Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ ΑΕ) ιδρύθηκε το 1960 ώστε να εκμεταλλευτεί, υπέρ του Ελληνικού Λαού την καλλιέργεια ζαχαρότευτλων, με...
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ ΑΕ) ιδρύθηκε το 1960 ώστε να εκμεταλλευτεί, υπέρ του Ελληνικού Λαού την καλλιέργεια ζαχαρότευτλων, με στόχο την βιομηχανική παραγωγή ζάχαρης, ενός φυσικού και θρεπτικού προϊόντος, το οποίο μέχρι τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούσε είδος πολυτελείας. Η εταιρία μεσουρανούσε για πάνω από σαράντα χρόνια παράγοντας μέσω 5 εργοστασιακών μονάδων (Λάρισα-Πλατύ-Σέρρες-Ξάνθη-Ορεστιάδα) καθαρή κρυσταλλική ζάχαρη υψηλής ποιότητας.
Η ΕΒΖ μέχρι το 2006, παρήγαγε το σύνολο της ζητούμενης ποσότητας στην Ελλάδα, με ετήσια παραγωγή περίπου 340.000 τόνους. Η μεγάλη και καταστροφική αλλαγή επήλθε το 2006, με την Κοινή Οργάνωση Αγοράς (ΚΟΑ) Ζάχαρης, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να περιοριστεί, στα πλαίσια του «υγιούς ανταγωνισμού»(;;;), η παραγωγή του προϊόντος κατά 50% περίπου. Οι αποζημιώσεις που δόθηκαν από την ΕΕ για τη μείωση της ποσόστωσης δεν αξιοποιήθηκαν όπως θα έπρεπε και το μεγαλόπνοο σχέδιο μετατροπής των δύο Εργοστασίων, που έκλεισαν (Λάρισα-Ξάνθη), σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης, ναυάγησε πρόωρα.
Οι προχειρότητες κάποιων διοικήσεων και τα μικροπολιτικά συμφέροντα, αλλά και η έλλειψη οράματος για το μέλλον, δεν προετοίμασαν της εταιρία, ώστε να προσπαθήσει πολύ νωρίτερα να γίνει ανταγωνιστική και με πολύ μικρότερες θυσίες, οδηγώντας την με αυτό τον τρόπο στην απαξίωσή, με δραματική μείωση της αξίας της μετοχής, με ότι αυτό συνεπάγεται και για τους επενδυτές. Ήταν γνωστό ότι κάποια στιγμή, αυτοί που πλήρωσαν για να μειωθεί η παραγωγή στο μισό, θα μας χτυπούσαν την πόρτα και θα απαιτούσαν τα συμφωνηθέντα.
Η Ελλάδα σήμερα, για να καλύψει τις ανάγκες της, εισάγει ζάχαρη κυρίως από την Γαλλία και τη Γερμανία (οποία σύμπτωση!!). Εδώ για μας βρίσκεται και η μεγάλη ευθύνη των πολιτικών, οι οποίοι αντί να δουν το μακροπρόθεσμο όφελος για την ΕΒΖ και τη χώρα, μετέθεταν το πρόβλημα συνεχώς για το μέλλον και οδήγησαν την άλλοτε κραταιά Αγροτική Βιομηχανία στην άβυσσο. Φυσικά ποτέ κανένας δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει, γιατί θα έπρεπε μια χώρα, με αυτάρκεια στη ζάχαρη, να μειώσει στο μισό την παραγωγή και να εισάγει τη απομειούμενη ποσότητα. Αυτές οι «αποικιοκρατικού τύπου» συμφωνίες, ενάντια σε κάθε λογική και κυρίως ενάντια στα συμφέροντα των Ελλήνων, ήταν που οδήγησαν στην σημερινή καταστροφή και κάποιοι θα λογοδοτήσουν αργά ή γρήγορα.
Τα τελευταία χρόνια, στα οποία και η εταιρία ζει τη μνημονιακή λαίλαπα που μας επιφύλαξαν οι πολιτικάντηδες, η απαξίωση της ΕΒΖ επιταχύνθηκε προκαλώντας μια μόνιμη ανασφάλεια τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους τευτλοπαραγωγούς. Η παραγωγή της ζάχαρης μειώνονταν συνεχώς τα τελευταία χρόνια, φτάνοντας σε ιστορικά χαμηλά, ενώ η Εταιρία έφτασε σε σημείο αδυναμίας πληρωμής των αγροτών για την πρώτη ύλη (τεύτλα), που της παρέδωσαν για την περίοδο 2014, ερχόμενη αντιμέτωπή με προβλήματα ταμειακή ρευστότητας και το φάσμα της πιθανής χρεωκοπίας.
