Το asset Ζουράρις Η Athens Review of Booksδημοσιεύει χωρίς σχόλια απόσπασμα από τα πρακτικά της δίκης της «17 Νοέμβρη», της 16.7.200...
Το asset Ζουράρις
Η Athens Review of Booksδημοσιεύει χωρίς σχόλια απόσπασμα από τα πρακτικά της δίκης της «17 Νοέμβρη», της 16.7.2003, οπότε κατέθεσε ο Κώστας Ζουράρις ως μάρτυρας υπεράσπισης του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Θυμίζουμε ότι ο «πυρίκαυστος» ψευτοεπαναστάτης και αγοραίος τηλεπατριώτης είχε διαπρέψει (στα κανάλια) εκείνη την εποχή ως υποψήφιος του ΚΚΕ, αλλά και ως συνιδρυτής του «Δικτύου 21» με τον Φαήλο Κρανιδιώτη και άλλους θορυβώδεις πατριώτες. Επίσης δήλωνε «Ταλιμπάν στο Σεληνάρι» (στο χωριό του). Τώρα είναι ένα ακόμη asset στην κυβέρνηση της συμφοράς. Ένα ακόμη αγγείον εκλογής του Τσίπρα. Για διευκόλυνση του αναγνώστη, σημειώνουμε με έντονα γράμματα τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της κατάθεσης Ζουράρι. Τα αγγλικά ερωτηματικά (?) είχαν τεθεί κατά την απομαγνητοφώνηση προφανώς σε σημεία που δεν ακούγονταν καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, θα τα πείτε μετά στο τέλος όλα μαζί. Δεν υπάρχει λόγος γιατί μετά υπάρχει αντίλογος κλπ. Ο κ. Ζουράρις Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και κατοικεί στο Βραχάσι Λασιθίου και είναι Πολιτειολόγος. Θέλετε να ορκιστείτε;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια».
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή είπαν για ειρωνεία από κει δεν θα σας ρωτήσω για την Σωκρατική ειρωνεία να κάνουμε αναλύσεις αλλά θα πούμε για την υπόθεση.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Αν θέλετε να….
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι να μην πούμε.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Θα ήθελα να παρηγορήσω έναν εκ των συνηγόρων επειδή είπε ότι μπορώ να πω το εξής, ότι εμένα με πληρώνουν οι κουτόφραγκοι επί 35 χρόνια και είμαι ο μόνος ίσως φιλέλληνας εγώ διότι δεν έχω πάρει δραχμή ποτέ από την Ελλάδα και με πληρώνουν οι κουτόφραγκοι. Επομένως υπάρχουν και Έλληνες οι οποίοι κάνουν το πατριωτικό τους καθήκον διότι εμένα με πληρώνει τώρα ως συνταξιούχο το Γαλλικό Πανεπιστήμιο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Συνταξιούχος είστε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνομήλικός μου κοντά είναι. Μην τον βλέπετε που είναι καλοζωισμένος. Εγώ είμαι βασανισμένος άνθρωπος, βλέπετε πόσο γέρασα γρήγορα. Να πούμε για την υπόθεση. Ήρθατε να καταθέσετε για τον κ. Γιωτόπουλο ως μάρτυρας υπεράσπισης.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χωρίς να σας ρωτήσω εγώ κάτι, πέστε μου από πότε τον γνωρίζετε, τί γνώμη έχετε γι αυτόν τον άνθρωπο, υπό ποίες συνθήκες γνωριστήκατε, ποια η μετέπειτα εξέλιξη της ζωής του κι αν αυτά ταιριάζουν με μια κατηγορία που του αποδίδεται σήμερα ή νομίζετε ότι μπορεί να αποδομηθεί η κατηγορία με βάση ορισμένα στοιχεία τα οποία έχετε εσείς να μας πείτε; Δεν θα σας διακόψουμε.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Τον κ. Αλέξανδρο Γιωτόπουλο τον γνώρισα στο Παρίσι το 1967 στις γνωστές συνθήκες που γνωρίζουμε όλοι, μιλάω επί δικτατορίας….
