Γράφει ο Μάνος Χατζηδάκης Στίς 1 2 Ἰ ο υ ν ί ο υ 1 9 7 3 δημοσιεύθηκε τό Ν.Δ. 9/73 «Περί προκηρύξεως καί τρόπου διενεργείας Δημοψηφίσ...
Στίς 1 2 Ἰ ο υ ν ί ο υ 1 9 7 3 δημοσιεύθηκε τό Ν.Δ. 9/73 «Περί προκηρύξεως καί τρόπου διενεργείας Δημοψηφίσματος ἐπί τῶν τροποποιήσεων του ἀπό 15ης Νοεμβρίου 1968 Συντάγματος» (ΦΕΚ 125).
Ἡ διενέργεια τοῦ Δημοψηφίσματος ὁρίσθηκε γιά τήν Κυριακή 29 Ἰουλίου 1973. Ἐπειδή μάλιστα γινόταν ἐν μέσῳ τῶν θερινῶν διακοπῶν εἰσήχθη ἡ καινοτομία νά μποροῦν οἱ ἐκλογές νά ψηφίσουν σέ ἄλλο δῆμο ἤ κοινότητα μέ μία ἁπλή Ὑπεύθυνη Δήλωσι τοῦ Νόμου 105/69.
Μέ τό Δημοψήφισμα τό ἐκλογικό σῶμα ἐκαλεῖτο νά πῆ «ΝΑΙ» ἤ «ΟΧΙ» σέ τρία ζητήματα:
- Πρῶτον: Νά ἐ π ι κ υ ρ ώ σ η τήν κατάργησι τοῦ θεσμοῦ τῆς Βασιλείας πού ἔγινε μέ τήν Συντακτική Πράξι τῆς 1ης Ἰουνίου 1973.
- Δεύτερον: Νά ἐ γ κ ρ ί ν η τό νέο πολίτευμα Προεδρικῆς Δημοκρατίας πού πρότεινε τό Ψήφισμα τῆς 15ης Ἰουνίου 1973.
Τοῦτο ἦταν ἀναγκαῖο καί πρωτοπόρο. Διότι ἔτσι τό Δημοψήφισμα δέν εἶχε μόνον ἀρνητική ἀλλά καί θ ε τ ι κ ή μορφή. Ἡ κατάργησις ἑνός θεσμοῦ συνοδευόταν ἀπό μία ὁλοκληρωμένη πρότασι ἀντικαταστάσεώς του ἀπό ἕναν νέο. Ἔτσι ὁ ψηφοφόρος δ έ ν κ ρ ή μ ν η ζ ε μόνον ἀλλά παράλληλα ο ἰ κ ο δ ο μ ο ῦ σ ε.
Γιά τό ζήτημα τοῦτο ἔλεγε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος στό Διάγγελμα τῆς 27ης Ἰουλίου 1973.
«Ἠμποροῦσε βέβαια ἡ Ἐπανάστασις, ὡς μοναδική πηγή δικαίου τήν στιγμήν αὐτήν, νά προχωρήση σταδιακῶς διά σειρᾶς Συντακτικῶν Πράξεων εἰς τόν καθορισμόν τῶν πολιτειακῶν πλαισίων καί εἰς τήν ἐφαρμογήν των, καί βραδύτερον -ὅταν θά ἔκρινεν ὅτι ἡ νέα πολιτειακή τάξις ἀπέδωσεν, ἀφομοιώθη καί ἐξετιμήθη ὑπό τοῦ λαοῦ- νά ζητήση παρ’ αὐτοῦ τήν διά Δημοψηφίσματος ἔγκρισιν.
Ἀπέφυγεν ὅμως τήν διαδικασίαν αὐτήν, διότι φρονεῖ ὅτι ἔφθασεν ἡ στιγμή νά προσδιορισθοῦν τά τελικά συνταγματικά πλαίσια καί αἱ ἐξουσίαι τῆς Πολιτείας διά τῆς βουλήσεως τοῦ λαοῦ.
Διά τοῦτο καί ἀφοῦ διά τῆς Συντακτικῆς Πράξεως τῆς 1ης Ἰουνίου ἤλλαξε τήν μορφήν τοῦ πολιτεύματος -ὀρθότατα ὅπως ἀπεδείχθη κατά τό διαρρεῦσαν τρίμηνον- προέβη ἀμέσως εἰς τήν ὑποβολήν πρός τόν λαόν ὑπό μορφήν Ψηφίσματος, ὠλοκληρωμένου πολιτειακοῦ πλαισίου διά νά τό ἐγκρίνη».
- Τρίτον: Νά ἐ κ λ έ ξ η ὡς πρῶτο Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο καί ὡς πρῶτο Ἀντιπρόεδρο τόν Ὀδυσσέα Ἀγγελῆ.
Φυσικά ἐδῶ κυρίως ἡ ἀντιπολίτευσις λύσσαξε, ἰσχυριζομένη ὅτι ὁ Γ. Παπαδόπουλος «αὐτοανακηρύχθη» σέ Πρόεδρο, ὅτι «οὐδείς ἄλλος δικαιοῦται νά θέση ὑποψηφιότητα» κ.λπ.
Στό Διάγγελμά του ἐν ὄψει τοῦ Δημοψηφίσματος στίς 27 Ἰουλίου 1973, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἔδωσε ἐπαρκῶς τήν ἐξήγησί του γιατί ἀνελάμβανε τήν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας. Καί τήν ἔδωσε μέ ἀποστομωτική εἰλικρίνεια:
«Κατά τό Ψήφισμα τό ὁποῖον καλεῖσθε νά ἐγκρίνετε ἤ ν’ ἀπορρίψετε, ἡ πρώτη θητεία Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, ἀνατίθεται εἰς τόν Ἀρχηγόν τῆς Ἐπαναστάσεως.
Δέν ὑπαγόρευσαν τήν ρύθμισιν αὐτήν λόγοι φιλοδοξίας ἤ ἔφεσις ἐξουσίας.
Ἡ Ἐπανάστασις ἀποτελεῖ νομικόν καί πολιτικόν γεγονός. Ἐπέθεσε τήν σφραγίδα της ἐπί τῆς ἑλληνικῆς πραγματικότητος. Καί τά ἐπιτεύγματά της –τά ὁποῖα οὐδείς ἠμπορεῖ νά ἀμφισβητήση- εἶναι κατάκτησις τοῦ Ἔθνους.
Ἡ Πολιτειακή Μεταβολή καί ἡ νέα σύνταξις τῆς Πολιτείας, ὁδηγοῦν τήν Χώραν εἰς νέαν φάσιν ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἠθελημένην καί προγραμματισμένην ἐξέλιξιν καί ὄχι ἄρνησιν τῆς Ἐπαναστάσεως.
Εἶναι συνεπῶς ἐκ τῶν πραγμάτων ἀναγκαία ἡ σύνδεσις πρός τήν προηγηθεῖσαν φάσιν διά νά κατοχυρωθοῦν τά ἐπιτεύγματά της καί διά νά ὑπάρχη ἐγγύησις ὅτι ἡ μετάβασις θά πραγματοποιηθῆ ὁμαλῶς, ἀδιαταράκτως καί δημιουργικῶς».
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.