ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ... ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΜΕΙΝΕ ΧΩΡΙΣ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ Η ΖΩΙΤΣΑ Η ΛΑΣΚΑΡΗ!

Η γεννημένη το 1942 (και όχι το 1944, όπως αναφέρει η ίδια στο βιογραφικό της και το αναπαράγει η Wikipedia) Ζωΐτσα Κουρούκλη (καλλιτε...

Η γεννημένη το 1942 (και όχι το 1944, όπως αναφέρει η ίδια στο βιογραφικό της και το αναπαράγει η Wikipedia) Ζωΐτσα Κουρούκλη (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Λάσκαρη) έχασε τον πατέρα της στα τέλη του 1943. Ο Θεσσαλονικιός υπολοχαγός (και όχι συνταγματάρχης όπως αναφέρουν οι άσχετοι στο Διαδίκτυο) Κουρούκλης συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια από τις ορδές του Άρη Βελουχιώτη σε ηλικία μόλις 28 ετών.

Οι ΕΛΑΣίτες τον σκότωσαν προς παραδειγματισμό όλων των «Μοναρχοφασιστών» Αξιωματικών για τον εξής λόγο: Ο μπαμπάς της Ζωΐτσας ήταν φανατικός Βασιλόφρων και αδελφός του μακαριστού στρατηγού Γεωργίου Κουρούκλη που (ως υπασπιστής του Κονδύλη) πρωταγωνίστησε στο Βασιλικό Αντι-Κίνημα του 1935 που κατήργησε την διεφθαρμένη Βενιζελική Δημοκρατία και επανέφερε την Βασιλεία στην Ελλάδα. Το 1974, ο θείος της Ζωΐτσας, Γ. Κουρούκλης, ίδρυσε την Β.Ε.Ο. (Βασιλική ή Βυζαντινή Εθνική Οργάνωση) της οποίας μετά τον θάνατό του ηγήθηκε ο αξέχαστος Αλέξανδρος Κουντουράς.

Τεράστιο ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος που πέθανε η μαμά της Ζωΐτσας το σωτήριον έτος 1949: Λίγους μήνες πρίν το τέλος του Συμμοριτοπολέμου, εγκάθετοι του Νίκου Ζαχαριάδη (σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις… Σλαβο-«Μακεδόνες» του Δημοκρατικού Στρατού!) την συνέλαβαν ως χήρα του Βασιλόφρονος Λοχαγού Κουρούκλη και την έσφαξαν με κονσερβοκούτι! Ουδέποτε η 75χρονη Ζωΐτσα έχει τολμήσει να μιλήσει για τον τρόπο θανάτου της μητέρας της, διά τον φόβον των Αριστερών.

ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ: Μια ζωή η Ζωή Λάσκαρη ψήφιζε ΚΚΕ εσωτερικού και Συνασπισμό, ενώ στην συνέντευξή της στην εφημερίδα «News» δήλωσε πως ουδέποτε αισθάνθηκε μίσος για τους φονιάδες του πατρός της!.. Αυτοί είμαστε εμείς οι Δεξιοί και γι’ αυτό πήγαμε κατά διαόλου τα τελευταία 40 χρόνια. Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν τον μπαμπά της Λάσκαρη τον είχαν σκοτώσει οι Χίτες και οι Ταγματασφαλίτες; Θα είχε γεμίσει η Ελλάδα αγάλματά του και ο Συριζώνυμος Λιάπης θα τελούσε κάθε χρόνο το μνημόσυνό του με Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια…

"Κοινός Νούς" - Εφημερίδα "Στόχος"