Γράφει ο Πολυδεύκης Με την επίθεση του Συνασπισμού στη Μοσούλη να επίκειται τα μάτια όλων στρέφονται στο Ιράκ. Ωστόσο μία άλλη μάχη ...
Με την επίθεση του Συνασπισμού στη Μοσούλη να επίκειται τα μάτια όλων στρέφονται στο Ιράκ. Ωστόσο μία άλλη μάχη μαίνεται πάνω από ένα χρόνο στη γειτονική Συρία και τη δίνουν οι καθεστωτικές δυνάμεις με τη Ρωσία. Ενδέχεται να χρειασθούν εβδομάδες ή μήνες, αλλά η Aleppo πιθανότατα θα περιέλθει στην κατοχή των συριακών κυβερνητικών Δυνάμεων που υποστηρίζονται από τη ρωσική αεροπορική ισχύ.
Η κατάληψη της στρατηγικά σημαντικής πόλης, ένα οικονομικό και εμπορικό κέντρο, το οποίο είναι κλειδί για τον έλεγχο της βορειοδυτικής Συρίας, θα αποτελέσει ένα σημαντικό στρατιωτικό θρίαμβο για τον Πρόεδρο, BASHAR AL ASSAD, και τους συμμάχους του, Ρωσία και Ιράν. Θα αποτελέσει ένα καίριο πλήγμα και ανάσχεση για τους υποστηριζόμενους από τη Δύση Σύριους αντικαθεστωτικούς, χωρίς ταχείες ενισχύσεις από τους ξένους υποστηρικτές τους, ένεκα και της ανάγκης υποστήριξης της επίθεσης στη Μοσούλη, η οποία δεν θα είναι μία εύκολη υπόθεση.
Ωστόσο, η πτώση της Aleppo δεν θα σημάνει και το τέλος του πολέμου. Αντιθέτως, είναι πιθανόν να ανοίξει τον δρόμο για μία μακροπρόθεσμη σουνιτική αντάρτικη εξέγερση, στην οποία οι παραμένουσες μετριοπαθείς αντικαθεστωτικές οργανώσεις, που υποστηρίζονται από τη Δύση και τους περιφερειακούς συμμάχους αυτής, οδηγούνται στις αγκάλες των ένοπλων τζιχαντιστών.
Σε έναν πόλεμο με τόσο πολλούς διεθνείς και περιφερειακούς παράγοντες που υποστηρίζουν τοπικούς εντολοδόχους, ο ASSAD θα επιβιώσει ως ηγέτης μίας συρρικνωμένης, διαμελισμένης και κατακερματισμένης χώρας, η οποία βιώνει τη χειρότερη προσφυγική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το ενδιαφέρον σε αυτό το σημείο δεν είναι η πορεία της μάχης στο Χαλέπι ή αν στο τέλος το καθεστώς και η Μόσχα θα έχουν αφήσει καθόλου πόλη για να συνεχίσει να ονομάζεται έτσι. Η Τουρκία, που βρίσκεται 25 χλμ. βορειότερα μαζί με τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις που υποστηρίζει αντιμετωπίζει ένα σοβαρό δίλημμα για την αποστολή ή όχι χερσαίων Δυνάμεων στη Συρία Av όλα πήγαιναν καλά με την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη», η ε/φ «HURRIYET» δεν θα δημοσίευε στις 21/09/16 άρθρο με τίτλο «Πεζικό στη Συρία». ‘Οταν το άρθρο αυτό κάνει λόγο για πεζικό, δεν αναφέρεται στις Δυνάμεις που αποτελούνται από Άραβες, Τουρκομάνους, ισλαμιστές ακόμα και τζιχαντιστές που συμμετέχουν στην «Ασπίδα του Ευφράτη», αλλά στον τουρκικό Στρατό. Και ως γνωστό η «HURRIYET» αποτελεί φερέφωνο του Τούρκου Προέδρου, σε ρόλο προετοιμασίας της τουρκικής κοινής γνώμης και άσκησης προπαγάνδας.
