Παραδόξως αναζωογονημένοι από την ήττα τους στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, οι Σκωτσέζοι εθνικιστές του SNP (Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα...
Ήταν στις 18 του περασμένου Σεπτεμβρίου. Στην ερώτηση «Η Σκωτία θα πρέπει να γίνει μία ανεξάρτητη χώρα;», το 55,3% των ψηφισάντων απάντησαν «Όχι» στο σχέδιο που το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας θρέφει από την ίδρυσή του το 1934.
Όμως, παρά την ήττα του, το αποσχιστικό κόμμα αντλεί από τη δυναμική των περασμένων μηνών προκειμένου να διεξαγάγει την εκστρατεία γα την ανόρθωσή του. Και επίσης για να ανανεωθεί. Ο Άλεξ Σάλμοντ, γραφικός και μερικές φορές άχαρος ηγέτης του SNP, παραχωρεί τη θέση του στη μυστικοσύμβουλό του, Νίκολα Στέρτζον, της οποίας η γοητεία, η αποφασιστικότητα και η επιδεξιότητα τα πάνε περίφημα στην κοινή γνώμη, μεταξύ άλλων και νότια των συνόρων της Σκωτίας.
Το SNP τετραπλασίασε μέσα σε μερικούς μόνο μήνες τον αριθμό των υποστηρικτών του, ξεπερνώντας τα 100.000 μέλη.
Αποφασισμένο να πάρει την εκδίκησή του, το SNP κερδίζει τη μία δημοσκόπηση μετά την άλλη σε σημείο να μπορεί, σύμφωνα με μία δημοσκόπηση της Ipsos Mori για τη σκωτσέζικη τηλεόραση, να καταλάβει και τις 59 έδρες που κατανέμονται στη Σκωτία. Δηλαδή 53 περισσότερες από ό,τι στις προηγούμενες εκλογές του 2010, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ.
«Θα ήταν μία ιστορική πρωτιά», εξηγεί ο Τζέρι Χάσαν, ειδικός στην πολιτική της Σκωτίας.
«Προσθέτοντας το γεγονός ότι ελέγχουν ήδη το σκωτσέζικο κοινοβούλιο και ότι οι Εργατικοί ασκούν μικρότερη επιρροή στη Σκωτία, θα μπορούσαμε να γίνουμε μάρτυρες μίας ριζοσπαστικής αλλαγής στην πολιτική ζωή της Σκωτίας», δήλωσε ο Χάσαν στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Στις 18 Σεπτεμβρίου «το SNP έχασε μία μάχη, αλλά βρίσκεται στον δρόμο να κερδίσει τον πόλεμο», λέει ο Κέιτ Τζένκινς από την Οικονομική Σχολή του Λονδίνου (LSE).
Μία νίκη τέτοιου εύρους θα αποτελούσε ένα ισχυρό ράπισμα για τους Εργατικούς που θα έχαναν 41 έδρες.
Σύμβολο μίας τέτοιας νέας εποχής, ο Μχαΐρι Μπλακ, ανερχόμενος αστέρας του SNP, θεωρείται πιθανό, σε ηλικία μόλις 20 ετών, να πάρει την έδρα του πολύ πιο έμπειρου Ντάγκλας Αλεξάντερ, ο οποίος είναι ο υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική των Εργατικών, στην εκλογική περιφέρεια του Πέισλι και του νότιου Ρενφριουσάιρ.
«Έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία για τον παράξενο θάνατο των Σκωτσέζων Εργατικών», σημειώνει ο Ρόμπιν Μακ Άλπιν, διευθυντής του κέντρου προβληματισμού «Common Weal».
«Βλέπω τρεις λόγους: οι υποσχέσεις προς την περιοχή που δεν τηρήθηκαν από την κυβέρνηση Μπλερ (1997-2007), η ήττα των Εργατικών στις τοπικές εκλογές και η εκστρατεία τους υπέρ του "Όχι" στο δημοψήφισμα», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πηγές: ΑΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.