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το ΄64;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Το 1967 εγώ τον γνώρισα, τον Σεπτέμβρη του ’67 τέλος Αυγούστου. Τον γνώρισα στα πλαίσια βεβαίως του αντιδικτατορικού αγώνα. Συνεργαστήκαμε σε συγκεκριμένες δύσκολες συνθήκες. Εγώ βεβαίως είχα τότε μία επίσημη περίπου ιδιότητα διότι όταν βρέθηκα στο Παρίσι βρέθηκα επειδή ήμουν τότε ακόμη Δικηγόρος ασκούμενος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δικηγόρος;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ναι, εξ ου και λατρεύω, είμαι ο μόνος Έλλην ίσως που αγαπάει τόσο πολύ πραγματικά την χούντα διότι με διέγραψε από τα αρχεία του Δικηγορικού Συλλόγου και με έσωσε η χούντα πραγματικά εμένα.
…..: (Εκτός μικροφώνου)
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Τότε είμαστε δύο. Έχω μία βαθύτατη ευγνωμοσύνη προς την χούντα γιατί με διέγραψε από τα αρχεία του Δικηγορικού Συλλόγου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τα νομικά γενικά.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Έχω κάνει νομικά στην Θεσσαλονίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάνατε μετά;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Πολιτικές Επιστήμες. Εγώ βρέθηκα τότε λόγω της δημοκρατικής αμύνης να είμαι σύνδεσμος και μετά εγκαταστάθηκα για ένα διάστημα αρκετά μεγάλο στο όργανο της Union internationale des juristes démocrates. Είναι ένας Συμβουλευτικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών στην Γενεύη και καθ’ όλη την διάρκεια της δίκης της Δημοκρατικής Αμύνης εγώ ήμουν επί δύο χρόνια περίπου σύνδεσμος μεταξύ της Ενώσεως Δημοκρατικών Δικηγόρων που είναι Συμβουλευτικός Οργανισμός του ΟΗΕ κλπ. Με τον Αλέκο Γιωτόπουλο γνωριστήκαμε σε συνθήκες όπου η πρόθεσή μας ήταν, ήμασταν και οι δυο στελέχη της Αριστεράς, τότε ΕΔΑ και βεβαίως η πρόθεσή μας ήταν να ανατρέψουμε την δικτατορία, την εκτροπή εδώ. Σε αυτό το κλίμα γνώρισα τον Αλέκο Γιωτόπουλο και μπορώ να σας πω το εξής: ότι πρώτα απ’ όλα πρόκειται και νομίζω αυτά δεν αλλάζουν, πρόκειται περί ενός ευπατρίδου. Είναι ένας ευπατρίδης με μία εσωτερική ευγένεια, με μία εκπληκτική ευλάβεια και σεβασμό σε ορισμένα πράγματα που συνιστούν τον ελεύθερο άνθρωπο. Βεβαίως έφερε μία, αυτό που θα λέγαμε εμείς «privilegium odiosum» στην γλώσσα μας, το επαχθές προνόμιο να είναι γιος του λαμπρού μεγάλου πατέρα του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δυσμενές προνόμιο.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Εξαιρετικά δυσμενές προνόμιο είχε ο κ. Γιωτόπουλος όπως το είχα κι εγώ με τον πατέρα μου και αυτό νομίζω εξευγένισε την όλη συμπεριφορά του από νηπίου έως ότου τον γνώρισα που ήταν αυτός ακριβώς ο μετέφηβος λαμπρός επαναστάτης. Ευπατρίδης, με μία εκπληκτική ευγένεια και βεβαίως επειδή προέρχεται και αυτός κι εγώ από την μεγάλη παράδοση αυτή του επαναστατικού κινήματος η οποία θεωρεί ότι οποιαδήποτε αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι θέμα του λαού, ασχέτως αν υπάρχει μια πρωτοπορία, ανήκε συστηματικά ο Αλέκος τότε στην αντίληψη του ότι οτιδήποτε κάνουμε θα έχει χαρακτήρα λαϊκό συμμετοχής. Αν υπάρξει ένοπλος αγώνας θα είναι μέσα στην παράδοση την λαϊκή, της λαϊκής εξεγέρσεως και παραδείγματος χάρη η προσπάθεια, το μέλημά μας τότε ήταν για οποιαδήποτε προσβολή στόχων στην Ελλάδα, όσοι από μας πηγαινοέρχονταν στην Ελλάδα με κάποια δυσκολία και κάποιο κίνδυνο ήταν ότι δεν θα θίξουμε ποτέ ανθρώπινες ζωές. Θα χτυπήσουμε ντουβάρια, δηλαδή εγκαταστάσεις. Επομένως αυτό μπορώ να σας καταθέσω για τον άνθρωπο Γιωτόπουλο. Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα είναι εγγενή, είναι και επίκτητα λόγω της ευλαβείας που είχε στον λαμπρό πατέρα του και στην μεγάλη παράδοση που φέρει αυτός και η οικογένειά του και νομίζω ότι αυτό συνιστά έναν άνθρωπο ο οποίος δεν μπορεί να προσφύγει σε κατάσταση ατομικής βίας η οποία δεν χαρακτηρίζει τουλάχιστον την αντίληψη την δική μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά πότε τον ξαναείδατε;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Δεν τον ξαναείδα μετά. Μετά το τέλος της δικτατορίας δεν τον έχω ξαναδεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καθόλου;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ δεν μένατε εσείς στην Ελλάδα;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Εγώ ήμουν στην Γαλλία. Πηγαινοερχόμουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί εργαστήκατε εσείς;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Συνεχώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι’ αυτό είπατε ότι συνταξιοδοτείστε….
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ακριβώς, είμαι συνταξιούχος του Γαλλικού Πανεπιστημίου από το Παρίσι, βγήκα πριν από δύο χρόνια στην σύνταξη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καλή σύνταξη;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Χάλια κ. Εισαγγελεύ, όπως κι εδώ. Εμείς είχαμε και το εξής, γιατί αυτοί υπολογίζουν έναν άλλον τρόπο υπολογισμού και στα χρόνια που δεν ήμουν τιτλούχος, δεν ήμουν μόνιμος ως εντεταλμένος διδασκαλίας έχω μικρότερο συντελεστή κλπ. Αλλά έχουν ένα άλλο πλεονέκτημα ότι αναγνωρίζουν σύνταξη και για 6 μήνες κατά το αναλογούν βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιστεύετε κάπου που λέγεται ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει; Εγώ είμαι 19 χρονών, 20, 21, είμαι της άλφα πνευματικής κατάστασης και κουλτούρας και πολλές φορές και πολιτικού προσανατολισμού και μπορώ αργότερα να αλλάξω, ή και θρησκεία ή και οτιδήποτε. Ή είναι ένα σταθερό πλέον μόρφωμα γίνεται ο άνθρωπος, που δεν αλλάζει και αν μεταβληθεί θα είναι μικροαποκλίσεις. Ποια είναι η γνώμη σας; Να πάρουμε τον Καζαντζάκη, διαβάστε πάλι την «Αναφορά στο Γκρέκο» να δείτε από πού έχει περάσει. Ποια ιδεολογία και ποια άποψη δεν την πέρασε. Και μάλιστα αλληλοαναιρούμενες.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ως ιδεολογία ναι. Αλλά νομίζω ότι τα δομικά χαρακτηριστικά του έργου του Καζαντζάκη έχουν εξαιρετική συνοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, δεν είπα όχι, από φιλοτεχνική άποψη δεν υπάρχει θέμα.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Όχι, εννοώ το εξής. Ότι οπωσδήποτε υπάρχει ένας πυρήνας στο έργο του Καζαντζάκη που δεν αλλάζει, δεν μεταλλάσσεται?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, αλλά εν πάση περιπτώσει ο άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει; Αν εγώ σήμερα είμαι μιας ιδεολογίας φιλειρηνικής, αργότερα να πω, ρε παιδιά για όνομα του Θεού, έπεσε η χούντα, αγωνιστήκαμε εμείς, αλλά εδώ βλέπω οι βασανιστές στη θέση τους, οι αμερικάνοι εκεί είναι, έχουν το σταθμάρχη, αυτός ο οποίος ήταν εδώ πέρα υπάρχει. Δεν μπορώ να πω εγώ ο δημοκρατικός άνθρωπος, ο βαθιά δημοκρατικός που έχω κάνει και αντίσταση. Να