Μπορεί να συμπληρώνει 50 χρόνια ζωής, πολλοί όμως από τους κατοίκους του λεκανοπεδίου αν δεν αγνοούν την ύπαρξή του, δεν έχουν μπει στο...
Μπορεί να συμπληρώνει 50 χρόνια ζωής, πολλοί όμως από τους κατοίκους του λεκανοπεδίου αν δεν αγνοούν την ύπαρξή του, δεν έχουν μπει στο μικρό βαγόνι του με προορισμό το υψηλότερο σημείο του κέντρου της Αθήνας. Το ιδιαίτερο τελεφερίκ που βγάζει εδώ και δεκαετίες χιλιάδες τουρίστες από τα έγκατα του βουνού κάτω από τον ηλιόλουστο ουρανό της Αθήνας, βρίσκεται στις παρυφές του Λυκαβηττού, στην αρχή της οδού Αριστίππου και τα δύο το βαγόνια ανεβοκατεβάζουν αγόγγυστα τον κόσμο στον ρομαντικό λόφο.
Πήραμε κι εμείς ένα από τα 32 παρακαλώ δρομολόγιά που κάνει μέσα στην ημέρα (μάλιστα το τελευταίο του είναι στις 2.30 τα ξημερώματα) με προορισμό το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, αλλά και την απολαυστική θέα της τεράστιας Αθήνας από ψηλά, μέχρι τον Πειραιά από τη μία και τα βουνά της Πάρνηθας από την άλλη.
Οι πινακίδες με προορισμό το κρυμμένο τελεφερίκ λιγοστές και η... ανηφόρα ώσπου να συναντήσουμε την είσοδο κοπιαστική. Τα σοκάκια του Κολωνακίου παρόλα αυτά είναι πάντα απολαυστικά ειδικά όσο κανείς ανεβαίνει πιο ψηλά προς τον Λυκαβηττό.
Η αφετηρία του Τελεφερίκ στην αρχή της οδού Αριστίππου στο Κολωνάκι
Αν δεν έγραφε με μεγάλα γράμματα TELEFERIK, δύσκολα θα υπέθετε κανείς πως από αυτό το μικρό κτίριο μπαίνει κανείς στο βουνό και φτάνει σε λίγα λεπτά στην κορυφή του λόφου του Λυκαβηττού. Η διαδρομή είναι μόλις 210 μέτρα, σε μια σήραγγα που θυμίζει πολύ μίνι διαδρομή με κάποια από τις γραμμές του μετρό. Το τελεφερίκ όμως του Λυκαβηττού βρίσκεται εκεί από το 1965 και φυσικά καταλήγει στην απολαυστική θέα 277 μέτρα από το επίπεδο της γης.
Δείτε ένα βίντεο με τη διαδρομή περίπου 10' λεπτών μέχρι το Λυκαβηττό:
Play Button
Το τελεφερίκ εγκαινιάστηκε στις 18 Απριλίου 1965, όμως έκανε το παρθενικό του δρομολόγιο μια μέρα αργότερα. Το τελεφερίκ εγκαινιάστηκε από τον Εθνικό Οργανισμό Τουρισμού (ΕΟΤ). "Ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού γνωστοποιεί ότι ετέθησαν εις λειτουργίαν" ήταν η λιτή ανακοίνωση των εφημερίδων της εποχής, που ενημέρωναν το κοινό για το "αναψυκτήριον-bar", τις ώρες λειτουργίας, αλλά και το αντίτιμο των 5 δραχμών για ένα εισιτήριο ανόδου-καθόδου μετ' επιστροφής.
Απόκομμα της εφημερίδας "Ελευθερία" από την 20η Απριλίου 1965, μια μέρα μετά τη λειτουργία του Τελεφερίκ
Σήμερα το εισιτήριο για την ίδια διαδρομή κοστίζει 7 ευρώ και με αυτό μπορεί κανείς να ανέβει και να κατέβει από το Λυκαβηττό. Τα ανανεωμένα βαγόνια χωρούν μόλις 34 άτομα, κάτι που δεν δυσκολεύει το Τελεφερίκ να μεταφέρει περισσότερους από 300.000 επιβάτες ετησίως.
Στο εσωτερικό του βαγονιού χωρητικότητας 34 ατόμων λίγο πριν την εκκίνηση
Μπορεί τα βαγόνια να κινούνται αργά, όμως η διαδρομή δεν απαιτεί περισσότερα από 10' λεπτά προκειμένου να φτάσει κανείς στην κορυφή. Μια τροχαλία έλκει τον τελεφερίκ προς την κορυφή, ενώ την ίδια ώρα το δεύτερο ξεκινά από την πάνω για την αφετηρία με αποτέλεσμα τα δύο να συναντιώνται στη μέση της διαδρομής.
