Στην Πολιτική, όπως και στη ζωή, οφείλει κανείς να αναλαμβάνει τις ευθύνες τόσο των λόγων όσο και των πράξεών του. Αυτό το μάθημα ίσω...
Στην Πολιτική, όπως και στη ζωή, οφείλει κανείς να αναλαμβάνει τις ευθύνες τόσο των λόγων όσο και των πράξεών του. Αυτό το μάθημα ίσως δεν πρόλαβε να το διδαχθεί ο υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Παναγιώτης Σγουρίδης, ο οποίος υπέβαλε το βράδυ της Τετάρτης (17/02/2016) την παραίτησή του.
Του Χρήστου Θ. Παναγόπουλου
Είχε προηγηθεί μια συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Maximum 93,6», διά της οποίας δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παραπλάνησε τους αγρότες, κινούμενος στο ίδιο πλαίσιο που είχαν βρεθεί κατά το παρελθόν τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου όσο και ο Αντώνης Σαμαράς.
Εν συνεχεία, ο ίδιος υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό «για λόγους ευθιξίας», ενώ αμέσως μετά έσπευδε να κατακεραυνώσει τα ΜΜΕ, ότι απομόνωσαν σκοπίμως τμήμα των δηλώσεών του.
Δεν έχει τόση αξία να σταθεί κανείς στο εάν ο Π. Σγουρίδης μετάνιωσε για αυτά που είπε και ακολούθως επιχείρησε να ανασκευάσει. Επ’ αυτού κρίνεται και θα κριθεί από τους εκλογείς του. Βεβαίως, όταν λες κάτι τόσο ανοικτά, οφείλεις αφενός να παραδέχεσαι αυτό που λες και αφετέρου να μην επικαλείσαι εκ των υστέρων τον «κακό δαίμονα των ΜΜΕ», ότι δήθεν διαστρέβλωσε αυτά που είπες. Γιατί αυτά που δήλωσε ο υφυπουργός, ακόμη κι αν κάποιος ήταν αφελής και θεωρούσε ότι ειπώθηκαν υπό «γλώσσαν λανθάνουσαν», είναι αληθή και το ξέρουν και οι πέτρες ότι στην Ελλάδα «αν δεν τάξεις, δεν σε ψηφίζει κανείς». Είναι λέξη τουρκική και συνήθεια ελληνική και λέγεται «ρουσφέτι»...
Το ουσιώδες, ωστόσο, είναι να θυμηθούμε, πρωτίστως, ποιος είναι ο απερχόμενος υφυπουργός Υποδομών. Είναι ο άνθρωπος που ανέλαβε ως βουλευτής των ΑΝΕΛ να αντικαταστήσει τον συνάδελφό του Δημήτρη Καμμένο στη θέση του υφυπουργού, λίγες μόλις ώρες μετά την ορκωμοσία του, μετά το σάλο που είχαν προκαλέσει αναρτήσεις του τελευταίου στο twitter, οι οποίες έβριθαν αντισημιτικών και ρατσιστικών σχολίων.
Η τοποθέτησή του στο υπουργείο Υποδομών έδρασε, κατά έναν τρόπο, «πυροσβεστικά» μετά το κύμα οργής που προκάλεσαν οι τοποθετήσεις του Δ. Καμμένου στα social media. Αυτά έγιναν το Σεπτέμβριο του 2015.
Σχεδόν έξι μήνες μετά, ο ίδιος άνθρωπος έμελλε να καταστεί το μοιραίο πρόσωπο για το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου, ανοίγοντας το πρώτο ρήγμα στην κυβερνητική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ.
Η παραίτησή του Παναγιώτη Σγουρίδη προκαλεί «τεταρταίο πυρετό» στο Μαξίμου, το οποίο πλέον δείχνει να φοβάται πως δεν αποκλείεται να υπάρξουν και νέες φυγόκεντρες τάσεις από το κυβερνητικό σχήμα. Πόσω δε μάλλον, αυτή τη στιγμή, που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να φέρει πάση θυσία το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή προς ψήφιση, με σκοπό να επιταχυνθούν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
Δεν είναι, λίγοι, πάντως εκείνοι που θεωρούν ότι η αποχώρηση Σγουρίδη καταδεικνύει φανερά πλέον το πραγματικό κλίμα που επικρατεί στην κυβέρνηση: τα κυβερνητικά στελέχη δυσκολεύονται να δεχθούν τα αιματηρά και δολοφονικά μέτρα που επιτάσσει το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου στο πλαίσιο του «Μνημονίου 3» και αρχίζουν σιγά-σιγά να δείχνουν πως επιθυμούν να εγκαταλείψουν τις καρέκλες τους.
Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για τους βουλευτές της συγκυβέρνησης, οι οποίοι παρά τα «μασάζ» που υφίστανται στις κομματικές επιτροπές και τις πολιτικές γραμματείες των κομμάτων τους από υπουργικά στελέχη, ήδη ξεκαθαρίζουν ότι φοβούνται πλέον να επιστρέψουν στις επαρχίες και τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, φοβούμενοι την οργή και την κατακραυγή του κόσμου.
Το μόνο σίγουρο πια είναι πως η κυβέρνηση έχει χάσει τον ύπνο της. Κι όσο παίζει με τη φωτιά, τόσο κινδυνεύει να ανάψει την θρυαλλίδα της κοινωνικής έκρηξης. Και τότε, θα είναι πολύ αργά πια για δάκρυα...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.