ΥΠΟΥΡΓΟΠΑΝΕ, ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟ… ΚΟΥΓΚΙ;

Γράφει ο Αντίοχος Ως γνωστόν, η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Κι όπως φαίνεται, μετά την πλήρη υποταγή στους διεθνείς τοκογλύφους, γκρίνια ...

Γράφει ο Αντίοχος

Ως γνωστόν, η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Κι όπως φαίνεται, μετά την πλήρη υποταγή στους διεθνείς τοκογλύφους, γκρίνια έχει πέσει μεταξύ των Τσιπροκαμμένων. Και η αφορμή για να εκδηλωθεί, δόθηκε από τις υπερφίαλες δηλώσεις του υπουργοπάνου για το «Κούγκι» – και μάλιστα μια-δυο μέρες πριν τη μνημονιακή κωλοτούμπα.

Έτσι, σε άρθρο του στην «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ, ο τακτικός αρθρογράφος Γιώργος Ανανδρανιστάκης αναρωτιέται  «Από πού πάνε για το Κούγκι;» και τα ρίχνει στον υπουργοπάνο (προφανέστατα έχοντας την κάλυψη του mister Tsipra):

«Αν δεν πάρουμε αυτό που θέλουμε, θα το κάνουμε Κούγκι» είπε ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, προκαλώντας μεγίστη αναταραχή στο εξωτερικό. Κακώς. Η αναταραχή θα έπρεπε να προκληθεί στο εσωτερικό, διότι η πράξη της εκούσιας αυτοανάφλεξης είναι μεν ηρωική, δεν είναι όμως και το καλύτερο που μπορείς να προτείνεις σε έναν λαό εν έτει 2015. Το θέμα δεν είναι να πεθάνουμε ηρωικά, το θέμα είναι να ζήσουμε ηρωικά, να ζήσουμε, να χαρούμε, να αγαπήσουμε, να δημιουργήσουμε. Και, εν πάση περιπτώσει, εκείνος που είναι πολιτικά υπεύθυνος για τα πυρομαχικά καλό είναι να μην μιλάει για εκρήξεις πυριτιδαποθηκών. Οι συνειρμοί είναι ολίγον δυσοίωνοι.

Η διαπραγμάτευση είναι όντως πολύ δύσκολη, η στάση κάποιων εκ των δανειστών είναι εξόχως προκλητική και εκνευριστική. Σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, βρε αδερφέ. Το κλίμα μοιάζει ώρες – ώρες πολεμικό, μόνο που ο πόλεμος είναι οικονομικός. Οικονομικός με θύματα πραγματικά, νεκρούς, τραυματίες, ψυχικά και σωματικά ράκη, ακόμη κι έτσι όμως παραμένει οικονομικός. Είναι λάθος να φαντασιωνόμαστε μάχες και ναυμαχίες, συγκρούσεις εξ αποστάσεως και εκ του συστάδην. Δεν είναι μόνο τραγελαφικό, είναι και επικίνδυνο, διότι δημιουργεί σε κάποια τμήματα του πληθυσμού την ψευδή εντύπωση ότι ανά πάσα στιγμή θα χρειαστεί να πάρει τα όπλα. Η ιστορία είναι καλός σύμβουλος, αρκεί να τη διαβάζεις και την ερμηνεύεις σωστά. Να βρίσκεις, δηλαδή, τις σωστές αναλογίες του χθες με το σήμερα, χωρίς ψιμύθια και μύθους εθνικούς. Αλλιώς, είσαι σε αέναο πόλεμο, πότε με τους Τούρκους, πότε με τους ναζί, πότε με τους Ενετούς. Πολεμάς λάθος εχθρούς με λάθος μέσα. Αντί να βάλεις πάνω στο τραπέζι τον ορθό λόγο, βάζεις τον γκρα, το πανάρχαιο μακρύκανο τουφέκι που θέλει καθάρισμα ανά δέκα λεπτά για να μην μπλοκάρει.

Άλλως ειπείν, βάστα Τούρκο να γιομίσω».

Ασφαλής πρόβλεψη: είναι παρατηρημένο, πως στις συγκυβερνήσεις πρώτος την πληρώνει ο… αδύναμος κρίκος, ο μικρότερος. Τα πρόσφατα παραδείγματα είναι πολλά. Δείτε πως κατάντησε ο Καρατζαφέρης μετά τη συμμετοχή του στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου και πως κατάντησε το κλεφτο-ΠΑΣΟΚ μετά τη συγκυβέρνηση με τον Σαμαρά. Την ίδια τύχη θα έχει η καμμεναρία! Την οποία, κάποια στιγμή θα την αδειάσουν οι Τσιπραίοι (περιμένει πως και πως ο… Ποτάμης να πάρει τη θέση της…) και θα της φορτώσουν όλα τα κακώς καμωμένα… Ας κάνει, λοιπόν, τον… καμπόσο ο υπουργοπάνος, όσο προλαβαίνει. Γιατί ο πολιτικός του χρόνος είναι μετρημένος!

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