Η Ιθάρο Αντσία είναι η πρώτη τρανσέξουαλ που πήρε άδεια από την Ομοσπονδία για να συμμετάσχει σε γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου σάλας. Ε...
Είναι 35 χρόνων και βρίσκεται σε διαδικασία αλλαγής φύλου. Αν όλα πάνε καλά με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες τότε θα μπορέσει να ολοκληρώσει τις απαραίτητες επεμβάσεις τους επόμενους μήνες. Στις 30 Μαρτίου παρέλαβε την ταυτότητα με τα γυναικεία στοιχεία της και προς το παρόν αυτό που σκέφτεται είναι το αυριανό ντεμπούτο της σε επίσημο παιχνίδι γυναικείων ομάδων με τη φανέλα της Λεϊόα Μάια.
Η ιστορία ζωής της Ιθάρο, μάλλον, διαφέρει από τις ιστορίες πολλών άλλων παιδιών που μεγαλώνουν επιλέγοντας στην πορεία να αλλάξουν το φύλο τους, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υποδοχή τους από την κοινωνία. Με εξαίρεση έναν προπονητή... παλαιών αρχών στο σχολείο, είχε πάντα δίπλα της την οικογένειά της και τους φίλους της και την υποστήριζαν απόλυτα. Δεν υπέστη bullying, ακόμα και οι πρώην συμπαίκτες της δεν είχαν πρόβλημα, αν και χρειαζόταν πάντα να κάνει μόνη της ντους στα αποδυτήρια όταν οι άλλοι είχαν αποχωρήσει.
Στη γυναικεία ομάδα υπάρχουν, επίσης, δυσκολίες, αλλά διαφορετικές. «Έχω ύψος 1.82 και πολλές φορές οι συμπαίκτριές μου με κατηγορούν ότι είμαι σκληρή. Κι αυτές όμως μου ρίχνουν πολλές κλωτσιές στις προπονήσεις» λέει η Ιθάρο. «Όταν ήμουν μικρή, οκτώ - εννέα ετών, με έδιωξαν από την ομάδα του σχολείου, διότι σύμφωνα με τον προπονητή μου δεν ήμουν αρκετά καλή και δεν άξιζα να είμαι εκεί. Συνέχισα να παίζω μπάλα στο δρόμο και σε γήπεδα με φίλους και φίλες μου. Όταν έγινα 14 χρόνων, στο σχολείο που πήγαινα τότε, δεν είχα κάποιο πρόβλημα, μου έδωσαν και πάλι την ευκαιρία να παίζω με την ομάδα. Οι πρώην συμπαίκτες μου έδειχναν πάντα κατανόηση και με στήριζαν. Δεν έχω παράπονο από κανέναν και, μάλιστα, φέτος έγινα εγώ η προπονήτριά τους! Ήμουν πολύ τυχερή διότι από μικρή είχαν την απόλυτη υποστήριξη από το περιβάλλον μου. Όλοι ήταν πάντα στο πλευρό μου. Δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο που πρέπει να δίνεις συνεχώς εξηγήσεις ή να ζητάς την άδεια για να κάνεις πράγματα που για κάποιους ανθρώπους είναι φυσιολογικά και για άλλους όχι» λέει στο SDNA η Αντσία, η οποία γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι το ποδόσφαιρο είναι ένας χώρος κατακλυσμένος από ταμπού.
«Το ποδόσφαιρο κυριαρχείται από ανθρώπους που έχουν την άποψη ότι πρόκειται για ένα «ανδρικό άθλημα«. Οι περισσότεροι θεωρούν αδιανόητο ένας ομοφυλόφιλος να παίζει ποδόσφαιρο. Είναι αυτός ο λόγος που κάποιος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να μιλήσει δημόσια για τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Θα συμβεί ό,τι γίνεται όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στην κοινωνία με κάποιον ή κάποια που έχει παραπανίσια κιλά, είναι μαύρος ή μαύρη ή οτιδήποτε άλλο δήθεν ξεφεύγει από τις νόρμες της κοινωνίας, όπως μας την μαθαίνουν εδώ και αιώνες» είναι η άποψη της 35χρονης παίκτριας.
Λίγες ώρες πριν από το ντεμπούτο της νιώθει άγχος; Και ποια είναι τα όνειρά της; «Eίμαι πάρα πολυ χαρούμενη διότι αυτό ονειρεύομαι από όταν άρχισαν να ασχολούμαι με τον αθλητισμό: να βρω τη δική μου θέση, εκεί που ανήκω, εκεί που είναι η θέση μου. Όνειρό μου είναι να είμαι ευτυχισμένη, να είμαι ελεύθερη. Ελευθερία είναι αυτό σε κάνει να νιώθεις ζωντανός και να ονειρεύεσαι την κατάκτηση νέων στόχων. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι πάντα εύκολα, σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται μια μάχη αδιάκοπη. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, θέλω να συνεχίσω να χαίρομαι και φυσικά να βελτιώνομαι κι εγώ και η ομάδα μου» απαντά στο SDNA. Εκτός από τα εξωαγωνιστικά, μιλήσαμε μαζί της και για μπάλα... Ποια ομάδα υποστηρίζει και ποιον προπονητή θαυμάζει; «Είμαι γεννημένη και μεγαλωμένη στη χώρα των Βάσκων και φυσικά υποστηρίζω την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ποδοσφαιρικό είδωλό μου ήταν και θα είναι για πάντα ο Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο κι ας έπαιζε στη Ρεάλ Μαδρίτης, ομάδα που δεν συμπαθώ καθόλου. Για εμένα, όμως, ο Ραούλ ήταν πάντα το σημείο αναφοράς για τις αξίες του και για τις εμφανίσεις του στο γήπεδο».
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.