Το 1993 το όνομα της Ρίτας Σακελλαρίου ήταν συνδεδεμένο με την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Οι πριβέ εμφανίσεις που έκανε στο Καστρί κι ε...
Εκείνη που πάλεψε από μικρή και τα κατάφερε. Γιατί η εμφάνιση και το ταμπεραμέντο ήταν μια άλλη ιστορία: λαϊκή ντίβα με γκαρνταρόμπα βασίλισσας, κομμωτές, στυλίστες, παρατρεχάμενους, αυλή ολόκληρη που συντόνιζε ο φίλος και πιστός βοηθός της, ο κ. Λάκης Κορρές. Στα 14 της άρχισε το τραγούδι- την είχε πάρει μαζί του ο Στέλιος Χρυσίνης που πάντα τον μνημόνευε με αγάπη- και σε λίγο βρέθηκε να κάνει σεγκόντα στον Τσιτσάνη και τον Γιάννη Παπαϊωάννου. Διαδρομή χρόνων στο τραγούδι. Καμία σχέση με το δήθεν της νέας «τηλεοπτικής» δεκαετίας του ’90. Καμία σχέση με το ποπ που ήθελε τον Ρουβά και την Ελίνα Κωνσταντοπούλου να μπαινοβγαίνουν στα ραδιόφωνα και τα τηλεοπτικά πλατό.
Η Ρίτα Σακελλαρίου ήταν η αγαπημένη τραγουδίστρια του Αντρέα Παπανδρέου. Στις αρχές του ’90 η Ρίτα Σακελλαρίου διάνυε τη δεύτερη φάση της καριέρας της- που είχε ξεκινήσει από τα μέσα του ’80 με το «Είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα» του Νίκου Καρβέλα- πιο ξανθιά και πιο ντίβα από ποτέ.
ι βέβαια αναβαθμισμένη στα μάτια του λαϊκού υποσυνείδητου που κοιτώντας με ένα πιο ψύχραιμο μάτι τα πράγματα μπορούσε να δει πάνω της κάτι από το καλό παρελθόν του λαϊκού αλλά και να αναγνωρίσει και τραγούδια παρεξηγημένα όπως το «Ιστορία μου, αμαρτία μου». Άρεσε το τραγούδι και στον Αντρέα. Και πήγαινε και στο «Can Can» να την δει. Με έναν περίεργο, αδιευκρίνιστο τρόπο ο στίχος έγραφε- πιο πολύ από ποτέ- εκείνες ειδικά τις μέρες που ήταν ακόμη ζωντανή η εικόνα με το περίφημο νεύμα του προς τη Δήμητρα την ώρα που κατέβαιναν από το αεροπλάνο. Ιστορία μου, αμαρτία μου, από μια φωνή μπάσα, λαϊκή, ντόμπρα που εξέφραζε τέλεια την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής. Μόνο που η ντίβα είχε πάντα το άγχος του νέου σουξέ....
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.