7 Αυγούστου 1991. Στο Δυρράχιο Αλβανίας ένα τεράστιο πλήθος κινούνταν με αποφασιστικότητα προς τις πύλες του λιμανιού, που είχε αποκλε...
αλλά οι απελπισμένοι Αλβανοί αντί να διαλυθούν, συνέχισαν να προχωρούν. 8 Αυγούστου 1991. Ένα ετερόκλητος στολίσκος εμφανιζόταν στον ορίζοντα της νότιας Ιταλίας.
Στο κατάμεστο φορτηγό – πλοίο «Φλόρα»,σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, βρίσκονταν περισσότεροι από 10 χιλιάδες Αλβανοί, που την προηγούμενη ημέρα είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από τα πυρά των συμπατριωτών τους. Η Ιταλία είχε ήδη πάρει τα μέτρα της κηρύσσοντας τις ακτές της Αδριατικής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Προειδοποιούσε μάλιστα ότι όποιος Αλβανός πατούσε στο έδαφός της θα απελαύνονταν άμεσα. Παρά τις έντονες και οργισμένες προειδοποιήσεις των Ιταλών λιμενικών και τον ναυτικό αποκλεισμό των ακτών, οι Αλβανοί ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν και να εισέλθουν στο Μπάρι. Όταν το πλοίο έφτασε στο λιμάνι, ξαφνικά πολλοί άρχισαν να πηδούν στη θάλασσα για να βγουν στη στεριά, ρισκάροντας τη ζωή τους για να ζητήσουν άσυλο. Οι Ιταλοί λιμενικοί και οι δυνάμεις ασφαλείας όμως, «έριχναν στο ψαχνό» για να τους αποτρέψουν. Εκείνη την ημέρα 12 Αλβανοί – όπως ανέφερε η αλβανική τηλεόραση – έχασαν τη ζωή τους. Μόλις το πλοίο έδεσε, οι αρχές συγκέντρωσαν και οδήγησαν τους παράνομους Αλβανούς μετανάστες σε ποδοσφαιρικό γήπεδο του Μπάρι. Εκεί η κατάσταση ήταν μονίμως έκρυθμη.
Πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι και αφυδατωμένοι Αλβανοί με τον ήλιο να τους χτυπάει κατακέφαλα, συγκρούονταν μεταξύ τους ή με τους Ιταλούς αστυνομικούς. Ελικόπτερα πετούσαν κάθε λίγη ώρα πάνω από τα κεφάλια τους πετώντας τρόφιμα και νερό, κάνοντας τους Αλβανούς να δίνουν μάχες για να μπορέσουν να δροσιστούν και να φάνε. Κάποιοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να ξεφύγουν από τον νέο εφιάλτη που ζούσαν να επιβιβαστούν σε πούλμαν που θα τους γύριζαν πίσω, άλλοι επιχειρούσαν να ξεφύγουν από τον αστυνομικό κλοιό και να εισέλθουν στο εσωτερικό της Ιταλίας
Ίδια εικόνα και στο λιμάνι του Μπάρι που ήταν στοιβαγμένοι επίσης περίπου 3 χιλιάδες Αλβανοί. Κάθε φορά που γινόταν διανομή ψωμιού δημιουργούνταν πανδαιμόνιο και συχνά η αστυνομία χρησιμοποιούσε γκλομπ και δακρυγόνα για να επιβάλλει την τάξη. Τελικά μέσα σε λίγες ημέρες η ιταλική κυβέρνηση κατάφερε με πλοία, πούλμαν και μεταγωγικά αεροπλάνα να στείλει σχεδόν όλους τους Αλβανούς πίσω στην πατρίδα τους. 17.466 μετανάστες. Για όσους αρνούνταν να επαναπατριστούν η ιταλική αστυνομία έδινε 40 δολάρια και καινούργια ρούχα για να αλλάξει γνώμη και να μη ζητήσει άσυλο.
Ο τρόπος μεταχείρισης των Αλβανών προσφύγων έκανε τις ιταλικές εφημερίδες να γράφουν για «το άγριο πρόσωπο της Ιταλίας» και οι δημοσιογράφοι κατέκριναν την κυβέρνησή τους για το «μάντρωμα» στο στάδιο του Μπάρι. Η Κοριέρε Ντε Λα Σέρα έγραφε χαρακτηριστικά: «Το όνειρο των Αλβανών χάθηκε αλλά το ίδιο χαμένοι φάνηκαν και οι Ιταλοί». Καταγγελίες υπήρξαν επίσης από πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά ακόμη και από τον Πάπα. Λίγους μήνες μετά μια από τις φωτογραφίες με τους Αλβανούς να κρέμονται από το πλοίο αποτέλεσε αντικείμενο διαφημιστικής καμπάνιας της United Colors of Benneton.
Στις συναντήσεις μεταξύ των δύο προέδρων Κοσίγκα και Αλία που ακολούθησαν δίδονταν υποσχέσεις για οικονομική βοήθεια της Αλβανίας, όπως επίσης και από την ΕΟΚ. Η ιταλική επισιτιστική βοήθεια έφτανε στις 30 δισεκατομμύρια λιρέτες, ενώ ο τότε Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χαν Ντίτριχ Γκένσερ καλούσε την ΕΟΚ να βοηθήσει την Ιταλία στην αντιμετώπιση του κύματος Αλβανών προσφύγων.
ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.