ΓΕΛΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ: ΓΙΑ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΙΚΑ ΝΟΜΙΚΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» Ο ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΨΑΡΡΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑΤΙ... ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΙΖΕΙ!..

ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΦΩΝΗΕΝ ΟΥΤΑ ΚΑΝ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΑ... ΚΑΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ... Από μέρα σε μέρα αναμένετα...

ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΦΩΝΗΕΝ ΟΥΤΑ ΚΑΝ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΑ... ΚΑΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ...

Από μέρα σε μέρα αναμένεται η ανακοίνωση για τον ορισμό της δίκης της Χρυσής Αυγής. Εν τω μεταξύ, συμπληρώνεται το δεκαοκτάμηνο κράτησης των πρώτων συλληφθέντων και οι κατηγορούμενοι για συμμετοχή και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης θα αρχίσουν να αποφυλακίζονται, με πρώτο τον κατηγορούμενο ως φυσικό αυτουργό της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, τον Γιώργο Ρουπακιά.

Η πολύμηνη καθυστέρηση της δίκης επιβεβαιώνει το γεγονός ότι, αντίθετα από όσα ισχυρίζεται η ναζιστική οργάνωση, δεν ήταν η κυβερνητική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη που προσδιορίζει τη δικαστική διερεύνηση των ναζιστικών εγκλημάτων, αλλά το ακριβώς αντίθετο.

Μετά τις πρώτες κινήσεις που οδήγησαν στις συλλήψεις τον Σεπτέμβριο του 2013, η κυβέρνηση Σαμαρά άφησε τη Δικαιοσύνη να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Και βέβαια εγκατέλειψε τους δικαστικούς λειτουργούς που ανέλαβαν την υπόθεση έρμαιο στις απειλές και τις συκοφαντίες των ναζιστών.

Αυταπάρνηση

Χάρη στην αυταπάρνηση και το δημοκρατικό ήθος ορισμένων απ’ αυτούς έγινε δυνατή η συγκρότηση της κατηγορίας. Και ήταν τόσο καλά δομημένη και στοιχειοθετημένη αυτή η κατηγορία, ώστε σιγά σιγά πάψαμε να ακούμε τα παπαγαλάκια των ναζιστών να επαναλαμβάνουν τα περί «ανίσχυρου κατηγορητηρίου».

Το νέο τροπάριο των κρυφών υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής στέκεται μόνο σε τυπικά έως και νομικίστικα επιχειρήματα. Διαφαίνεται δηλαδή η νέα υπερασπιστική γραμμή της οργάνωσης, η οποία επιχειρεί να απογυμνώσει την υπόθεση από κάθε πολιτικό χαρακτήρα, εμφανίζοντάς την ως προϊόν τυπικών δικονομικών σφαλμάτων.

Ούτε λέξη δεν γίνεται πλέον για την ουσία των κακουργημάτων που βαρύνουν τους υπόδικους. Οι χρυσαυγίτες γνωρίζουν ότι εκεί, στην ουσία δηλαδή της ποινικής υπόθεσης, βρίσκεται η αδυναμία τους και έτσι προσπαθούν με νομικίστικα επιχειρήματα να καταρρίψουν το κατηγορητήριο, με πρώτο στόχο να βρεθεί τρόπος μέσω ενστάσεων να μην προχωρήσει καν η δίκη.

1. Είχαμε πρώτα απ’ όλα τη γνωστή μειοψηφία ενός εφέτη στο συμβούλιο που εξέτασε την υπόθεση. Ο εφέτης υιοθέτησε στην ουσία τους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν μια συζήτηση που γινόταν σε νομικούς κύκλους σε σχέση με την ενδεχόμενη τροποποίηση του άρθρου 187.1 του Π.Κ.

Ο δικαστής που μειοψήφησε θεώρησε ότι πρέπει να εκπέσει η κατηγορία της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης διότι, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Παλέρμο, απαιτείται οικονομικό κίνητρο για τον χαρακτηρισμό μιας οργάνωσης ως εγκληματικής.

Το σκεπτικό του εφέτη σταματάει απότομα στο σημείο αυτό, ενώ η φυσιολογική επόμενη σκέψη του θα ήταν να μετατραπούν οι κατηγορίες και να υπαχθεί επομένως η Χρυσή Αυγή στις ένοπλες εγκληματικές οργανώσεις που δικάζονται με τον (νέο) αντιτρομοκρατικό νόμο (187.Α) στον βαθμό που όλα τα χαρακτηριστικά της δράσης της πληρούν τις προϋποθέσεις καταδίκης της σύμφωνα με τον 187.Α.

