Η πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά της Κρήτης έχει ένα στοιχείο που τώρα γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί και να γίνει γνωστό στον...
Η πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά της Κρήτης έχει ένα στοιχείο που τώρα γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί και να γίνει γνωστό στον κόσμο: τα ελαιόδενδρα με ηλικία χιλιάδων χρόνων! Η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια από το Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, το ΤΕΙ, πολιτιστικούς φορείς, με τη στήριξη δήμων και περιφέρειας, αρχίζει να αποδίδει τώρα. Ήδη στην Κρήτη έχει αναγνωριστεί η ύπαρξη του αρχαιότερου δένδρου στον κόσμο, της περίφημης ελιάς των Βουβών, στα Χανιά, που ακόμα είναι καρποφόρα, αν και ηλικία της είναι πάνω από τα 3.000 χρόνια!
Η προσπάθεια καταγραφής των αρχαίων, μνημειακών ελαιόδενδρων της Κρήτης συνεχίζεται, πριν κάποια από αυτά - όπως έχει ήδη δυστυχώς συμβεί...- καταλήξουν καυσόξυλα...
Από τις πληροφορίες που έχουν συλλέξει οι φορείς και φιλοξενούνται στη σελίδα του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, παρουσιάζουμε μερικά από τα αρχαία ελαιόδενδρα της Κρήτης.
Ελιά Βουβών Κισσάμου
Θεωρείται το αρχαιότερο δένδρο στον κόσμο και έχει ηλικία 3.000- 5.000 ετών και είναι ακόμα καρποφόρο! Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω της ιδιαιτερότητας του σχήματος και της εξαιρετικής αισθητικής του αναγλύφου του κορμού του.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση Πάνω Βούβες του Δ.Δ. Βουβών του Δήμου Κολυμβαρίοι (συντεταγμένες Ν 35ο 29,212 και ΕΟ 23ο 47,217 και υψόμετρο 272 m), ανήκει στον Παναγ. Καραπατάκη οποίος το παραχώρησε στον Δήμο Κολυμβαρίου και είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται Τσουνατη εμβολιασμένη σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Ο κορμός του δέντρου έχει εξαιρετικό ανάγλυφο με ιδιαίτερη αισθητική. Η επιφάνεια του πραγματικό έργο γλυπτικής παρουσιάζει διαφορά σχήματα που φαντάζουν με αλλόκοτες μορφές προσώπων και πραγμάτων!
Το δέντρο έχει ανακηρυχθεί ως Μνημείο της Φύσης ενώ με κότινο από το δέντρο αυτό, που κόπηκε με ειδικές τελετές, στεφανώθηκε ο πρώτος νικητής του Μαραθωνίου ανδρών κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες Αθήνα 2004.
Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,9m από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο (3,70m) και περίμετρο 8,10.m ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 4,53m και περίμετρο 12,55m.
Το δέντρο επισκέπτονται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται πολλοί Υπουργοί, Αξιωματούχοι και σημαντικοί Επιστήμονες ξένων χωρών.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση Πάνω Βούβες του Δ.Δ. Βουβών του Δήμου Κολυμβαρίοι (συντεταγμένες Ν 35ο 29,212 και ΕΟ 23ο 47,217 και υψόμετρο 272 m), ανήκει στον Παναγ. Καραπατάκη οποίος το παραχώρησε στον Δήμο Κολυμβαρίου και είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται Τσουνατη εμβολιασμένη σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Ο κορμός του δέντρου έχει εξαιρετικό ανάγλυφο με ιδιαίτερη αισθητική. Η επιφάνεια του πραγματικό έργο γλυπτικής παρουσιάζει διαφορά σχήματα που φαντάζουν με αλλόκοτες μορφές προσώπων και πραγμάτων!
Το δέντρο έχει ανακηρυχθεί ως Μνημείο της Φύσης ενώ με κότινο από το δέντρο αυτό, που κόπηκε με ειδικές τελετές, στεφανώθηκε ο πρώτος νικητής του Μαραθωνίου ανδρών κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες Αθήνα 2004.
Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,9m από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο (3,70m) και περίμετρο 8,10.m ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 4,53m και περίμετρο 12,55m.
Το δέντρο επισκέπτονται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται πολλοί Υπουργοί, Αξιωματούχοι και σημαντικοί Επιστήμονες ξένων χωρών.
