ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ «ΣΤΟΧΟΥ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΡΥΝΟ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1962: ΠΩΣ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΜΑΡΑΣ ΖΑΧΑΡΕΑ ΜΟΛΥΝΕ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΙ ΚΡΕΜΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΑΝΩ ΜΕ ΤΟ 1-1-4!..

Κομμούνι του κερατά είναι και ο αρθρογράφος της «Καθημερινής», Αιμίλιος Ζαχαρέας, ο πάμπλουτος μπαμπάς της εκφωνήτριας του "Στάρ"...

Κομμούνι του κερατά είναι και ο αρθρογράφος της «Καθημερινής», Αιμίλιος Ζαχαρέας, ο πάμπλουτος μπαμπάς της εκφωνήτριας του "Στάρ" Μάρας Ζαχαρέα, γυναίκας του διαβόητου "γιού του ταχυδρόμου" Θόδωρου Ρουσόπουλου. Ο "Στόχος" αποκαλύπτει σήμερα μία άγνωστη δραστηριότητα του μπαμπά της Μάρας, που αρθρογραφεί σήμερα στην «δεξιά» «Καθημερινή»: Στις 18 Ιούλη 1962, ο  αναρριχήθηκε στην Ακρόπολι και κρέμασε μιά τεράστια σημαία με το 1-1-4, το περιβόητο σύνθημα των κομμουνιστών νεολαίων της εποχής εκείνης. Αντιγράφουμε από το βιβλίο "Ο Θεός Αυτοκτόνησε" του Θανάση Τσιώκου

«Στις 17 προς 18 Ιουλίου 1962 κάνα δυό ώρες μετά τα μεσάνυχτα ο Αιμίλιος Ζαχαρέας και ο ΄Αλκης (Θανάσης Τσιώκος-Πλαπούτας), μέλη της Σπουδάζουσας νεολαίας της ΕΔΑ, ο Αιμίλιος της Ανωτάτης Εμπορικής και ο Θανάσης της Παντείου, αφού την προηγούμενη ημέρα προμηθεύτηκαν τα αναγκαία σύνεργα και επισκέφθηκαν τoν Ιερό Βράχο, κανονικά από την είσοδο, για να κατοπτεύσουν τον χώρο και να μελετήσουν την διαδρομή που θα έκαναν:

{”Aνέβηκαν στην Ακρόπολη και ανάρτησαν μεγάλη σημαία με το 1 1 4 στο κέντρο της. Το τελευταίο αυτό άρθρο του Συντάγματος του 1952 έλεγε: Η τήρησις του παρόντος Συντάγματος επαφίεται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων.

Η βορειοανατολική πλευρά της Ακρόπολης.
Διακρίνεται “γυμνός” ο ιστός της σημαίας.

