ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ: "ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΛΛΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ... ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, ΚΥΠΡΟΣ, ΘΡΑΚΗ, ΑΙΓΑΙΟ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΓΡΥΠΝΟΥΣ"!!!

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  178η ΘΕΜΑ:   25 η Μαρτίου : Δυὸ γιορτὲς ὁρόσημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος             Ἀ γαπητοί μου Χριστιανοί...

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  178η

ΘΕΜΑ:  25^η Μαρτίου : Δυὸ γιορτὲς ὁρόσημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

            Ἡ 25^η Μαρτίου εἶναι μεγάλος σταθμὸς γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος. Εἶναι δυὸ γιορτές, ποὺ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς λαός μας τὶς θεωρεῖ ἄρρηκτα συνδεδεμένες. Γιατὶ ἡ μιὰ σηματοδοτεῖ τὴν σωτηρία μας. Καὶ ἡ ἄλλη, τὴν ἀπαρχὴ τῆς λυτρώσεως τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος ἀπὸ τὸν ἀπάνθρωπο τουρκικὸ ζυγό.

            Πράγματι !  Ὅταν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἔφερε τὸ «εὐαγγέλιο», δηλαδὴ τὸ εὐχάριστο μήνυμα στὴν Παρθένο Μαριάμ, ποὺ κατοικοῦσε στὴν Ναζαρέτ, ὅτι θὰ γινόταν ἡ μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πρόσθεσε κι’ αὐτὰ τὰ λόγια :  «Οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος" (Λουκᾶ α΄ 32-33). "Αὐτὸς σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν" (Ματθ. α΄ 21). Αὐτὸς θὰ σώσῃ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του τὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος θὰ Τὸν πιστέψῃ ὡς Σωτῆρα καὶ θὰ γίνῃ μὲ τὴν πίστη αὐτὴ ὁ πραγματικὸς λαός Του.

-Β-

            Ἡ Παναγία μας, τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας ποὺ θὰ ἔφερνε ὁ Μεσσίας στὴν ἀνθρωπότητα, τὸ περιγράφει περίφημα στὴν Ὠδὴ ποὺ εἶπε μετὰ τὴν συνάντησή της μὲ τὴν συγγενῆ της τὴν Ἐλισάβετ, τὴν μητέρα τοῦ Προδρόμου : Ὁ Θεὸς πάντοτε, καὶ στὸ παρελθόν, ἀλλὰ πρὸ παντὸς τώρα, μὲ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Μεσσία, ἔκανε ἔργα ἰσχυρὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὸ παντοδύναμο χέρι Του (...). Ἔδωσε ἄφθονες τὶς πνευματικὲς δωρεὲς τῆς σωτηρίας σ'  ὅσους τὶς πόθησαν πολύ. Ἀντίθετα ὅμως ἀποδίωξε μὲ ἀδειανὰ χέρια ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν ὑλικὰ πλούτη, καθὼς κι' ἐκείνους ποὺ εἶχαν τὴν ἰδέα ὅτι κατέχουν τὸν θησαυρὸ τῆς ἀρετῆς. (Λουκᾶ α΄ 51-53).

            Ἄς ἔχῃ δόξαν ὁ Ἅγιος Θεὸς ποὺ δὲν μᾶς ξέχασε, ἀλλὰ μᾶς θυμήθηκε καὶ θέλησε νὰ μᾶς προφυλάξῃ καὶ νὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὰ πλοκάμια τῆς ποικιλόμορφης ἁμαρτίας. Φτάνει μόνο, αὐτὸ νὰ μὴν τὸ ξεχνᾶμε ποτέ.

