Ο Γκαμίλ Ραχμάν ζει τις 19 ημέρες ελευθερίας του περιπλανώμενος στις γειτονιές της Αττικής. Στις 24 Φεβρουαρίου, όταν ξεκίνησε και επίσ...
Ο Γκαμίλ Ραχμάν ζει τις 19 ημέρες ελευθερίας του περιπλανώμενος στις γειτονιές της Αττικής. Στις 24 Φεβρουαρίου, όταν ξεκίνησε και επίσημα η σταδιακή αποχώρηση παράτυπων μεταναστών και αιτούντων άσυλο από την Αμυγδαλέζα, ο 23χρονος Πακιστανός βιαζόταν τόσο πολύ, που δεν περίμενε το βαν της αστυνομίας για το κέντρο της Αθήνας. Εφυγε από το κέντρο κράτησης με τα πόδια. Πρώτα τον φιλοξένησε κάποιος φίλος του στο Μενίδι. Επειτα κάποιος άλλος στην οδό Αχαρνών, μέχρι που του ζήτησε μερίδιο για το νοίκι. Ο ψηλόλιγνος νεαρός φορτώθηκε και πάλι το σακίδιό του σαν νομάς. Η λίστα όμως με τους αριθμούς τηλεφώνων φίλων του έφτανε στο τέλος της.
Λίγες ημέρες αργότερα τον βρήκα στην Πετρούπολη, στο σπίτι του συνταξιούχου Γιώργου Κούγια. Εκεί πέρασε ένα βράδυ. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί στα κρατητήρια του γειτονικού αστυνομικού τμήματος, όταν ο κ. Κούγιας βρισκόταν εκεί για άλλο αδίκημα. Ακολούθησαν βραδιές σε φθηνά ξενοδοχεία της Ομόνοιας, όπου η διανυκτέρευση κοστίζει 15 ευρώ, και άλλες στα παγκάκια της πλατείας Κουμουνδούρου. Την περασμένη Πέμπτη, τον συνάντησα στην πλατεία Ομονοίας. Μόλις είχε φτάσει ένα από τα τελευταία δρομολόγια της αστυνομίας από την Αμυγδαλέζα και ο Ραχμάν προσπαθούσε να καθοδηγήσει τους απελευθερωθέντες στα πρώτα τους βήματα.
Ισως αν κολλούσε με μια παρέα, να έβρισκε δωμάτιο για τη νύχτα. «Αυτοί είναι σαν τις σαρδέλες που πιάνουν οι ψαράδες. Αν τις ρίξεις γρήγορα πάλι μέσα στο νερό, θα κολυμπήσουν, αλλιώς δεν θα μπορέσουν», είπε για τους νεαρούς Αφγανούς που μόλις είχαν βγει μετά δέκα μήνες κράτησης.
Το κύμα απελευθέρωσης μεταναστών έχει σχεδόν ολοκληρωθεί σε όλη τη χώρα. Ενδεικτικά, στο κέντρο κράτησης Παρανεστίου Δράμας η πύλη εξόδου άνοιξε για τελευταία φορά πριν από μία εβδομάδα, με τους περισσότερους μετανάστες να δηλώνουν διευθύνσεις κατοικίας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Και στην Αμυγδαλέζα τα περισσότερα κοντέινερ έχουν αδειάσει. Υπό κράτηση έμειναν όσοι δεν έχουν συμπληρώσει εξάμηνο εγκλεισμό και όσοι αναμένουν τη δικαστική απέλασή τους.
Μέχρι στιγμής η πλειονότητα των αποχωρησάντων βρίσκει προσωρινό κατάλυμα σε φιλικά σπίτια –τα οποία αλλάζουν συνεχώς– και όχι σε παγκάκια πλατειών. Αλλωστε, ο αριθμός τους δεν ήταν τόσο μεγάλος συγκριτικά με τις μεταναστευτικές ροές που δέχεται η Ελλάδα. Οσοι παράτυποι μετανάστες βρίσκονταν σε προαναχωρησιακά κέντρα και κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων δεν ξεπερνούσαν τις 5.000, ενώ πέρυσι είχαν εισέλθει στη χώρα παράνομα 77.000 άνθρωποι.
