτό η Τουρκία «πούλησε» στην κυριολεξία εν μια νυκτί τον Άσαντ και έγινε χώρα πυλώνας για την υποστήριξη της λεγόμενης συριακής αντιπολίτευσης και κέντρο εκπαίδευσης του «Ελευθέρου Συριακού Στρατού».
Στη συνέχεια, όταν οι ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι οι ριζοσπαστικές ισλαμιστικές οργανώσεις απειλούν την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή και έπαψαν πια να επιδιώκουν την ανατροπή του Άσαντ, η Τουρκία μετατράπηκε σε φανερό υποστηρικτή της ισλαμικής τρομοκρατίας, δηλαδή της Αλ Κάιντα και του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους». Ο στόχος της Άγκυρας ήταν να επικρατήσουν οι σουνίτες στη Συρία, για να γίνει στη συνέχεια το πρώτο ίσως προτεκτοράτο της υπό ανασύσταση Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η στάση αυτή της Τουρκίας αποτελεί ένα από τα σημεία τριβής μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας, που αργά ή γρήγορα θα αναδειχθεί με τις πραγματικές της διαστάσεις.
Ενώ, όμως, συμβαίνουν όλα αυτά και ενώ η Τουρκία προσπαθεί να πείσει με κάθε τρόπο τις ΗΠΑ να θέσουν ως πρωτεύοντα στόχο την ανατροπή του Άσαντ, έρχεται μια εξέλιξη να χαλάσει τα σχέδια της Άγκυρας.
Σε σύσκεψη που έγινε στη Γενεύη, τον Ιούνιο του 2012, για το ζήτημα της Συρίας, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα είχαν συμφωνήσει στην εξεύρεση λύσης, μέρος της οποίας ήταν και η απομάκρυνση του Άσαντ. Τώρα, μετά από 2,5 χρόνια, η διεθνής κοινότητα υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Εθνών, φαίνεται ότι αποδέχεται ότι μια λύση στο ζήτημα της Συρίας, χωρίς τον Άσαντ, θα δημιουργούσε τέτοιο χάος στην περιοχή, που δεν θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει καμία δύναμη.
Συναγερμός για το θέμα σήμανε στην Άγκυρα, από τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζων Κέρι, ο οποίος μετά την συνάντησή του με τον διαμεσολαβητή των ΗΕ για τη Συρία, Μιστούρα, εξέφρασε την ελπίδα οι προσπάθειες της Ρωσίας για εξεύρεση λύσης, να έχουν θετική κατάληξη. Να σημειώσουμε ότι τις επόμενες ημέρες πρόκειται να γίνει στη Μόσχα σύνοδος για το θέμα της Συρίας, με τη συμμετοχή και εκπροσώπων της συριακής αντιπολίτευσης.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η Ουάσιγκτον έχει υιοθετήσει την άποψη ότι χωρίς τον Άσαντ είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο να αντιμετωπιστεί το «Ι.Κ.», εκτιμήσεις που στηρίζονται και στο γεγονός ότι η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ και των συμμάχων συνεργάζεται με την αντίστοιχη της Συρίας, στους βομβαρδισμούς εναντίον θέσεων και στόχων του «Ι.Κ.».
Σε ένα τέτοιο γεωπολιτικό περιβάλλον, με τη θέση της Ρωσίας να ενισχύεται στην περιοχή, η Κύπρος καλείται να διαχειριστή μια εξαιρετικά δυσάρεστη εξέλιξη, ενδεχομένως με σοβαρότατες γεωπολιτικές συνέπειες. Η απόφαση της γαλλικής TOTAL να μην προχωρήσει σε γεωτρήσεις στα Οικόπεδα 10 και 11 της κυπριακής ΑΟΖ, που είχε κερδίσει με διεθνή διαγωνισμό, ασχέτως αν αυτή οφείλεται στις εξελίξεις που σχετίζονται με την πτώση στις τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών, συμπίπτει με τον κεντρικό στρατηγικό στόχο της Άγκυρας, που είναι η αποχώρηση των ξένων εταιρειών από την ΑΟΖ της Κύπρου.
Δεν είναι ακόμη σαφές αν η απόφαση της TOTAL σχετίζεται με την πρόθεση της Τουρκίας να αναθέσει την κατασκευή των συστημάτων αεράμυνας υψηλών υψών στη Eurosam, όπου οι γαλλικές εταιρίες έχουν τη μερίδα του λέοντος.
Πάντως, η Κύπρος φροντίζει να εξισορροπήσει το κενό γεωπολιτικής στήριξης με την υπογραφή συμφωνίας παραχώρησης υποστηρίξεων και άδειας χρήσεως του αεροδρομίου «Ανδρέας Παπανδρέου» στις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας.
Σοβαρές εξελίξεις και σοβαρότατες κινήσεις, που ενέχουν κινδύνους και πρέπει να εντάσσονται σε ενιαίο εθνικό σχεδιασμό Λευκωσίας και Αθήνας.
Υπάρχει άραγε κάτι τέτοιο;
ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.