Ηθοποιός και κόρη της διεθνούς τραγουδίστριας Βίκυς Λέανδρος και του βαρόνου Ενο φον Ρούφιν, η 29χρονη Σάντρα διοργανώνει στο Βερολί...
Ηθοποιός και κόρη της διεθνούς τραγουδίστριας Βίκυς Λέανδρος και του βαρόνου Ενο φον Ρούφιν, η 29χρονη Σάντρα διοργανώνει στο Βερολίνο το πρώτο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου από τις 21 έως τις 24 Ιανουαρίου, προβάλλοντας στους Γερμανούς το θετικό πρόσωπο της χώρας μας. Συνέντευξη στη Μαρία Λεμονιά.
Η μικρότερη από τα τρία παιδιά της Βίκυς Λέανδρος, παρότι έχει μεγαλώσει στη Γερμανία, μιλά ελληνικά και θεωρεί την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα της. Αν και οι σπουδές της επικεντρώθηκαν στην Ιστορία, η Σάντρα ενέδωσε τελικά στις καλλιτεχνικές επιταγές του DNA της.
- Αλήθεια, πώς και έγινες ηθοποιός;
Προέρχομαι από μια άκρως καλλιτεχνική οικογένεια, αλλά ως έφηβη είχα εντελώς άλλον προσανατολισμό, γι’ αυτό τόσο το πρώτο μου πτυχίο όσο και το μεταπτυχιακό μου είναι πάνω στην Ιστορία. Ωστόσο, κάποιο μικρόβιο φαίνεται ότι υπήρχε στο DNA μου και αφού τα έκανα όλα αυτά πήγα στο Λονδίνο για να σπουδάσω Υποκριτική στο London Αcademy Of Music and Dramatic Art. Νομίζω ότι σε αυτή την επιλογή μου έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ως εσωτερική σε κολέγιο της Αγγλίας είχα δοκιμάσει τον εαυτό μου σε θεατρικούς ρόλους και είχα διαπιστώσει την καλή επαφή μου με την τέχνη. Αργότερα ένιωσα τι σημαίνει να υποδύεσαι ρόλους και να απελευθερώνεσαι.
- Σε τι δουλειές έχεις συμμετάσχει;
Σε σίριαλ της γερμανικής τηλεόρασης αλλά και σε δύο ταινίες. Η τελευταία είναι πολιτική και ονομάζεται «The Penal Colony», στην οποία εμφανίζεται και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Πρόκειται για μια ταινία μικρού μήκους, βασισμένη στην αληθινή ιστορία της Νάντια Τολοκονίκοβα, μέλους της γνωστής γυναικείας ακτιβιστικής ομάδας διαμαρτυρίας Pussy Riot.
H υπόθεση της ταινίας, την οποία υπογράφουν οι σκηνοθέτες Λίντσεϊ Αλιξανιάν και Μάνος Τσίζεκ, βασίζεται στη φυλάκιση της πρωταγωνίστριας στη ρωσική σωφρονιστική αποικία Νο 14. Οι φυλακισμένες υποχρεούνται να εργάζονται ως μοδίστρες αστυνομικών στολών κάτω από αντίξοες συνθήκες. Δουλεύουν 16 με 17 ώρες την ημέρα, χωρίς διάλειμμα για φαγητό και τουαλέτα. Είναι μια ταινία που θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες μέσα στο 2016.
- Εχεις πρωταγωνιστήσει όμως και σε μια ταινία για τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη, σωστά;
Ναι, γυρίστηκε πέρυσι στην Ελλάδα με αφορμή τα 90 του χρόνια. Ηταν ουσιαστικά μεταξύ ταινίας και ντοκιμαντέρ, με πλάνα από τη ζωή και την καριέρα ενός ανθρώπου που έχει ταυτίσει το όνομά του με τον πολιτισμό μας. Ηταν ευτυχής συγκυρία το ότι συμμετείχα στη βιογραφική ταινία ενός ανθρώπου που το όνομά του είναι συνώνυμο της Ελλάδας. Στο εξωτερικό λες «Ελλάδα» και σου λένε: «Α, ναι, Μίκης Θεοδωράκης!».
- Αισθάνεσαι Eλληνίδα;
Aισθάνομαι μισή-μισή διατηρώντας στοιχεία και από τους δύο λαούς. Στην ιδιοσυγκρασία είμαι περισσότερο Ελληνίδα. Διαθέτω τον ενθουσιασμό και τη θέληση να κάνω πράγματα που χαρακτηρίζουν τον Ελληνα. Η κινητήριος δύναμή μου είναι 100% ελληνική.