πω, κάτι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτό. Όχι όλοι οι αντιστασιακοί για όνομα του Θεού, πέντε, δέκα, τρεις, ένας, μπορούν να το πούνε αυτό; Θεωρητικά είναι ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Νομίζω ότι είναι πάντοτε όπως το έλεγε και ο Αριστοτέλης πρέπει αρχή μεν των καθ’ έκαστων, στη γενική του πληθυντικού, είναι το καθ’ έκαστον, είναι ο συγκεκριμένος Γιωτόπουλος και δεν μπορούμε να αναγάγουμε τον Γιωτόπουλο σε ένα γενικό ανθρώπινο τύπο, σε ένα στερεότυπο, σε ένα αρχέτυπο. Ο συγκεκριμένος Γιωτόπουλος τον οποίον γνώριζα, επειδή έχει γαλουχηθεί σε μια αντίληψη, η οποία θέλει την αλλαγή ως αποτέλεσμα μιας συλλογικής και παλλαϊκής εξεγέρσεως, δεν μπορεί να προσφύγει νομίζω σ’ αυτά. Βεβαίως εγώ σπεύδω να σας πω, κ. Πρόεδρε, ότι ευχαρίστως θα σκότωνα την κόρη μου λόγω αγραμματοσύνης, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, οι άνθρωποι αλλάζουν καμιά φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΄Όταν κάνει ορθογραφικά λάθη.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Διότι έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε δυο αγάπες, την αγάπη μου προς τον ελληνικό πολιτισμό και την αγάπη της κόρης μου. Και επειδή το μέρος παρασύρεται από το όλον, ως Ιφιγένεια θα θυσίαζα ευχαρίστως διότι ήξερα ότι πάσχει ως προς την ελληνική γλώσσα, από ανήκεστον βλάβη. Και πάλι φιλάνθρωπος θα ήμουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ευχαριστώ, δεν έχω τίποτα άλλο. Ο κ. Εισαγγελεύς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Ζουράρι, επειδή μου βγάζετε την εικόνα, καταλαβαίνετε τι εννοώ, μια ερώτηση πολύ συμπυκνωμένη. Σε δυο μήνες περίπου θα βγει η απόφαση. Υποθέστε ότι η απόφαση είναι, ότι ο κ. Αλέξανδρος Γιωτόπουλος αθωώνεται για την κατηγορία που του αποδίδεται. Πείτε μου εσείς πώς αισθάνεστε;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Καλή θα μου φανεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και το αντίθετο τώρα. Ότι η απόφαση είναι, κηρύσσεται ένοχος.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Κακή θα μου φανεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ευχαριστώ.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε θα κάνω κάτι, το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη έπρεπε να κάνετε εσείς, όταν ο κ. Ζουράρις έκανε μια αναφορά για το δικηγορικό σώμα. Και θα πω ότι δεν ξέρω, εάν πρέπει να είναι ο ίδιος ευγνώμων προς την χούντα που τον διέγραψε από τον Δικηγορικό Σύλλογο, ή το δικηγορικό σώμα ευγνώμων προς την χούντα που δεν έχει τον κ. Ζουράρι στις τάξεις του.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Το συναμφότερον, κ. συνήγορε, απόλυτο δίκιο έχετε. Απηλλάγητε και εσείς και εγώ.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Είπατε ότι γνωρίσατε τον κ. Γιωτόπουλο στην έναρξη της αντιδικτατορικής πάλης, γιατί τότε πήγατε στην Γαλλία – αν κατάλαβα καλά – το ’69;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Τον Αύγουστο του ’67.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Και πότε τον είδατε για τελευταία φορά;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Δεν θυμούμαι, μπορεί να μου το υπενθυμίσει και ο ίδιος. Πρέπει να βρεθήκαμε 2, 3 χρόνια μετά. Μετά το ’73, ’71 – ’72 δεν ξαναβρεθήκαμε.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Μάλιστα. Εσείς επιστρέψατε στην Ελλάδα;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Όχι, πηγαινοερχόμουν?