Ανάγκη για εργασία
Οσο όμως οι μετανάστες σαν τον Ραχμάν μετρούν περισσότερες ημέρες ελευθερίας, τόσο αυξάνεται η ανάγκη τους για εργασία και μόνιμη στέγαση. Ο νεαρός Πακιστανός περιμένει να τον δεχθούν τις επόμενες εβδομάδες στην Υπηρεσία Ασύλου για να εξετάσουν αίτημά του. Στη συνέχεια θα φύγει για την Πρέβεζα, όπου δούλευε παλιότερα στο πλευρό ενός ψαρά.
Αντίθετα, ο Μπανγκλαντεσιανός Μοχάμεντ Μία, που απελευθερώθηκε μία ημέρα μετά τον Ραχμάν, θέλει να μείνει στην Αθήνα. «Ο Τσίπρας είπε ότι είμαστε ελεύθεροι και είναι καλά τώρα», λέει όταν τον συναντώ στα Κάτω Πατήσια, στο διάλειμμα της δουλειάς του. Βγαίνει από ένα υπόγειο όπου εργάζεται μαζί με άλλους συμπατριώτες του σε φασόν. Δεν αφήνει να μπω μέσα. Φοβάται μήπως του κάνουν παρατήρηση. «Ακόμα δεν μίλησα με το αφεντικό για λεφτά. Αλλά κανονικά είναι δύο ευρώ την ώρα», λέει. Και το αφεντικό του κατάγεται από το Μπανγκλαντές, αλλά έχει άδεια διαμονής στην Ελλάδα.
Στο νέο του ξεκίνημα μετά 15 μήνες εγκλεισμού ο Μία δεν δικαιούται ακόμη να εργαστεί. Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο 3907/11 –τον οποίο αναφέρει ότι εφαρμόζει η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου– οι μετανάστες που έχουν λάβει εξάμηνη αναστολή απομάκρυνσης μπορούν να απασχολούνται ως μισθωτοί σε συγκεκριμένους τομείς και περιοχές της χώρας. Αυτοί καθορίζονται με σχετικό Προεδικό Διάταγμα που μέχρι στιγμής δεν έχει εκδοθεί. «Αμα είχα χαρτιά, θα έβρισκα καλή δουλειά», λέει ο Μία. «Θα πήγαινα σε εστιατόριο, για λάντζα».
Την ίδια νομιμοποίηση αναμένει και ο Εμράν Αλί από το Πακιστάν, που εργαζόταν χωρίς ένσημα ως βοηθός ηλεκτρολόγου στο Περιστέρι μέχρι να συλληφθεί και να οδηγηθεί και αυτός σε κέντρο κράτησης. Κρυφά μεροκάματα κάνει μετά την απελευθέρωσή του και ο Ταρίκ Ελ Ζορκάνι, ο 28χρονος Αιγύπτιος τον οποίο είχε ακολουθήσει η «Κ» στις πρώτες ώρες απελευθέρωσής του από την Αμυγδαλέζα. Αφού φιλοξενήθηκε σε φίλους του στον Αγιο Παντελεήμονα, μετακόμισε στον Μαραθώνα όπου εργάστηκε σε χωράφι. «Μας πλήρωναν 20 ευρώ για 12 ώρες δουλειά και δωρεάν φαγητό. Εμεινα μία εβδομάδα. Ηταν τόσο μακριά από την Αθήνα, που μου θύμισε την Αμυγδαλέζα», λέει. Εδώ και λίγες ημέρες εργάζεται σε οικοδομή στην Αγία Μαρίνα Αττικής με μεροκάματο 35 ευρώ.
Στις ίδιες γειτονιές όπου έκανε το νέο του ξεκίνημα ο Ελ Ζορκάνι βρέθηκε προχθές μετά την απελευθέρωσή του και ο 23χρονος Αφγανός Χουσεΐν Καζέμ. «Δούλεψα σε χωράφια στον Μαραθώνα πριν με πιάσουν», είπε. «Θα μείνω στην Αθήνα, σε φίλους και θα ψάξω δουλειά. Τρία χρόνια είμαι στην Ελλάδα, δεν θέλω να φύγω. Ξέρω τη γλώσσα, ξέρω τους δρόμους. Τώρα δεν μπορώ να πάω ούτε μπροστά ούτε πίσω»
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.