Η δεξιά της εποχής είχε καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας…Την επομένη της ανάρτησης της σημαίας οι αντιδράσεις ήσαν ποικίλες. Ρίγη συγκίνησης διακατείχαν τον λαό. Ιδιαίτερα τη φοιτητική νεολαία. Οι πιο πολλές εφημερίδες κάλυπταν το θέμα με οκτάστηλους πρωτοσέλιδους τίτλους.
“Η Μεσημβρινή”
Η “Μεσημβρινή” με οκτάστηλο τίτλο στην πρώτη σελίδα της και με μεγάλα κεφαλαία γράμματα έγραφε: ”Το 1 1 4  επί της Ακροπόλεως”.
” Η Ακρόπολις”
Η “Ακρόπολις”  έγραφε την Παρασκευή 20 Ιουλίου 1962, επίσης στην πρώτη σελίδα της: “Θρασύτατοι κομμουνιστικαί εκδηλώσεις προχθές την νύκτα. Ομάδες κομμουνιστών χρησιμοποιούντες γνωστάς μεθόδους επαναστατικής τακτικής ύψωσαν τας πρώτας μεταμεσονυκτίους ώρας μεγάλην  σημαίαν επί της Ακροπόλεως με αναγεγραμμένον εις το κέντρον τον αριθμόν 1 1 4″.
Και συνέχιζε ο συντάκτης με διάφορες υποθέσεις, στην καθαρεύουσα της εποχής:
“Προχθές την 3.15΄πρωϊνήν ο εκτελών νυκτερινήν υπηρεσίαν φύλαξ της Ακροπόλεως αντελήφθη έκπληκτος να κυμματίζει επί του ιστού μία μεγάλη σημαία.
Δεδομένου οτι η ανάρτησις της ελληνικής σημαίας γίνεται μόνον κατά τας Κυριακάς και τας επισήμους ημέρας έσπευσε προς το ανατολικώτερον σημείον του Ιερού Βράχου, όπου ευρίσκετο επί μιάς εξέδρας ο ιστός και υπό το φως της πανσελήνου είδεν οτι επ΄αυτού υπήρχεν όχι η κανονική σημαία αλλά ετέρα διαστάσεων 5 Χ 7  μέτρων. Εις το κέντρον της οποίας ήτο αναγεγραμμένος ο αριθμός 1 1 4 .

΄Αποψη του Παρθενώνα από την πλευρά
της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.  3-1-2007.

Αμέσως ο φύλαξ ειδοποίησε τον προ της πύλης της Ακροπόλεως σκοπόν αστυφύλακα, ενώ ταυτοχρόνως ετηλεφώνησε εις το Β΄ αστυνομικόν τμήμα. ΄Ελα λέγει εις τον αστυφύλακα γρήγορα γιατί κομμουνισταί ύψωσαν σημαίαν.
-Πού; Ηρώτησε θορυβημένον το όργανον της τάξεως.
-Εις τον ιστό, εκεί που τις επίσημες ημέρες γίνεται η ανάρτησις.
-Μήπως είναι από την ημέρα και δεν την είδες;
-΄Οχι βρε αδελφέ δεν είναι η κανονική σημαία. ΄Εχει επάνω τον αριθμό 1 1 4.
Οι δυό άνδρες κατηυθύνθησαν εις το σημείον όπου ευρίσκετο ο ιστός και αφού κατεβίβασαν την σημαίαν ήρχισαν να ερευνούν τους αρχαιολογικούς χώρους μήπως οι δράσται εκρύπτοντο εις αυτούς. Εν τω μεταξύ κατέφθασε και άλλη αστυνομική δύναμις, η οποία επεδόθη εις το έργον αναζητήσεως των δραστών, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

Εκ των μέχρι τούδε ανακρίσεων συνάγεται οτι οι δράσται, κατά πάσα βεβαιότητα μέλη της κομμουνιστικής νεολαίας, επωφεληθέντες του γεγονότος οτι η Ακρόπολις λόγω της προχθεσινής πανσελήνου παρέμεινε ανοικτή μέχρι του μεσονυκτίου ανήλθον εις τον Ιερόν Βράχον προσποιούμενοι τους τουρίστες. Μετά την αναχώρησιν  των επισκεπτών εκρύβησαν προφανώς εις την κάτωθεν της εξέδρας, όπου ευρίσκετο ο ιστός, κρύπτην και όταν εβεβαιώθησαν οτι δεν τους αντιλαμβάνετο ο μοναδικός επί της Ακροπόλεως νυτκτερινός φύλαξ ανήρτησαν την σημαίαν.

Δεν αποκλείεται όμως οι δράσται να ανήλθον επί της Ακροπόλεως από την σκαλωσιάν αναστηλώσεως των τειχών εις την βορειοανατολικήν πλευράν ή να χρησιμοποίησαν την γνωστήν στοάν εις το βόρειον τμήμα. Ερωτάται όμως πώς μετά την πράξιν των κατώρθωσαν να διαφύγουν δεδομένου οτι και ο παραμικρός θόρυβος θα τους επρόδιδε. Διότι η άνοδος επί του Ιερού Βράχου με τας εκατοντάδας των τουριστών ήτο μάλλον εύκολος, η αναχώρησις όμως μετά το κλείσιμον της πύλης ήτο πολύ δύσκολος αν μη αδύνατος.

