ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ.

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου Είδατε λοιπόν ότι σε ένα καθεστώς σαν και αυτό που κυβερνά την Ελλάδα εδώ και δυο περίπου μήνες, οι αποφά...

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Είδατε λοιπόν ότι σε ένα καθεστώς σαν και αυτό που κυβερνά την Ελλάδα εδώ και δυο περίπου μήνες, οι αποφάσεις που λαμβάνονται πάνω σε σοβαρά κοινωνικά θέματα καθώς και θέματα δικαιοσύνης μπορεί να καθοριστούν και καθοδηγηθούν , από την προσωπική αντίληψη, τη «δράση» και το έτσι θέλω 20 ατόμων;

Πριν λίγες μόνο ημέρες, γύρω στους 20 κηφήνες του ακροαριστερού χώρου, που έφθειραν τα παντελόνια τους, στις καρέκλες των καφενείων της Πλατείας Εξαρχείων, για να διασκεδάσουν την ανία τους και προπαντός για να κινηθούν λίγο, επειδή από την απραξία είχαν σκουριάσει αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη στο κτήριο της Νομικής.

Ναι αλλά έπρεπε να δώσουν σε αυτή τους την ενέργεια, ένα ιδεολογικό περίβλημα, να την προβάλουν ως μια «επαναστατική» και «κοινωνική» διαμαρτυρία. Τι ισχυρίστηκαν λοιπόν; Ότι καταλαμβάνουν την Νομική και αναστέλλουν τις λειτουργίες του Πανεπιστημιακού Ιδρύματος, προκειμένου να απελευθερωθεί ο τρομοκράτης Σάββας Ξηρός.

Και έλα που μετά από λίγες ημέρες, η κυβέρνηση που εξάντλησε όλη την ενεργητικότητα της και προχώρησε σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε «επίμαχα» και «φλέγοντα» ζητήματα –αφού βλέπεις όλα τα δευτερεύοντα και «ήσσονος» σημασίας, όπως η ανεργία, η οικονομική ανέχεια, η κοινωνική καχεξία, τα είχε λύσει-, όπως το ξαμόλλημα στο κέντρο της πρωτεύουσας του κάθε λογής λαθρομετανάστη, αποφάσισε να προβεί σε διευκόλυνση της εισόδου και της εξόδου από τα σωφρονιστικά ιδρύματα, ακροαριστερών τρομοκρατών και αδίστακτων ποινικών εγκληματιών καταργώντας τις φυλακές υψίστης ασφαλείας και απελευθερώνοντας αιμοσταγείς και αμετανόητους δολοφόνους, που αυτοαποκαλούνται κοινωνικοί επαναστάτες.

Να λοιπόν που ο «κοινωνικός αγώνας» των 20 που κατέλαβαν τη Νομική μέλλει πολύ σύντομα να δικαιωθεί.

Και εδώ θα πει κάποιος κατ επιλογή ανθρωπιστής και κατά περίπτωση φιλεύσπλαχνος.

Ο Σάββας Ξηρός, είναι ένας κρατούμενος που έχει 98% αναπηρία, οπότε είναι απάνθρωπο να κρατείται έγκλειστος.

Και απαντούμε.

Επίσης απάνθρωπες είναι και οι 5 εν ψυχρώ δολοφονίες αθώων και αόπλων ανθρώπων στις οποίες συμμετείχε βάσει κατηγορητηρίου.

Επίσης απάνθρωπο είναι και οι οικογένειες που ρημάχτηκαν και τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς τον πατέρα τους.

Επίσης απάνθρωπος είναι και ο πόνος που έσπειρε σε όλους τους οικείους των νεκρών.

Επίσης απάνθρωπες είναι και οι βομβιστικές επιθέσεις για τις οποίες κατηγορείται, που έσπειραν τον τρόμο και πότισαν με αίμα την άσφαλτο της οδού Ερμού, από ένα αθώο διερχόμενο παιδί.

