Ήταν 2 Ιουνίου 1979 απόγευμα. Ο Γέροντας είχε μόλις μεταφέρει τα πράγματά του στο Κελί της ‘’Παναγούδας’’, χωρίς να προλάβει να τα τακτοπ...
Την συνέχεια την διηγήθηκε ο Γέροντας ως εξής: <<Είχα τα Μηναία σε κιβώτια. Έψαχνα να βρω τα γυαλιά μου για να δω τον Άγιο της ημέρας και δεν τα εύρισκα. Για να μην χάνω χρόνο έκανα τον Εσπερινό με κομποσχοίνι λέγοντας: ‘’Άγιοι της ημέρας πρεσβεύσατε υπέρ ημών’’. Όταν σηκώθηκα μετά τα μεσάνυχτα, πάλι προσπάθησα με τον φακό για μισή ώρα περίπου να βρω τον Άγιο, χωρίς αποτέλεσμα. Είπα ‘’πάει το μεσονύκτιο’’. Για να μην περάσει η νύχτα ψάχνοντας, έλεγα πάλι στο κομποσχοίνι, ‘’Άγιοι του Θεού…’’, χωρίς να αναφέρω τα ονόματα των Αγίων της ημέρας. »Είδα τότε τον Άγιο Παντελεήμονα να συνοδεύει κάποιον Άγιο μέσα στο Κελί μου. -Ποιος είσαι; Τον ρώτησα. -Ο Άγιος Λουκιλλιανός, απάντησε. »Δεν θυμόμουν να υπάρχει τέτοιος Άγιος και ξαναρώτησα: -Λουκιανός; -Όχι. Λουκιλλιανός. -Πως: Λογγίνος; Ρώτησα για δεύτερη φορά. -Λου-κιλ-λι-α-νός, επανέλαβε ο Άγιος, προφέροντας αργά για Τρίτη φορά το όνομά του. »Στην συνέχεια απευθυνόμενος προς τον Άγιο Παντελεήμονα του είπε να μου εξέταση τα τραύματα από την εγχείρηση, να δει αν έγιναν καλά. Με πλησίασε ο Άγιος Παντελεήμων που φορούσε άσπρη ποδιά σαν γιατρός. Αφού τα εξέτασε βάζοντας το χέρι του στον κόρφο μου, στο σημείο που είχε γίνει η εγχείρηση στους πνεύμονες, είπε στον Άγιο Λουκιλλιανό: ‘’ Καλά είναι. Να τα λάβεις υπ’ όψιν στο πτυχίο (εξετάσεις)’’. Οι Άγιοι εξαφανίστηκαν και ο Γέροντας δοξολογώντας τον Θεό και ευχαριστώντας τους Αγίους άναψε κερί και βρήκε ότι εκείνη τη μέρα 3 Ιουνίου, ήταν η μνήμη του Αγίου Λουκιλλιανού. Την άλλη ημέρα το πρωί, όταν ήρθε ο μοναχός που τον βοηθούσε, ο Γέροντας χαμογελώντας τον ρώτησε: <<Άγιος Λουκιλλιανός, ε;>> και του διηγήθηκε την εμφάνιση των Αγίων.
Ο Γέροντας, όταν διάβασε το συναξάριο του Αγίου, εξεπλάγη συνειδητοποιώντας την εξής «σύμπτωση»: Ο κατά πλάτος βίος του Αγίου, που βρίσκεται στην Ι. Μ. Ιβήρων, καταχωρείται στις 27 Φεβρουαρίου, ημερομηνία δηλαδή κατά την οποία του είχε εμφανισθεί η Αγία Ευφημία. Η σχέση αυτή του Μάρτυρος με την Αγία που τόσο ευλαβείτο, αλλά και η εγγύτητα του χρόνου και ιδίως του τόπου του μαρτυρίου των δύο Αγίων τον χαροποίησε ιδιαίτερα.
Έκτοτε τον τιμούσε κατ’ έτος και έβαλε την εικόνα του στην εκκλησία και στο Κελί του.
Πήγε κατόπιν στη Κουτλουμουσιανή Σκήτη και προσκύνησε τον Άγιο Παντελεήμονα. Ανέφερε ότι η εικόνα του στο προσκυνητάρι μοιάζει πολύ με την Αγία μορφή του.
Αυτό το θαυμαστό γεγονός παρηγόρησε τον Γέροντα και έδιωξε την κόπωση και τις στενοχώριες που περνούσε εκείνη τη μεταβατική περίοδο.
ΠΗΓΗ: Ιερομονάχου Ισαάκ – Βίος Γέροντος Παισίου του Αγιορείτου – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ σελ 288
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.