- Τι είναι για σένα Ελλάδα;
Eίναι ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, η φιλοσοφία, η τέχνη, η κουλτούρα, ο πολιτισμός. Είναι το φως του πνεύματος και η καλλιέργεια της ψυχής, στοιχεία που πηγάζουν από μια μακρά ιστορία. Και στη συνέχεια, θα σου έλεγα ότι είναι τα νησιά, οι παραλίες, ο ήλιος και -γιατί όχι- ο μουσακάς, που πάντα τον μαγείρευε υπέροχα η μητέρα μου στο πατρικό μας σπίτι στη Γερμανία.
- Πώς και αποφάσισες να διοργανώσεις το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στη Γερμανία;
Ηταν μια πρωτοβουλία-όνειρο ζωής που είχα μαζί με τον σκηνοθέτη Αστέρη Κούτουλο. Είναι η πρώτη φορά που θα προβληθούν 71 ελληνικές ταινίες επί γερμανικού εδάφους.
- Ποιος είναι ο απώτερος στόχος σας;
Επιθυμούμε να αλλάξουμε την εικόνα που έχουν οι Γερμανοί για εμάς, καθώς έχουμε εκνευριστεί με το πώς παρουσιάζουν την πατρίδα μας τα ξένα κανάλια. Ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια το ελληνικό γόητρο είναι βαθιά πληγωμένο. Δεν μένει, λοιπόν, άλλο από το να ανατρέψουμε αυτή την εικόνα, παρουσιάζοντας το θετικό πρόσωπο της πατρίδας μας. Ναι, η Ελλάδα είναι ένα παζλ που κάποια κομμάτια του έχουν πρόβλημα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλο το παζλ είναι κακό.
- Στο σπίτι σας υπήρχαν ελληνικές συνήθειες;
Βεβαίως! Μιλώ ελληνικά, τρώω μουσακά και άλλες ελληνικές λιχουδιές και τηρούμε κάποιες από τις παραδόσεις, όπως την αγάπη στην οικογένεια.
- Μια καριέρα στο Χόλιγουντ θα σε ενδιέφερε;
Βρίσκομαι σε άλλες καλλιτεχνικές αναζητήσεις, σε άλλα -ίσως πιο δύσβατα- μονοπάτια της τέχνης. Με συγκινεί περισσότερο μια καριέρα σε πιο αναγνωρίσιμες για μένα χώρες, όπως η Ελλάδα, η Γερμανία και το Λονδίνο. Αυτές οι τρεις χώρες συνθέτουν ένα τρίγωνο που είναι το δικό μου Χόλιγουντ.
- Πώς είναι η Βίκυ Λέανδρος ως μαμά;
Πάνω απ’ όλα μαμά, με όλη τη σημασία της λέξης. Μεγάλωσα με μια μαμά που δεν κουβαλούσε την καριέρα της στο σπίτι. Κλασική Ελληνίδα μάνα παρά τα 100 εκατομμύρια δίσκους που έχει πουλήσει σε ολόκληρο τον κόσμο. Πέρα απ’ όλα αυτά, όμως, είναι μια γυναίκα αξιοσέβαστη για το ήθος, την ποιότητα και τη διάρκεια της διαδρομής της.
- Το γεγονός ότι είσαι κόρη της άνοιξε ή έκλεισε πόρτες;
Οφείλω να ομολογήσω ότι συνέβησαν και τα δύο. Κάποιες πόρτες άνοιξαν, και μάλιστα διάπλατα, και κάποιες έκλεισαν βροντερά. Απόλυτα λογικό άλλωστε. Συνήθως έτσι συμβαίνει.
- Ο τίτλος «φον» δεν ηχεί παράξενα στ’ αυτιά του καλλιτεχνικού κυκλώματος;
Πρόκειται για έναν τίτλο και τίποτε περισσότερο. Δεν έχω μεγαλώσει σε παλάτια, όπως παρουσίαζαν κάποιοι στην Ελλάδα, αλλά σε ένα υπέροχο σπίτι στην εξοχή. Και μάλιστα σε μια οικογένεια χαμηλών τόνων, με ήθη και αρχές. Οι τίτλοι έχουν καταργηθεί με τα χρόνια και έτσι το «φον» δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μέρος ενός επιθέτου. Αλλωστε οι νέες γενιές δεν δίνουν πια καμία απολύτως σημασία σε τέτοια πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.