Τώρα επειδή λόγω κακοτεχνίας ένας εκρηκτικός μηχανισμός τον οποίο προόριζε να τοποθετήσει κάπου με σκοπό να τρομοκρατήσει, να καταστρέψει και πιθανότατα να σκοτώσει, εξερράγη μέσα στα χέρια του αυτό δεν αποτελεί ευθύνη ή πταίσμα της Πολιτείας και κατ επέκταση λόγο επιείκειας , ούτε φυσικά τον εξιλεώνει για το αιματοβαμμένο παρελθόν του.

Ναι! θα πει όμως κάποιος. Σαφώς και ο Σάββας Ξηρός είναι ένας ακροαριστερός δολοφόνος και τρομοκράτης, αλλά μια πολιτισμένη κοινωνία πρέπει πρωτίστως να αποδεικνύει την φιλανθρωπία και τη συμπόνιά της προς ένα άνθρωπο με σωματική αναπηρία και απόλυτη αδυναμία, ασχέτως του παρελθόντος του. Άλλωστε η πραότητα και η συγχώρηση είναι από τις βασικές αρχές της Χριστιανικής θρησκείας.

Και εμείς απαντούμε. Ας δείξει πρώτα απ όλα αυτή η τόσο φιλελεύθερη κοινωνία την συμπόνια και τη μεριμνά της προς τις εκατοντάδες των Συμπολιτών μας με σωματική αναπηρία άνω του 80%που στην κυριολεξία σαπίζουν ζωντανοί από άλγη κατάκλισης εγκαταλελειμμένοι και φυλακισμένοι στα άθλια δημόσια νοσοκομεία και στα άσυλα, χωρίς οικείους και φροντίδα. Ας φερθεί πρώτα απ όλα ανθρωπιστικά στους ανθρώπους που η μοίρα τους καταδίκασε να υπομένουν τη σωματική τους αδυναμία εντελώς μόνοι. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν εγκληματικό παρελθόν, ούτε έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα, αλλά που η Πολιτεία τους περιφρονεί και τους εγκαταλείπει στο οδυνηρό τέλος τους, εξαντλώντας την ευαισθησία της σε ένα πιστολέρο και βομβιστή. Ας δείξουν τη μέριμνα και τον ανθρωπισμό τους στη Μυρτώ που ένα κτήνος από το Πακιστάν στα 16 χρόνια της τη βίασε και την άφησε ανάπηρη.

Όσο για τη Χριστιανική συγχώρηση που προαναφέραμε… απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει, είναι η αίτηση συγγνώμης από τον εγκληματία. Και κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει από τον Σάββα Ξηρό, ο οποίος μέχρι σήμερα παραμένει αμετανόητος, αλλά έχει το θράσος να απαιτεί τα δικαιώματά του από μια Πολιτεία την οποία απέρριψε και έστρεψε τα όπλα εναντίον της. Γιατί ο πραγματικός επαναστάτης, αυτός που απορρίπτει το κοινωνικό κατεστημένο και στρέφεται εναντίον του, αν συλληφθεί υπομένει το μαρτύριο του σιωπηρά, με σθένος και υπομονή και δεν ζητά κλαψουρίζοντας τα ευεργετήματα που παρέχει αυτό το κατεστημένο. Είναι ακριβώς το ίδιο με το να επιτεθεί κάποιος σε διερχόμενο και να αρχίσει να τον χτυπά προσπαθώντας να τον εξοντώσει. Και αυτός να αμυνθεί και με ένα επιτυχημένο χτύπημα να τον εξουδετερώσει σπάζοντάς του τη μύτη.

Τότε ο επιτιθέμενος από το έδαφος να κλαψουρίζει και να απαιτεί να τον πάει σε φαρμακείο

Όσο για τους 20 καταληψίες, τώρα που ο «κοινωνικός αγώνας» τους δικαιώθηκε, μπορούν να επιστρέψουν στις ρετσίνες και στα «τρίφυλλα» της Πλατείας Εξαρχείων, μέχρι να πλήξουν και ν’ αποφασίσουν να καταλάβουν άλλο κτήριο. ‘Ίσως με απαίτηση αυτή τη φορά την αποφυλάκιση του προαναφερόμενου Πακιστανού δράκου Αχμέντ Βακάς.