Τελικά οι τευτλοπαραγωγοί πληρώθηκαν τα χρωστούμενα με δάνειο της ΕΒΖ από την Τράπεζα Πειραιώς, ιδιοκτήτρια ούτως ή άλλως της εταιρείας, ενώ παρουσιάστηκε και ένα νέο τιμολόγιο για τους αγρότες, το οποίο σύμφωνα με το Υπουργείο «θα καθιστά βιώσιμη την καλλιέργεια των τεύτλων και θα αποδίδει ένα αξιοπρεπές εισόδημα»
Στον Λαϊκό Σύνδεσμο ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ η πρωτογενής παραγωγή είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της Εθνικής μας πολιτικής. Οι λύσεις δεν μπορεί να είναι ημίμετρα και τραπεζικός δανεισμός, αλλά αύξηση της παραγωγής αγροτικών προϊόντων ώστε να έχει η Πατρίδα μας αυτάρκεια τουλάχιστον σε διατροφικά είδη. Η αυτάρκεια είναι απαραίτητη για την πραγματική ανάπτυξη και την ευημερία της και θα δώσει στο μέλλον πραγματική αξιοπρέπεια.
Σήμερα στην εταιρία εργάζονται ελάχιστοι άνθρωποι σε σχέση με το παρελθόν και οι οποίοι με υπεράνθρωπες προσπάθειες προσπαθούν να κρατήσουν όρθια την ΕΒΖ, δεχόμενοι τις όποιες μειώσεις έγιναν στους μισθούς της με αξιοπρέπεια, πιστεύοντας ότι πράττουν το σωστό. Η συνεχής συρρίκνωση του αριθμού των εργαζομένων τα τελευταία χρόνια είχε τρομερές επιπτώσεις και στη βιωσιμότητα του Ταμείου Αλληλοβοήθειας της ΕΒΖ, το οποίο βρίσκεται σε πολύ δυσχερή οικονομική κατάσταση, λόγω τόσο της μη εγγραφής νέων μελών, όσο και εξαιτίας του περιβόητου PSI (κούρεμα των Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου που είχε στην κατοχή του κατά 53,5% στην ονομαστική τους αξία).
Αποδείχτηκε ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας στην παραγωγή ζάχαρης δεν είναι μισθολογικό. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η δραματική μείωση της παραγωγής. Η νέα «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση δείχνει ανίκανη να βρει τους πόρους και τους τρόπους, ώστε να δώσει ανάσα στην εταιρία με την αύξηση της παραγωγής, που είναι και η μόνη λύση στο πρόβλημα. Ας αφήσουν τις προχειρότητες, όπως είναι οι κάθε μορφής βραχυπρόθεσμοι δανεισμοί, γιατί αυτό που θα καταφέρουν στο τέλος θα είναι να σφίξουν και άλλο τη θηλιά γύρω από την εταιρία, η οποία δεν θα μπορέσει να ξεπληρώσει τα χρωστούμενα, με αποτέλεσμα την υποθήκευση του μέλλοντός της και κατ’ επέκταση του μέλλοντος χιλιάδων Ελληνικών οικογενειών.
Ο Λαϊκός Σύνδεσμος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα είναι στο πλευρό των εργαζομένων και των τευτλοπαραγωγών προτείνοντας την επιστροφή στην γη μας. Ο τόπος αυτός είναι ο τόπος των προγόνων μας και να είναι σίγουροι οι διεφθαρμένοι τοκογλυφικοί φορείς της παγκοσμιοποίησης ότι θα τον υπερασπιστούμε με την ίδια μας τη ζωή. Στα πλαίσια μιας πραγματικής Εθνικής Λαϊκής Κοινότητας θα έρθει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ του Ελληνισμού.
Λιόκος Νικόλαος Τ.Ο. Νέας Μηχανιώνας.
- See more at: http://www.xathess.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.