Μόδα στα εστιατόρια της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου έχει γίνει το ελληνικό κρασί, ιδιαίτερα το λευκό, γεγονός ιδιαίτερα ενθαρρυντικό γ...
Μόδα στα εστιατόρια της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου έχει γίνει το ελληνικό κρασί, ιδιαίτερα το λευκό, γεγονός ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για τις ελληνικές εξαγωγές, όπως δήλωσε στο "Πρακτορείο 104,9 FM" και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο οινοποιός Ευάγγελος Γεροβασιλείου.
Διατύπωσε, μάλιστα, την εκτίμηση ότι η ποσότητα κρασιού που παράγεται σήμερα στην Ελλάδα πιθανότατα δεν θα επαρκεί για τις εξαγωγές του μέλλοντος.
"Στα εστιατόρια της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου το ελληνικό κρασί είναι το τελευταίο διάστημα το 'φάσιον' και τα συγκεκριμένα σημεία του πλανήτη είναι αυτά που λειτουργούν ώς κανάλια διάδοσης της φήμης των οίνων παγκοσμίως [...] Αυτό μας δίνει φτερά ότι στα επόμενα χρόνια η ποσότητα του ελληνικού κρασιού που παράγεται σήμερα δεν θα επαρκεί για τις εξαγωγές μας. Το λέω αυτό με μεγάλη σιγουριά. Πρέπει όμως να φροντίσουμε το κρασί να είναι και στο μέλλον εξίσου καλό με αυτό που παράγεται σήμερα, να μην οδηγηθούμε δηλαδή σε πολύ 'μαζικό' και φθηνό κρασί γιατί εκεί ο ανταγωνισμός διεθνώς είναι πολύ μεγάλος" λέει ο κ.Γεροβασιλείου. Πώς μπορεί όμως να διασφαλιστεί αυτό;
Κατά τον κ. Γεροβασιλείου, οι ποιοτικές προδιαγραφές στις εξαγωγές κρασιού μπορούν να διασφαλιστούν "παράγοντας ελληνικές ποικιλίες, αλλά υπό την προϋπόθεση το αμπέλι να καλλιεργείται σε περιοχές όπου δίνεται το καλύτερο ποιοτικά προϊόν. Οι περιοχές αυτές δεν είναι δυστυχώς εκείνες που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες. Πρόκειται για τις ημιορεινές, νησιωτικές περιοχές, όπου οι ποσότητες [της παραγωγής] είναι πολύ μικρότερες αλλά πολύ ποιοτικές -και αυτό είναι το μεγάλο ατού για εξαγωγές μας".
"Η ελληνική παραγωγή είναι μόλις το 1,2% της παγκόσμιας. Το όνομά μας όμως είναι πολύ μεγαλύτερο"
Ο ίδιος σημειώνει ότι παρότι η ελληνική παραγωγή κρασιού αντιστοιχεί περίπου στο 1,2% της παγκόσμιας, το όνομα της Ελλάδας στα κρασιά είναι πολύ μεγαλύτερο. "Έχουμε μια υπεραξία στο όνομά μας και αυτή τη στιγμή το ελληνικό κρασί εξάγεται σε σχεδόν όλον τον κόσμο. Βλέπουμε σε όλους τους διεθνείς διαγωνισμούς ότι τα ελληνικά κρασιά φέρνουν τα μεγαλύτερα βραβεία και γίνεται μια αναγνώριση της ποιότητάς τους σε όλον τον κόσμο.
"Η σχέση ποιότητας- τιμής των λευκών μας κρασιών είναι σήμερα η καλύτερη του κόσμου. Και στα κόκκινα είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Έχουμε μεγάλη δυναμική στα κόκκινα και ελπίζω ότι η εξέλιξη μελλοντικά θα είναι πολύ καλύτερη" προσθέτει ο κ.Γεροβασιλείου.