Η Ελιά του Καβουσίου Ιεράπετρας
Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω των μεγάλων διαστάσεων του κορμού του, και λόγω της θέσης του κοντά στους αρχαίους οικισμούς «Βροντάς», «Κάστρο» και «Αζοριάς» της Υστερομινωική ΙΙΙΓ έως Αρχαϊκής φάσης (1350-500 π.χ.) όπου έχουν ανευρεθεί διάφορα αγγεία και τέχνεργα έκθλιψης ελαιόκαρπου.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση «Αζορια» στον δρόμο προς τον οικισμό Αύγο του Δ.Δ. Καβουσίου του Δήμου Ιεράπετρας (συντεταγμένες Ν 35ο 06,908 και ΕΟ 25ο 51, 651 και υψόμετρο 252 m), ανήκει το 2008 στον Γεωργ. Γραμματικάκη και είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται «Μουρατολιά» εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,8m από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο (4,95m) και περίμετρο 14,20.m ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 7,10m και περίμετρο 22,10m.
Το 2004 μετά από πρόταση κατοίκων της περιοχής και του Δήμου Ιεράπετρας αποφασίστηκε όπως η πρώτη νικήτρια του Μαραθωνίου Γυναικών στους Ολυμπιακούς αγώνες ΑΘΗΝΑ 2004 στεφανωθεί με κότινο από το ελαιόδεντρο αυτό. Ο κότινος αυτός κόπηκε με ειδική τελετή στην οποία παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των Αρχών, της Εκκλησίας και πλήθος κατοίκων της περιοχής.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση «Αζορια» στον δρόμο προς τον οικισμό Αύγο του Δ.Δ. Καβουσίου του Δήμου Ιεράπετρας (συντεταγμένες Ν 35ο 06,908 και ΕΟ 25ο 51, 651 και υψόμετρο 252 m), ανήκει το 2008 στον Γεωργ. Γραμματικάκη και είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται «Μουρατολιά» εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,8m από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο (4,95m) και περίμετρο 14,20.m ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 7,10m και περίμετρο 22,10m.
Το 2004 μετά από πρόταση κατοίκων της περιοχής και του Δήμου Ιεράπετρας αποφασίστηκε όπως η πρώτη νικήτρια του Μαραθωνίου Γυναικών στους Ολυμπιακούς αγώνες ΑΘΗΝΑ 2004 στεφανωθεί με κότινο από το ελαιόδεντρο αυτό. Ο κότινος αυτός κόπηκε με ειδική τελετή στην οποία παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των Αρχών, της Εκκλησίας και πλήθος κατοίκων της περιοχής.
Ελιά Αγ. Γεωργίου - Ανισαράκι Κανδάνου
Αρκετά ελαιόδεντρα, συστάδες ελαιοδέντρων άλλα και ελαιώνες ολόκληροι που υπάρχουν σήμερα στις περιοχές Ανισαράκι και Βαρδαλιανά της ιστορικής κωμοπόλεως της Κανδάνου στα Χανιά που θα μπορούσαν με βάση το μέγεθος το ανάγλυφο και τις σπηλαιώσεις του κορμού να χαρακτηριστούν σαν Mνημειακά.
Μεταξύ αυτών είναι και η Ελια στην θεση Αγ.Γεωργιος, του οικισμου Ανισαρακι το οποίο έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω του ειδικού πεπλατυσμένου σχήματος και του ανάγλυφου του κορμού του και λόγω της κατάταξης του από τους κατοίκους παλαιοτέρων εποχών στις «δεκαοχτούρες», δηλαδή στα ελαιόδεντρα που παρήγαγαν 18 μίστατα (δοχεία των 12 κιλών), δηλαδή περίπου 220 κιλά ελαιόλαδο. Σήμερα η παραγωγή του έχει μειωθεί στα 80-100 κιλά.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση «Αγ. Γεώργιος» του οικισμού «Ανισαράκι» της Κανδάνου (συντεταγμένες N 35o 20’ 128 και ΕΟ 23ο 45’ .408 και υψόμετρο 510m), ανήκει στον Μιχ. Γ. Σαρτζετάκη, είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται «Τσουνατη» εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,8m από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο (4,35m) και περίμετρο 12,32.m ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 6,85m και περίμετρο 18.27m.