Η ανηφορική σήραγγα του τελεφερίκ που οδηγεί στο Λυκαβηττό
Το 2002 οι εγκαταστάσεις αλλά και το εστιατόριο και η καφετέρια περνούν στη διαχείριση ιδιωτικής εταιρίας και συγκεκριμένα ομίλου εστίασης. Την 1η Ιουλίου της ίδιας χρονιάς οι εγκαταστάσεις ανακαινίζονται, με αντικατάσταση μηχανολογικού και ηλεκτρολογικού εξοπλισμού. Η ανακαίνιση άλλαξε τόσο την αλλαγή του κινητήρα που κινεί τα βαγόνια, τα ηλεκρτοϋδραυλικά φρένα, τα ηλεκτρονικά συστήματα λειτουργία και φυσικά τα ίδια τα βαγόνια.
Τα βαγόνια μάλιστα του τελεφερίκ είναι εξ' ολοκλήρου κατασκευασμένα στη χώρα μας από την εταιρία που ανέλαβε και την ανακαίνιση όλων των εγκαταστάσεων πριν από 13 χρόνια.
Τα μικρά βαγόνια του τελεφερίκ αντικαταστάθηκαν το 2002 με δυο νέα ελληνικής κατασκευής
Εισιτήριο στο πιο ρομαντικό μέρος της πόλης
Πόσες ιστορίες, αναμνήσεις ή ταινίες δεν έχουμε δει με ζευγάρια να επισκέπτονται το Λυκαβηττό για να χαρούν τη θέα από ψηλά; Την Ακρόπολη ή τα φώτα της πόλης τη νύχτα; Στο τέλος της διαδρομής, ανεβαίνοντας μια γυριστή πετρόχτιστη σκάλα νιώθεις σαν να βγαίνεις στην αγκαλιά του ουρανού.
Μπροστά σου το θέατρο του Λυκαβηττού με τα πολύχρωμα καθίσματα να περιμένουν το καλοκαίρι για περισσότερη δράση.
Κοιτώντας αριστερά προς το κέντρο της Αθήνας ξεχωρίζει ο Εθνικός κήπος, αλλά και το επιβλητικό Παναθηναϊκό στάδιο.
Στην κορυφή του Λυκαβηττού δεσπόζει το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, το οποίο χρονολογείται από το 1870 και είναι ολόλευκος, κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής με τρούλο.
Από την αριστερή πλευρά υπάρχει το πέτρινο σοκάκι που οδηγεί στην κορυφή του Λυκαβηττού πεζή, για όσους θέλουν να κατέβουν από την άλλη πλευρά του λόφου και να μην επιστρέψουν στο κέντρο της Αθήνας με το τελεφερίκ.
Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των επισκεπτών φυσικά ο ναός του Παρθενώνα και το σύνολο της Ακρόπολης, από το μοναδικό σημείο όπου χάνει την ηγεμονία του πάνω από την πόλη της Αθήνας.
Και στο βάθος ο Πειραιάς, τα αμέτρητα πλοία και το απέραντο γαλάζιο που σε κάνει να συνειδητοποιείς πόσο κοντά είναι ο θαλασσινός αέρας από το κέντρο της πόλης.
Ο ναός του Παρθενώνα από το λόφο του Λυκαβηττού
Ανά μισή ώρα το τελεφερίκ επιστρέφει στην αφετηρία του, την ίδια ώρα που το δεύτερο βαγόνι ανεβάζει νέους τουρίστες στην κορυφή.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής και ξεκινήσαμε να περπατούμε και πάλι στο κέντρο της Αθήνας, από το Κολωνάκι προς το Σύνταγμα. 20' λεπτά στο λόφο του Λυκαβηττού ήταν αρκετά για να αισθανθούμε λίγο πιο ήρεμοι. Κάτι σαν αυτό που λένε "να πάρουμε απόσταση" από την πόλη που μας πιέζει, μας στρεσάρει και μας βάζει συνεχώς εμπόδια. Μισό αιώνα το καλά κρυμμένο τελεφερίκ που οδηγεί στο λόφο του Λυκαβηττού συνδέει μια πολύβουη πόλη με το πιο γαλήνιο και χαλαρωτικό σημείο. Ας αφήσουμε λοιπόν το αυτοκίνητο στο σπίτι και ας πάρουμε τα βαγόνια του τελεφερίκ για το Λυκαβηττό. Μια μικρή, αναζωογονητική εξόρμηση σε έναν άλλο κόσμο κι ας βρισκόμαστε πάντα στο κέντρο της Αθήνας.
http://news247.gr
Ο ναός του Παρθενώνα από το λόφο του Λυκαβηττού
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΜΙΑ Μ@ΛΑΚΙΑ ΚΕΡΑΙΑ ΜΕΣ ΤΗΝ ΜΕΣΗ