Σύμφωνα με την «HURRIYET», για την ανακατάληψη από την «IS» της ΑΙ-
Bab, nou βρίσκεται 36 χλμ. από το τουρκικό σύνορα και 20χλμ από το Α/Δ Kuwaires που ελέγχουν οι δυνάμεις του Προέδρου ASSAD, είναι απαραίτητη η είσοδος των τουρκικών Δυνάμεων στη Συρία. Τα ανωτέρω φέρεται να δήλωσε στην ε/φ μη κατονομαζόμενος ανώτατος αξιωματούχος. Ωστόσο, υπό την πίεση της Μόσχας για κατάρριψη οποιουδήποτε τουρκικού μαχητικού εισέλθει στον Εναέριο Χώρο της Συρίας η αεροπορική κάλυψη των χερσαίων δυνάμεων των ΤΕΔ είναι μηδαμινή πέραν των 20-25χλμ. Το δίλημμα λοιπόν δεν είναι η προώθηση των ΤΕΔ τόσο νότια. Για να φθάσει κάποιος στην, υποσχόμενη από την Άγκυρα προς το κοινό της, AI-Bab, θα πρέπει πρώτα να καταλάβει το Dabiq, που βρίσκεται 20χλμ. από τα τουρκικά σύνορα και μόλις 4χλμ. από το τελευταίο σημείο που ελέγχουν οι δυνάμεις των αντικαθεστωτικών που υποστηρίζει η Τουρκία. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η εν λόγω επιχείρηση δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο αυτή της Jarablus, την οποία η «IS» εγκατέλειψε. Γύρω από το Dabiq υπάρχουν τάφροι, νάρκες, αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί αλλά και ο κίνδυνος αντιαρματικών πυραύλων. Οι τζιχαντιστές θεωρούν την πόλη αυτή ως εξέχουσας σημασίας σημείο, διότι σύμφωνα με τις «προφητείες» τους, στη μάχη του Dabiq θα εμφανιστεί ο «μεσσίας» του ισλαμισμού.
Η «HURRIYET», αποκαλύπτει επίσης για ποιο λόγο η «Ασπίδα του Ευφράτη» δεν μπορεί να συνεχισθεί χωρίς τις τουρκικές Δυνάμεις. Η «IS» έχει ανακαταλάβει από τον «FSA» χωριά Τουρκομάνων, νότια της Jarablus. H επιτυχία αυτή της «IS» οφείλεται εν μέρει στην αποχώρηση της παραστρατιωτικής οργάνωσης «SUQOUR AL-JABAL», η οποία διαθέτει δύναμη 600 ανδρών, διότι αρνήθηκαν να συνεργασθούν με τις αμερικανικές Ειδικές Δυνάμεις. Ωστόσο γίνεται πλέον κατανοητό, ότι η πρωτοφανής ευκολία εισόδου της Τουρκίας στη Συρία δημιουργεί τις κατάλληλες διπλωματικές συνθήκες ώστε η Άγκυρα να διαπραγματεύεται ακόμα περισσότερα ανταλλάγματα από τη Δύση, στο φόβο κατάρρευσης των δυνάμεων των αντικαθεστωτικών στη βόρεια Συρία. Η «IS» για άλλη μία φορά διευκολύνει την τουρκική πολιτική…
Από την έναρξη της επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη» υπήρχαν αμφιβολίες για το αν αυτή θα μπορούσε να συνεχισθεί, χωρίς τη γενικευμένη συμμετοχή των τουρκικών χερσαίων Δυνάμεων. Δεν είναι δύσκολο για κάποιον να αντιληφθεί ότι η μεγαλύτερη αδυναμία της επιχείρησης είναι η ανεπάρκεια των μαχητών που αποτελούν τον «FSA». Για να αντιμετωπίσει την ανεπάρκεια αυτή ο τουρκικός Στρατός θα χρειασθεί να αναπτύξει μεγάλο αριθμό στρατιωτών προκειμένου να προωθηθούν νότια στη Συρία, αλλά και να εξασφαλίσουν τις άμυνές τους. Αυτό που έγινε σαφές μετά και την κατάληψη χωριών, με τη στήριξη των τουρκικών αρμάτων μάχης, είναι ότι ο «FSA» δεν μπορούσε να το κρατήσει υπό τον έλεγχό του.