Βγάζοντας τη ...ρετσινιά από τη ρετσίνα
Η μοναδικότητα και η ιδιαιτερότητα του ελληνικού κρασιού αποτελούν το πιο δυνατό "χαρτί" του στις διεθνείς αγορές, σύμφωνα με τον οινοπαραγωγό Στέλιο Κεχρή, πρόεδρο της Ένωσης Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος (ΕΝΟΑΒΕ), ο οποίος -μεταξύ άλλων- έβαλε στα ...σαλόνια τη ρετσίνα.
"Το ελληνικό κρασί έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες και μοναδικότητες. Σε όλον τον κόσμο κυριαρχούν κυρίως διεθνείς ποικιλίες. Εμείς έχουμε μεν διεθνείς αλλά και πολλές δικές μας, μεταξύ των οποίων υπάρχουν πολλές ακόμη που πρέπει να αναδειχτούν. Έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα σε ποικιλιακή σύνθεση και ένα πολύ ιδιαίτερο αμπελοτόπι, με πολλά διαφορετικά μικροκλίματα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, άρα μπορούμε να παράξουμε κρασιά μοναδικά. "Γιατί στον διεθνή χώρο εκείνο που έχει σημασία είναι να είσαι διαφορετικός, μοναδικός, δεν αναφέρω την ποιότητα γιατί αυτή θεωρείται εκ των ων ούκ άνευ. Δεν μπορείς να πουλήσεις αν δεν είσαι ποιοτικός" προσθέτει.
Μοναδική παγκοσμίως είναι και η ρετσίνα. Αλλά μήπως τη συνοδεύει η ...ρετσινιά του υποδεέστερου ποιοτικά κρασιού; "Υπήρχε πράγματι μια ρετσινιά στη ρετσίνα και ίσως κάποιοι να θεωρούν ακόμη ότι είναι τροχοπέδη για το ελληνικό κρασί. Αυτό είναι ωστόσο μια λανθασμένη αντίληψη κι το έχουμε αποδείξει με τα μετάλλια που έχουμε πάρει. Τα τελευταία οκτώ χρόνια έχουμε πάρει 60 διεθνή βραβεία και διακρίσεις στους μεγαλύτερους διεθνείς διαγωνισμούς μόνο για τη ρετσίνα μας, χώρια τα άλλα μας κρασιά. Πιστεύουμε πάρα πολύ σε αυτό το προϊόν, γιατί πέραν του ότι παράγεται μόνο στην Ελλάδα -άρα είναι ένα συγκριτικό πλεονέκτημα για τη χώρα- η ρετσίνα δεν διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα κρασιά. Η μόνη διαφορά είναι ότι τη στιγμή που γίνεται η αλκοολική ζύμωση προστίθεται μια πολύ μικρή ποσότητα ρητίνης, που δίνει αυτό το χαρακτηριστικό άρωμα" λέει.
Ρετσίνα με σούσι
Όπως εξηγεί ο κ.Κεχρής, όταν η πρώτη ύλη και η διαδικασία παραγωγής είναι καλές, τότε και η ρετσίνα είναι καλή ποιοτικά. "Η ρετσίνα άδικα θεωρείται ότι δεν μπορεί να είναι καλό κρασί. Και μάλιστα μια μας ρετσίνα, που βγαίνει με τελείως διαφορετικές προδιαγραφές, απέδειξε ότι η ρετσίνα μπορεί να είναι μέχρι και ένα εκθετικώς μεγάλο κρασί" σημειώνει.
Μάλιστα μπορεί να εξαχθεί σε όλες τις αγορές, δεδομένου ότι παντού υπάρχουν πιάτα της τοπικής γαστρονομίας, που μπορούν να συνδυαστούν με τη ρετσίνα. "Στην 'Απω Ανατολή το σούσι για παράδειγμα. Η ρετσίνα μπορεί να έχει φινέτσα και κομψότητα. Είναι όπως βάζεις το κρασί στο βαρέλο. 'Οπως δεν μπορεί το βαρέλι να καλύπτει τα αρώματα του κρασιού, έτσι η ρητίνη πρέπει να είναι διακριτική κι ευγενική", λέει στο "Πρακτορείο FM" και το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.