-Γ-

            Ἀλλὰ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶπε στὴν περίφημη ὠδή Της καὶ τοῦτον τὸν προφητικὸ λόγο :   Ὁ Θεὸς "καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς"  (Λουκᾶ α΄ 52). Δηλαδή, ἔριξε κάτω ἀπὸ τοὺς θρόνους τους ἄρχοντες κραταιοὺς καὶ δυνατούς, καὶ ἀνύψωσε ταπεινοὺς καὶ περιφρονημένους. Κι' αὐτό, ἀκριβῶς ἔγινε στὶς 25 Μαρτίου 1821. Στὴν Μονὴ τῆς Ἁγίας Λαύρας, ὅταν ὑψώθηκε τὸ Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως, οἱ Ἕλληνες, μὲ μιὰ φωνὴ καὶ μὲ μιὰ καρδιὰ εἶπαν "ἐλευθερία ἤ θάνατος". Ἀπὸ τὴν ἄσχημη ζωὴ τῆς δουλείας προτιμότερος εἶναι ὁ θάνατος  γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος μας ἀπὸ τὴν δουλεία τετρακοσίων ἐτῶν κάτω ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγό. Γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἄρχιζε ὁ ἀγώνας ἐκεῖνος, ὅπως ἀργότερα τὸ διεκήρυξε ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πρὸς τοὺς μαθητὲς τῶν Ἀθηνῶν, στὴ Πνύκα  : "Ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ὅπλα εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ Πίστεως κι' ὕστερα ὑπὲρ Πατρίδος".

-Δ-

            Ἦταν βέβαια, ἄνισος ἐκεῖνος ὁ ἀγώνας. Γιατὶ μιὰ χούφτα Ἕλληνες τὰ ἔβαλαν μὲ τὴν πανίσχυρη τουρκικὴ αὐτοκρατορία. Ὅμως, στὸ τέλος, παρὰ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ ἐλαττώματά τους καὶ τὸν διχασμό – τὸν αἰώνιο ἐχθρὸ τῆς φυλῆς μας - ἐνίκησαν καὶ δημιούργησαν τὴν νέα Ἑλλάδα βγαλμένη ἀπὸ τὰ ἱερὰ κόκκαλα τῶν ἀγωνιστῶν. Σ’ ὅσους ἀποροῦν πῶς ἔγινε αὐτὸ τὸ θαῦμα, ἡ ἀπάντηση εἶναι μία καὶ μοναδική : Ὁ Θεὸς «καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς». Ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν δύναμη στοὺς ραγιάδες νὰ παλαίψουν καὶ στὸ τέλος νὰ νικήσουν, ὅπως καὶ ἡ Παναγία μας, ποὺ εἶχε γίνει, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἡ Ὑπέρμαχος τοῦ Ἔθνους μας Στρατηγός. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ προσευχὴ τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ στὸ ἐξωκκλήσι τῆς Παναγίας, στὸ Χρυσοβίτσι, ὅταν τὰ πράγματα εἶχαν πολὺ δυσκολέψει καὶ φαινόταν σχεδὸν ἀδύνατη ἡ ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς : «Παναγία μου, βοήθησε καὶ τούτη τὴ φορὰ τοὺς Ἕλληνες νὰ ψυχωθοῦνε». Κι’ Ἐκείνη, πράγματι, τοὺς βοήθησε, τοὺς ἐμψύχωσε, καὶ σὲ λίγο ἡ τότε πρωτεύουσα τῆς Πελοποννήσου βρισκόταν στὰ χέρια τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων.

-Ε-

            Αὐτὲς τὶς δυὸ γιορτὲς γιορτάζουμε σήμερα, ἀδελφοί μου. Καὶ πρέπει, στοὺς δύσκολους καιροὺς ποὺ περνᾶμε, νὰ φροντίζουμε ἀδιάκοπα νὰ ἀνανεώνουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Σὲ καιρούς, ποὺ ἄλλοι ἀρνοῦνται ἐπίσημα τὴν χριστιανική τους ἰδιότητα, κι’ ἄλλοι ὑπονομεύουν τὴν Ἑλληνική μας Πατρίδα, ἄς μένουμε σταθεροὶ καὶ ἀμετακίνητοι σὲ ὅσα μᾶς παρέδωσαν μὲ τόσες θυσίες οἰ πατέρες μας, ἀλλὰ καὶ στὴν σωτηρία ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Κύριος. Κι’ ἄς μὴ ξεχνᾶμε, ὅτι ἔχουμε ἐθνικὰ θέματα ἀνοιχτά : Βόρειος Ἤπειρος, Κύπρος, Θράκη, Αἰγαῖο, μᾶς θέλουν ἄγρυπνους στὶς ἐπάλξεις τοῦ χρέους. Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί.

            Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα, ἀγωνιστικά.      

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