2. Μία βδομάδα μετά την έκδοση του βουλεύματος και τη δημοσιοποίηση της μειοψηφούσας απαλλακτικής άποψης είχαμε δημοσίευμα στο (ασφαλώς μη χρυσαυγίτικο) έντυπο «Ποντίκι», με τίτλο «Στον αέρα η δίκη της Χρυσής Αυγής» και υπότιτλο «Μια σοβαρή παράλειψη στην ογκώδη δικογραφία μπορεί να βγάλει άκυρο το κατηγορητήριο» (12.2.2015).

Η είδηση για το «Ποντίκι» είναι ότι δεν περιλαμβάνεται στη δίωξη η κατηγορία της «συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης».

Ενδιαφέρον έχει και το κλείσιμο του άρθρου, στο οποίο υπάρχει και πολιτική κατάληξη που εμπλέκει άμεσα τον ΣΥΡΙΖΑ στη μεθόδευση αναθεώρησης της δικαστικής διαδικασίας: «Δικαιολογημένες λοιπόν οι ενστάσεις και οι επιφυλάξεις σχετικά με τη δομή του κατηγορητηρίου βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων αναφορικά με την επιτυχή ή όχι κατάληξη της δίκης σχετικά με την εγκληματική δράση της νεοναζιστικής οργάνωσης και των ταγμάτων εφόδου, που φέρονται να καθοδηγούνταν εξ ολοκλήρου από τον Μιχαλολιάκο και άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη της Χρυσής Αυγής».

3. Πέρασαν δέκα μέρες από το δημοσίευμα του «Ποντικιού» και φρόντισε να το επιβεβαιώσει με εντελώς άκομψο τρόπο η ίδια η πρόεδρος της Βουλής, η οποία προσπάθησε να εξαρτήσει τη νόμιμη λειτουργία της Βουλής από την παρουσία των προφυλακισμένων χρυσαυγιτών.

«Η σύνθεση της Βουλής δεν μπορεί να επηρεάζεται από άλλα όργανα, από άλλες λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος», είπε η πρόεδρος, θέτοντας ανοιχτά υπό αμφισβήτηση τις επιλογές της Δικαιοσύνης και δίνοντας -άθελά της ασφαλώς- ένα χέρι βοηθείας στην οργάνωση. Μπορεί η πρότασή της να απορρίφθηκε από όλες τις πτέρυγες, ακόμα και από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το μήνυμα που στάλθηκε στην κοινωνία και την ίδια τη Δικαιοσύνη ήταν ισχυρό και σαφές.

Το ζήτημα είναι εξόχως πολιτικό. Και οι απόψεις που χαϊδεύουν τα αυτιά των χρυσαυγιτών δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν παρά μόνο πολιτικά. Την πρόκληση αυτή δεν μπορεί να την αποφύγει η κυβέρνηση. Το γεγονός ότι συζητάμε γι’ αυτά τα περιφερειακά ζητήματα δείχνει ότι ακόμα και ο στενός κύκλος των χρυσαυγιτών θεωρεί το ζήτημα της ουσίας χαμένο. Αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας. Και γνωρίζουν ότι όλο και περισσότερα στοιχεία της εγκληματικής δράσης θα αποκαλύπτονται. Το αστείο είναι ότι αυτά τα στοιχεία προέρχονται τώρα «εξ οικείων».

Υπό τον τίτλο «Η σφιχτή δομή έφερε την επιτυχία», ο γνωστός ακτιβιστής της Ακροδεξιάς Δημήτρης Παπαγεωργίου, στο τελευταίο φύλλο του «Ελεύθερου Κόσμου», έχει μια σημαντική αποκάλυψη για τον τρόπο δράσης της Χ.Α., το κεντρικό δηλαδή ζήτημα που θα απασχολήσει το δικαστήριο:

«Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να υποδείξει ένα “σωστό μονοπάτι” στη Χρυσή Αυγή, τη στιγμή που ήταν ακριβώς η μονολιθικότητά της που την έφερε στο σημείο επιτυχίας που έχει σήμερα. Η μονολιθικότητα, η έλλειψη “εσωτερικής δημοκρατίας” και η σκληρή ιεραρχία της. Θυμάμαι όταν ο γράφων σε ηλικία 24 ετών ως μέλος της Χρυσής Αυγής είχε προτείνει στον Γ.Γ. του κόμματος ένα σχέδιο ομόκεντρων κύκλων που θα επέτρεπε την επέκταση της Χρυσής Αυγής εκτός των παραδοσιακών της περιοχών. Η αντίδραση του Γ.Γ. ήταν ότι αντιθέτως θα έπρεπε να καθετοποιηθεί περαιτέρω η ιεραρχία και να γίνει πιο σκληρή. Δεν ισχυρίζομαι φυσικά ότι είχα εγώ δίκιο, αφού αυτό το “σύστημα” δούλεψε. Βασίζεται όμως σε πολύ συγκεκριμένους παράγοντες. Πάντως, όσοι ελπίζουν να “αλλάξουν” τη Χρυσή Αυγή θα πρέπει να έχουν υπόψη τους τα παραπάνω».