Μεταξύ αυτών είναι και η Ελια στην θεση Αγ.Γεωργιος, του οικισμου Ανισαρακι το οποίο έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω του ειδικού πεπλατυσμένου σχήματος και του ανάγλυφου του κορμού του και λόγω της κατάταξης του από τους κατοίκους παλαιοτέρων εποχών στις «δεκαοχτούρες», δηλαδή στα ελαιόδεντρα που παρήγαγαν 18 μίστατα (δοχεία των 12 κιλών), δηλαδή περίπου 220 κιλά ελαιόλαδο. Σήμερα η παραγωγή του έχει μειωθεί στα 80-100 κιλά.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση «Αγ. Γεώργιος» του οικισμού «Ανισαράκι» της Κανδάνου (συντεταγμένες N 35o 20’ 128 και ΕΟ 23ο 45’ .408 και υψόμετρο 510m), ανήκει στον Μιχ. Γ. Σαρτζετάκη, είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται «Τσουνατη» εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,8m από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο (4,35m) και περίμετρο 12,32.m ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 6,85m και περίμετρο 18.27m.
Ελιά Παλαιών Ρουμάτων
Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω των μεγάλων διαστάσεων, του εξωτερικού αναγλύφου και της μεγάλης εσωτερικής κοιλότητας (κουφάλας) που φέρει ο κορμός του αλλά και λόγω της συσχέτισης του με ιστορικά γεγονότα του χωριού των Παλαιών Ρουμάτων.
Το Ελαιόδεντρο αυτό βρίσκεται μέσα σε μια συστάδα αρκετών παλαιών ελαιόδεντρων στον δρόμο προς την πλατεία του χωριού Παλαιά Ρούματα του Δήμου Βουκολιών (συντεταγμένες Ν 35ο 24,110 και ΕΟ 23ο 46, 740 και υψόμετρο 348 m), ανήκει το 2008 στους κληρονόμους του Στυλιανού, Ν. Παπαδεράκη και είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται «Τσουνάτη» εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Το Ελαιόδεντρο αυτό βρίσκεται μέσα σε μια συστάδα αρκετών παλαιών ελαιόδεντρων στον δρόμο προς την πλατεία του χωριού Παλαιά Ρούματα του Δήμου Βουκολιών (συντεταγμένες Ν 35ο 24,110 και ΕΟ 23ο 46, 740 και υψόμετρο 348 m), ανήκει το 2008 στους κληρονόμους του Στυλιανού, Ν. Παπαδεράκη και είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται «Τσουνάτη» εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Η μεγάλη σπηλαίωση (κουφάλα) του δέντρου που χωρεί 4-5 άτομα, κατά τους κατοίκους του χωριού, κατά την Τουρκοκρατία αποτέλεσε κρυπτή φύλαξης οπλών που είχαν τοποθετηθεί σε πιθάρι κρυμμένο σε λάκκο μέσα σε αυτή. Κατά τους κατοίκους του χωριού επίσης κατά την κατάληψη της Κρήτης από τα Γερμανικά στρατεύματα το 1941, η ιδία κουφάλα αποτέλεσε χώρο οπού συνεδρίασε «Επιτροπή» κατοίκων του χωριού αποτελούμενη από τους; Ιωαν, Μαρκουλάκη, Γεωργ, Θεοδωρίδη, Νικ. Ρενιέρη και Παπά Αντώνη Δημητριάδη, προκειμένου να αποφασίσει για την αντίσταση του χωριού στους κατακτητές. Από την ιδία κουφάλα πήραν όπλα κάτοικοι του χωριού κατά την μάχη που έγινε στον Άναβο εναντίον των Γερμανικών στρατευμάτων τον ίδιο χρόνο.
Η ελιά της Γραμπέλας
Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) μνημειακό, λόγω του ειδικού σχήματος και του ανάγλυφου του κορμού του και λόγω της σύνδεσής του με ιστορικά γεγονότα του τόπου.
Το ελαιόδεντρο αυτό, που βρίσκεται στη θέση Γραμπέλα του οικισμού Ανισαράκι της Κανδάνου (συντεταγμένες N35o 19’ 058 EO 23o 45’, 368 και υψόμετρο 508μ.), ανήκει στον Ευτ. Κ. Μαρματάκη, είναι ποικιλίας Μαστοειδούς, που τοπικά αποκαλείται «Τσουνάτη», εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Ο κορμός του δέντρου έχει ανάγλυφο εξαιρετικής αισθητικής και εσωτερική σπηλαιώδη στην οποία, κατά τον Γιάννη Παπαηλιάκη, εύρισκαν καταφύγιο οι καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους Χριστιανοί κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Κρήτη (1669-1898 μ.Χ.) και ιδίως στις επαναστάσεις του 1866-1897, άλλα και αργότερα άτομα καταζητούμενα από τους Γερμανούς κατακτητές της Κρήτης την περίοδο 1941-1944.
ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΕΛΙΕΣ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.