Ερευνάται ακόμη η εκδοχή πώς εισήγαγον την σημαίαν εις την Ακρόπολιν, εις την περίπτωσιν πάντα που ανήλθον από την κανονικήν οδόν, δεδομένου οτι απαγορεύεται αυστηρώς εις τους επισκέπτας του Ιερού Βράχου να φέρουν μαζί τους δέματα ή άλλα αντικείμενα”.
“Η Αυγή”
” Η εφημερίδα της Αριστεράς “Η Αυγή”, έγραφε μεταξύ άλλων σε άρθρο της με τον τίτλο “Το Φως της Ακροπόλεως”: “O Ιερός Βράχος της Ακροπόλεως άστραψε με καινούργιο φως. Νέα παλληκάρια ύψωσαν στον ιστό του Ιερού Βράχου την ελληνική σημαία στην οποία εχαράχθη το συμβολικό 114 του Συντάγματος.
Και όπως στις μεγάλες στιγμές το ελληνικό έθνος καταφεύγει στο αιώνιο σύμβολο της δημοκρατίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης ενώνοντας το πατριωτικό και δημοκρατικό παρελθόν με τους αγώνες του παρόντος, έτσι και τώρα το σύμβολο της δημοκρατίας που υψώθηκε είναι σύμβολο συναγερμού του λαού μας εναντίον της τυραννίας.
Και είναι συγχρόνως μήνυμα προς όλο τον κόσμο οτι η δημοκρατία στην Ελλάδα καταδιώκεται από τυράννους και καταφεύγει στην Ακρόπολη, στο παγκόσμιο οχυρό της ελευθερίας καλώντας την ανθρωπότητα να της συμπαρασταθεί στο αρχαίο λίκνο της”.
Το Ραδιόφωνο
” Το Ραδιόφωνο του “Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας” μετέδιδε στα πρωϊνά δελτία ειδήσεων της 18 Ιουλίου 1962:
“΄Αγνωστα άτομα υπό κομμουνιστικήν καθοδήγησιν ύψωσαν  τας πρώτας μεταμεσονυκτίους ώρας σημαίαν εις τον Ιερόν Βράχον της Ακροπόλεως με το ανατρεπτικόν σύνθημα  114″.

” Επίσης όπως γράφηκε  στον τύπο της εποχής οι άνδρες δύο αστυνομικών τμημάτων κινητοποιήθηκαν να συλλάβουν τους “φυσικούς αυτουργούς” που ύψωσαν αυτό το “ανατρεπτικό σύνθημα” ενώ οι μεγαλύτερες εφημερίδες του εξωτερικού ασχολήθηκαν με το θέμα καθώς και ραδιοφωνικοί σταθμοί.
Πώς έγινε η ανάρτηση  ”Πριν το εγχείρημα  στην Ακρόπολη ο Αιμίλιος και ο Θανάσης, συναντήθηκαν την νύχτα της 17 προς 18 Ιουλίου 1962 στο σπίτι του ζεύγους Σπυράτου στην Πλάκα. ΄Εμειναν εκεί κάνα δυό ώρες.

H βορεινή πλευρά του Ιερού Βράχου,όπως
είναι σήμερα. Από δω έγινε η αναρρίχηση.