Το περίεργο φυσικά είναι ότι αυτό το γνώριζε και η Τουρκία, η οποία επιχειρεί να χρησιμοποιήσει την αδυναμία αυτή προς όφελός της, εκβιάζοντας τη Δύση να την αδειοδοτήσει για γενικευμένη συμμετοχή των ΤΕΔ εντός των συριακών εδαφών. Τούτο άλλωστε είναι και η μετάφραση του πάγιου και επαναλαμβανόμενου ανά τακτά χρονικά διαστήματα αιτήματος της Άγκυρας για «no fly zone» στη βόρεια Συρία. Επίσης φαίνεται ότι αυτό είναι γνωστό και στη Δύση η οποία φρόντισε από την αρχή να μείνει αποστασιοποιημένη από την υποστήριξη του FSA αναγκάζοντας την Άγκυρα να εισαγάγει στα δεδομένα μας μία νέα επιχείρηση, παράλληλη με την αμερικανική «Inherent Resolve».
Ένα άλλο ζήτημα είναι ο ισχυρισμός της ε/φ «YENI SAFAK», σύμφωνα με τον οποίο υπεύθυνες για την αποτυχία της «Ασπίδα του Ευφράτη» είναι οι ΗΠΑ. Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι πρόκειται για φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, τα οποία αναφέρουν ότι η «Ασπίδα του Ευφράτη», με κύρια Δύναμη τον «FSA», έχει χάσει πλέον τη δυναμική της.
Σε άλλο δημοσίευμά της η «YENI SAFAK» με τίτλο «Ρουκέτες πλήττουν εκ νέου την πόλη Kilis αναφέρει ότι η «IS» εκτόξευσε δύο πυραύλους τύπου «KATYUSHA» στη συνοριακή πόλη, όπου οι Σύριοι πρόσφυγες υπερτερούν των κατοίκων, και τραυμάτισαν 9 άτομα, εκ των οποίων 7 Σύριους. Οι πύραυλοι της «IS» είναι μια σαφής ένδειξη ότι οι Δυνάμεις του «FSA» δεν μπορούν πλέον να συμβάλουν στην ασφάλεια των συνόρων, πόσο μάλλον να καταλάβουν το Dabiq ή την Al-Bab, που οι τζιχαντιστές θα υποστηρίξουν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους. Άλλωστε, επισήμως, ο τουρκικός στρατός έχει αφήσει να φανεί ότι οι ταχύτατα σημειούμενες επιτυχίες έχουν αλλάξει ρυθμό και ότι πλέον η επέλαση του FSA έχει φτάσει στα όριά της. Σύμφωνα με ανακοίνωσή του οι τζιχαντιστές προβάλλουν σκληρή αντίσταση νε αποτέλεσμα να μην έχει σημειωθεί πρόοδος στην επίθεση που έχει ξεκινήσει για κατάληψη τεσσάρων οικισμών ανατολικά της Azaz (καντόνι των Κούρδων στη Συρία), ήτοι των Kafrah, Suran, Ihtimalat και Duvaybik. Οι οικισμοί αυτοί παρεμβάλλονται μεταξύ των ήδη απελευθερωθείσων περιοχών από τον FSA και του προαναφερόμενου Dabiq…
H ‘Αγκυρα έχει τώρα δύο επιλογές: Η πρώτη είναι η ανάπτυξη των τουρκικών Δυνάμεων κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Azaz –Jarablus προκειμένου να υπερασπισθούν τη χώρα από την «IS» και η δεύτερη είναι μια επιχείρηση κατά της Dabiq με δικές της Δυνάμεις, η οποία όμως θα κλιμακώσει τις απειλές, την αβεβαιότητα και τους στρατιωτικούς κινδύνους, την ίδια στιγμή που η Τουρκία
θα κατηγορηθεί ότι είναι μια κατοχική δύναμη, όπως συνέβη και στην περίπτωση των 2000 περίπου στρατιωτών της που βρίσκονται στο Ιράκ, και θα έχει επιπτώσεις στο διπλωματικό τομέα.
Και οι δύο περιπτώσεις προβλέπουν ότι η Τουρκία θα στείλει χερσαίες Δυνάμεις στη γειτονική χώρα. Ως εκ τούτου, η Άγκυρα πρέπει να αποφασίσει πόσο βαθιά στο συριακό έδαφος θα φθάσουν αυτές οι Δυνάμεις και ταυτόχρονα πόσο βαθιά θέλει να εισέλθει στον κυκεώνα του συριακού προβλήματος.
http://www.militaire.gr/τουρκια-ερντογαν-συρια/
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.