ΤΟ ΠΑΝ ΛΑΚΗ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΟΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΓΚΑΡΑΖ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΣΟΥ... «ΚΑΠΟΤΕ ΕΜΕΝΑ ΣΕ ΒΙΛΑ 2.000 ΤΜ ΣΤΗ ΚΗΦΙΣΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΝΩ ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ» ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ ΜΙΛΗΣΕ ΠΑΛΙ Ο ΓΑΒΑΛΑΣ

Mετά από τα prive parties στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, τις Bentley με τους σοφέρ και τα άλογα με τις σέλες Hermès έρχεται η πτώση. Και η φ...

Mετά από τα prive parties στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, τις Bentley με τους σοφέρ και τα άλογα με τις σέλες Hermès έρχεται η πτώση. Και η φυλακή που μοιάζει με κακόγουστη φάρσα. Τι πραγματικά συνέβη εκείνη την ημέρα; Ο Λάκης Γαβαλάς περιγράφει το περιστατικό στο Glow και τον Οδυσσέα Μητσόπουλο. «Έχω μάθει ότι έχω ένταλμα σύλληψης έναν μήνα πριν γίνει το σκηνικό. 20 μέρες μετά, κι ενώ έχω ξεχάσει ότι είμαι καταζητούμενος, πηγαίνω με την παρέα μου να διασκεδάσω σ’ ένα νυχτερινό κέντρο. Με το που επιστρέφω στο σπίτι, πέφτουν πάνω μου τέσσερα άτομα και με πετάνε σ’ ένα αυτοκίνητο. Νομίζω ότι πηγαίνουν να με απαγάγουν, αργότερα, όμως, καταλαβαίνω ότι μιλάμε για άτομα της ΓΑΔΑ, που με παρακολουθούν εδώ και μέρες. Αναρωτιέμαι πραγματικά τι αποκόμισε η Ελλάδα από αυτήν την ιστορία. Συνέλαβε έναν άνθρωπο που είχε τζίρο 100 εκατομμύρια τον χρόνο και απασχολούσε προσωπικό 300 ατόμων».

«Την πρώτη νύχτα μέσα στη φυλακή αποκοιμήθηκα αμέσως από την κούραση. Οι πρώτοι τρεις μήνες εκεί μέσα ήταν τραγικοί, αισθάνεσαι ταπεινωμένος και ψάχνεις να βρεις γιατί θεωρείσαι ένοχος. Μετά, έπρεπε να κρατήσω αποστάσεις απ’ όλους εκείνους που ήθελαν να με «γλείψουν» μέσα στη φυλακή επειδή είμαι επώνυμος. Ήθελα να κλειστώ στον εαυτό μου και να δίνω την ενέργειά μου μόνο στους δικηγόρους μου. Από ένα σημείο και μετά είχα την αίσθηση ότι παίζω σε μια ταινία κι έπεισα τον εαυτό μου να παίξει αυτόν τον ρόλο όσο καλύτερα γινόταν. Δεν ένιωσα ούτε στιγμή ότι κινδυνεύει η ζωή μου μέσα στον Κορυδαλλό. Έχω τέτοιο βλέμμα που τον στήνω τον άλλον στον τοίχο. Μια μέρα, όμως, που μου έφεραν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου μέσα στο εκκλησάκι της φυλακής μ’ έπιασαν τα κλάματα με λυγμούς. Δε θα την ξεχάσω ποτέ αυτήν τη στιγμή. Έζησα, λοιπόν, 15 μήνες μέσα στη φυλακή. Αυτό το ταξίδι δεν ξεπερνιέται ποτέ. Νόμιζα ότι βγαίνοντας θα έβλεπα μια Ελλάδα αλλαγμένη και βελτιωμένη. Αυτό, βέβαια, δε συνέβη ποτέ»

Μπορεί ν’ αναρωτιέται κανείς αν αυτός ο άνθρωπος ρίχνει κλεφτές ματιές στο παρελθόν του, αν αναπολεί όσα έζησε κι αν μοιραία συγκρίνει την Ελλάδα των μνημονίων με την Ελλάδα 10 χρόνια πίσω… «Σιχαίνομαι ν’ ακούω για τα λαμπερά parties που έκανα τότε στο σπίτι μου στη Μύκονο. Κάποιες φορές, ξέρεις, κάνεις κάποια πράγματα επειδή η εποχή σε τραβάει να τα κάνεις. Αν αύριο η κατάσταση στην Ελλάδα φτιάξει, θα έχω πάλι το άγχος αν τα μπουλόνια στην Bentley μου είναι από πλατίνα ή από απλό ατσάλι. Όλα είναι θέμα εποχής. Κάποτε έμενα σε μια βίλα 2.000 τετραγωνικών στην Κηφισιά, τώρα σε ένα διαμέρισμα 80 τ.μ. στο κέντρο της Αθήνας. Και πάει λέγοντας… Σήμερα πιστεύω ότι απλά έχω αλλάξει πλατό στη ζωή μου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο»

ΖΑΡΡΙΤ