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Πηγαινοερχόσαστε μέχρις ότου γίνατε συνταξιούχος. Μετά το ’74, ’75 έτυχε να ξανασυναντήσετε τον κ. Γιωτόπουλο;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Μετά την δικτατορία όχι, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στη Γαλλία. Επομένως όλη μου η κατάθεση εδώ, έχει να κάνει με τον άνθρωπο Γιωτόπουλο τα δυο – τρία χρόνια που ήταν στην δράση την αντιδικτατορική.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Ήθελα επίσης να σας ρωτήσω, σας ρώτησε ο κ. Πρόεδρος, ο άνθρωπος βεβαίως δεν έρχεται tabula rasa, εξ απαλών ονύχων φαίνεται ποιος είναι, παίζει ρόλο και το περιβάλλον, φαντάζομαι και εσείς θα το επικροτείτε αυτό. Ο κ. Γιωτόπουλος φέρει ένα μεγάλο όνομα στο χώρο της Αριστεράς και επίσης αυτό θα έπαιξε και η κουλτούρα η πολιτική του πατέρα του, θα έπαιξε ένα μεγάλο ρόλο και στη διαμόρφωση του δικού του χαρακτήρα και από άποψη πολιτική, κοινωνική, ηθικοπλαστική κλπ. θέλω να μου πείτε λοιπόν το εξής: Εσείς είχατε ακούσει τότε συγκεκριμένες δραστηριότητες αντιστασιακές του κ. Γιωτόπουλου και ποιες και πότε και κάτω από ποιες συνθήκες;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Δεν είχα ακούσει, συμμετείχα μαζί με τον κ. Γιωτόπουλο.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Συμμετείχατε, ήσαστε και εσείς στον ΛΕΑ;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Όχι. Εγώ ήμουν ελευθέρας βοσκής.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Ήσαστε πασπαρτού;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Περίπου. Αλλά συμμετείχα σε διάφορες δραστηριότητες, όπως σας είπα σε δύσκολες συνθήκες και επομένως γνωρίζω ότι έπραξε το καθήκον του στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Το καθήκον του όπως το έπραξαν και κάποιοι άλλοι και ενδεχομένως δεν ανήκει σε εκείνους οι οποίοι θέλησαν να εισπράξουν αυτή την επιταγή, με το χαρακτηριστικό ότι μετά το ’74 ενώ η Ελλάδα έχει εννέα εκατομμύρια κατοίκους, έτυχε να είναι 9 εκατομμύρια χουντικοί και 9 εκατομμύρια αντιστασιακοί, ήταν 18 εκατομμύρια. Θέλω να μου πείτε, εσείς είχατε κάποιο ψευδώνυμο όταν ενεργούσατε για λόγους συνωμοτικούς;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Προφανώς είχα, το οποίο θα το πάρω στον τάφο μου μαζί διότι όπως ξέρετε, ετοιμαζόμαστε όλοι για το Γκουαντανάμο.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Δεν τόλμησα και με προλάβατε, να ρωτήσω το ψευδώνυμο.