΄Εφτασαν κάτω από την βορεινή πλευρά του Ιερού Βράχου μεταξύ μίας και μίας και μισή μετά τα μεσάνυχτα.  Η πανσέληνος τους συντρόφευε.
Από κάτω η Αρχαία Αγορά, πιό πάνω ο ΄Αρειος Πάγος. Απέναντι ο Λόφος του Φιλοππάπου. Πίσω, στα νότια, το Αρχαίο Θέατρο του Διονύσου και το Θέατρο του Ηρώδη του Αττικού. Κάπου εκεί και η Πνύκα, όπου γίνονταν οι συνελεύσεις του αθηναϊκού δήμου κατά την αρχαιότητα.

Σ΄όλο αυτό το χώρο, ένα μικρό κομμάτι γης έλαμψαν: θεσμοί, νόμοι, τέχνες, φιλοσοφία, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός που γαλούχησε την ανθρωπότητα.
Στην είσοδο της Ακρόπολης προς τα δυτικά σα να διαγραφόταν η κορμοστασιά του Αιγέα να κοιτάζει προς τη θάλασσα περιμένοντας τον γιο του Θησέα να επιστρέψει από την Κρήτη.
Η Αθηνά προστάτης της Αθήνας και της δημοκρατίας σαν να υπερίπτατο του Παρθενώνα και με βοηθό την πανσέληνο οδηγούσε τα βήματα των δύο φίλων.
΄Αρχισαν ν΄ανεβαίνουν την  βορεινή πλαγιά. Η πλαγιά αυτή καταπράσινη και σκιερή  τις ηλιόλουστες ημέρες μοιάζει τόπος θεϊκός. Με βράχια που ορθώνονται προς τα πάνω ανώμαλα και απότομα, σε όλη της σχεδόν την έκταση, εκτοξεύει τον επισκέπτη στο άπειρο.
Ανέβαιναν. Μάλλον πετούσαν. Γιατί εκτός από την Αθηνά τους συντρόφευαν ο Πάνας, ο ΄Αρης και ο Απόλλωνας, ενώ ο Διόνυσος κάπου στα νότια του Ιερού Βράχου είχε στήσει γλέντι πίνοντας στην υγειά τους. ΄Εφτασαν σ΄ένα μεγάλο βράχο κάτω απ΄τα τείχη. Μια σιδερένια πόρτα κάλυπτε μια εσοχή των τειχών. Ο βράχος ορθωνόταν από πάνω τους.

Μπροστά ο Αιμίλιος και πίσω ο Θανάσης. Ο Αιμίλιος που είχε την σημαία  διπλωμένη στον κόρφο του πατώντας από προεξοχή σε προεξοχή του βράχου και με τη βοήθεια των χεριών του προσπάθησε ν΄αναρριχηθεί. Ιούλιος.Ζέστη ,ιδρώτας. Κάπου γλίστρησε με τα πέδιλα που φορούσε. Ο Θανάσης έσπευσε με τα δυό του χέρια ν΄αδράξει τα πόδια του Αιμίλιου. Γιατί όπως εκείνος ταλαντεύθηκε προς στιγμή, κινδύνευαν να πέσουν και να γκρεμοτσακιστούν στα βράχια.
Η σημαία στον κόρφο τον εμπόδιζε. Την έβγαλε και την έδωσε στον Θανάση και σιγά σιγά αναρριχήθηκε. Ο Θανάσης έβαλε τη σημαία μέσα απ΄το πουκάμισό του. Ο Αιμίλιος πατούσε ήδη πάνω στα τείχη, δίπλα από τη σιδερένια πόρτα.
Ο Θανάσης ακολουθώντας προσεχτικά τον ίδιο ακριβώς δρόμο από πάτημα σε πάτημα βρέθηκε πάνω στα τείχη δίπλα στον Αιμίλιο. ΄Εβγαλε την σημαία και του την έδωσε.

Πλήρης σιγή τριγύρω από το Σύμπαν όλο. Κυριαρχούσε υπό το φως της πανσελήνου η σιωπηλή παρουσία των αρχαιοελληνικών θεών. Κινήθηκαν ταχύτατα. Δεξιά τους ο Παρθενώνας πολιτικοθρησκευτικό μνημείο υψωμένο στους αιώνες, εξακόντιζε το μεγαλείο της δημοκρατικής Αθήνας εσαεί  στο χώρο και στο χρόνο.