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Μπορεί να σας πω όμως η νεώτερη γενιά με ξέρει με ένα επαναστατικό ψευδώνυμο που έχω τώρα και λέγομαι «Ανιθούλης». Και το είπε ένας εξαιρετικά ταλαντούχος συνάδελφός σας, ο οποίος μου είπε μάλιστα ότι το Ανιθούλης πρέπει να γράφεται και με «η» και με «ι», το η γιατί στερούμαι ήθους και δεύτερον με ι γιατί στερούμαι «ιθα» του τόπου, ιθαγενείας δηλαδή επειδή περιφέρομαι. Άρα έχω ένα επαναστατικό ψευδώνυμο για τις νεώτερες γενιές και λέγομαι «Ανιθούλης», το άλλο δεν μπορώ να σας το πω. Θα το πω στο Γκουαντανάμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε τώρα, κύριε Ζουράρι, μη σπέρνουμε δαιμονολογία εδώ μέσα. Δεν σας απείλησε κανένας.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Κύριε Πρόεδρε με συγχωρείτε, εμένα το 1998, με χτύπησαν και με πήγαν στο 8 πίσω από το Χημείο, ήμουν με την χήρα Μοσκώφ, με χτύπησαν 8 άνθρωποι γιατί εγώ λιποθύμησα 25 λεπτά και λόγω ηλικίας όπως μου είπαν οι γιατροί έχω ορισμένες βλάβες κλπ, το 1998.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έμειναν βλάβες από το χτύπημα;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ναι μου είπαν ότι ενδεχομένως μετά τα 65 θα έχω επιληπτικές κρίσεις γιατί υπάρχει μια κάκωση. Επομένως, πρώτον ότι είχα συγκεκριμένη κι απτή και προφανώς ποιος θα με χτύπησε εμένα, ποιος επωφελείται; Επομένως εγώ έχω λόγους πια επειδή με χτύπησαν και παρακάτω να χάσω την ζωή μου το 1998 τον Οκτώβρη και η Αντιτρομοκρατική δεν ενδιαφέρθηκε, παρά όταν εγώ της τηλεφώνησα ενδιαφέρθηκε χαλαρά κλπ. και επομένως έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή το Γκουαντανάμο είναι εν ενεργεία απειλή για τον πεπολιτισμένο κόσμο στον οποίον εγώ ανήκω.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε με την άδειά σας μπορώ να συνεχίσω; Θέλω το εξής να μου πείτε, ο κ. Γιωτόπουλος είναι δεδομένο ότι όταν γύρισε στην Ελλάδα το 1974, όταν είχε παύσει πια να υπάρχει η δικτατορία, με οποιεσδήποτε συνέπειες και με οποιαδήποτε θέση μπορεί να έχει κανείς για το καθεστώς που διαδέχθηκε την δικτατορία. Μπορείτε να μου εξηγήσετε, είναι δεδομένο ότι ο κ. Γιωτόπουλος, αυτός ο αντιστασιακός που τον παρουσιάζετε εσείς, εμφανιζότανε με άλλο όνομα. Και η σύζυγός του, μάλιστα, λέει ότι τον ήξερε μόνο ως Μιχάλη Οικονόμου. Είχε πλαστή άδεια κυκλοφορίας αυτοκινήτου, πλαστή ταυτότητα, πλαστό διαβατήριο.
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Εγώ είχα πλαστό.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Εξακολουθείτε να το έχετε και τώρα; Σας χρησιμεύει;
Κ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Όχι, αλλά έχω τον πλαστογράφο ανά πάσα στιγμή στην διάθεσή μου, είναι ο Νίκος Κούνδουρος, ο οποίος μάλιστα κινδύνευσα πάρα πολλές φορές στα 7 χρόνια από τον φίλτατό μου Νίκο, γιατί επιπλέον είναι και ανορθόγραφος?
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Το συνήθως συμβαίνον ποιο είναι; Είναι αυτό που έκανε ο κ. Γιωτόπουλος;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ATHENS REVIEW
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.