Ο Παρθενώνας όπως φαίνεται σήμερα από την
πίσω πλευρά του Θεάτρου του Ηρώδη του Αττικού.

Αριστερά τους το Ερέχθειο. Υπό τα βλέμματα των Καρυάτιδων  αστραπιαία αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν. Κάτι θείο τριγύρω ήταν σα να τους διαβεβαίωνε οτι το εγχείρημα  είχε κιόλας πετύχει.

Τρέχοντας έφτασαν στον ιστό της σημαίας. Ο Αιμίλιος κατέβασε το σχοινί που υπήρχε στον ιστό για την ύψωση της κανονικής σημαίας και τοποθέτησε τη γαλανόλευκη με το 114  στο κέντρο της. Μετά την  ύψωσε σιγά σιγά.

΄Υστερα από λίγο η σημαία κυμάτιζε στον αέρα σύμβολο αντίστασης  και διαμαρτυρίας κατά του τότε αυταρχικού καθεστώτος και υπέρ των δημοκρατικών ελευθεριών.

Στην επιστροφή ακολουθώντας την ίδια ακριβώς διαδρομή πάνω στον Ιερό Βράχο κατέβηκαν από το ίδιο σημείο, όπου η Σιδερένια πόρτα των τειχών της Ακρόπολης.

Σα να είχαν φτερά στα πόδια πετούσαν παρά περπατούσαν και βρέθηκαν σε λίγο κάτω  στο μονοπάτι της βορεινής πλαγιάς του Ιερού Βράχου. Εκεί αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν με την φρουρά τους: ένα φίλο και δύο κοπέλες, οι οποίες είχαν  φιλοτεχνήσει τη σημαία  με το  1 1 4  και τους περίμεναν για να σφυρίξουν συνθηματικά σε κάθε αναποδιά.
Πρόκειται για την ΄Αννα Τζιβάκου γυναίκα αργότερα του Αιμίλιου και το ζεύγος Σπυράτου.

΄Οχι μόνο δεν παρουσιάστηκε καμιά αναποδιά, αλλά λόγω της ανώμαλης περιόδου τα ονόματά τους κρατήθηκαν “συνωμοτικά” κρυφά επί είκοσι χρόνια.”}.

Μαρτυρία του Τάκη Μπενά
Για το παραπάνω γεγονός το γνωστό στέλεχος της ΕΔΑ Τάκης Μπενάς έχει πεί τα εξής στον Στέλιο Κούλογλου (Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα 26-4-2007):
“Το «114» συμβόλιζε έναν αγώνα για την δημοκρατία.Ήταν τόσο μεγάλος αυτός ο αγώνας και τόσο πολύ πλούσιος, που έδωσε, ας πούμε, την δυνατότητα και σε πρωτοβουλίες. Θα σας θυμίσω, παραδείγματος χάρη, τη σημαία στην Ακρόπολη. Μέχρι την Ακρόπολη ποιος την ανέβασε, από το «114»; Δεν είναι πολύ γνωστό. Έχει και δημοσιευτεί, αλλά δεν είναι πολύ γνωστό. Γιατί; Τη σημαία στην Ακρόπολη, είναι λοιπόν, μια πρωτοβουλία που πήρανε δύο στελέχη της Νεολαίας τότε της ΕΔΑ, που ήταν στο γραφείο της σπουδάζουσας. Ονόματα. Ο Αιμίλιος Ζαχαρέας και ο Θανάσης Τσιώκος-Πλαπούτας”(η μαρτυρία αυτή, και είναι πάρα πολλές, καταχωρήθηκε στις 28-11-2010 για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, την οποία διάφοροι “καλοθελητές” σκόπιμα παραποιούν).-

http://www.diadromi.com/?p=113