ΝΕΑ ΕΡΕΥΝΑ ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΜΑΣ...!! ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΠΕΙΝΑ... ΞΕΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΒΟΔΙΝΟ ΚΑΙ ΧΟΙΡΙΝΟ ΚΡΕΑΣ...!!

ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΕΥΡΙ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΤΑΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΔΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ... Σε μόλι...

ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΕΥΡΙ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΤΑΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΔΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ...






Σε μόλις 12% και 30% αντίστοιχα, διαμορφώνεται η αυτάρκεια της Ελλάδας σε βόειο και χοιρινό κρέας, σύμφωνα με τον καθηγητή στο Εργαστήριο Τεχνολογίας Τροφίμων Z.Π. Τμήμα Κτηνιατρικής της ΣΕΥ του ΑΠΘ, Ιωάννη Αμβροσιάδη, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι ευθύνες για τη φθίνουσα πορεία της παραγωγής, «βαραίνουν» όλους τους εμπλεκόμενους.

«Αρμόδιες κρατικές Αρχές (κυβέρνηση- υπουργείο), κτηνοτρόφοι, συνεταιριστικές οργανώσεις και τα διάφορα συνδικαλιστικά όργανα στον χώρο, τα σφαγεία με τις μεταποιητικές μονάδες, αλλά ακόμη και οι ίδιοι οι καταναλωτές», ευθύνονται σύμφωνα με τον κ. Αμβροσιάδη για τη σημερινή κατάσταση στον κλάδο.

Για την αναστροφή της κατάστασης, ο ίδιος σημειώνει ότι θα πρέπει να γίνει αρχικά μια ριζική αλλαγή του κεντρικού μάνατζμεντ σε επίπεδο υπουργείων και μια εκ νέου συστηματική οργάνωση της πρωτογενούς παραγωγής, με ταυτόχρονη εκπαίδευση κτηνοτρόφων-επιχειρηματιών σε πρότυπα που υφίστανται ακόμη και στη χώρα μας «αν και σε περιορισμένο όμως βαθμό».

Κατά τον ίδιο, πρέπει να γίνει σοβαρή προσπάθεια μείωσης του κόστους παραγωγής του κρέατος, με αύξηση κυρίως της παραγωγικότητας. «Πρέπει να ξεφύγουμε από το άλλοθι του κόστους των ζωοτροφών και να προβούμε στην ενδεδειγμένη οργάνωση και λειτουργία σφαγείων και του τρόπου εμπορίας του κρέατος», επισημαίνει.

Επιβεβλημένο κατά τον ίδιο είναι η δημιουργία «ιδιωτικών προτύπων» και προϊόντων με «ονοματεπώνυμο», όπως επίσης και οι επιδοτήσεις να δίνονται στοχευμένα και με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας- παραγωγής και βελτίωσης της ποιότητας και της προώθησης των παραγόμενων προϊόντων.

Σωστή εκπαίδευση & ενημέρωση

Επιπλέον, κατά τον ίδιο, είναι αναγκαία η επένδυση στην εκπαίδευση και σωστή ενημέρωση του καταναλωτή και «προπαντός στην εξωστρέφεια και αναζήτηση νέων αγορών με ποιοτικά όμως προϊόντα και αλλαγή της νοοτροπίας ότι κάθε τι που είναι ελληνικό, είναι και ποιοτικό».

Σύμφωνα με τον κ. Αμβροσιάδη, η ευθύνη των κρατικών Αρχών σχετικά με τη φθίνουσα πορεία κρέατος στη χώρα μας εντοπίζεται στις χρονοβόρες διαδικασίες, «στις συντεχνιακές επικυριαρχίες, στην αποτυχία του κρατικού management, στην ελλιπή ενημέρωση και εκπαίδευση κτηνοτρόφων, και στη διαχείριση του πακτωλού των επιδοτήσεων».

Η ευθύνη των παραγωγών και κτηνοτρόφων, βρίσκεται σύμφωνα με τον ίδιο στην έλλειψη επιστημονικής γνώσης και κατάρτισης σε μεγάλο ποσοστό, την έλλειψη γνώσης για τη συστηματική οργάνωση και διοίκηση της επιχείρησης τους, την «άρνηση συνεργασίας με «ειδικούς επιστήμονες», και κυρίως στη σαφώς μειωμένη παραγωγικότητα της επιχείρησής τους».

Αναφερόμενος στην ευθύνη των συνεταιρισμών και των διαφόρων άλλων οργανώσεων στον χώρο του κρέατος, ο κ. Αμβροσιάδης επισημαίνει ότι εντοπίζεται «στη διοίκηση των οργανώσεων αυτών, που πολλές φορές βρίσκονται άτομα χωρίς στοιχειώδη προσόντα, τη διασφαλισμένη και άφθονη κρατική επιχορήγηση και στη δημιουργία οργανώσεων με κύριο στόχο τη δημιουργία θέσεων «προέδρων»».

Για την ευθύνη των μεταποιητικών μονάδων και κυρίως των σφαγείων, ο ίδιος λέει ότι μπορεί να αναζητηθεί τόσο στις αρμόδιες κρατικές Αρχές με την ανεξέλεγκτη χορήγηση τεράστιων ποσών σε επιδοτήσεις για την ίδρυση σφαγείων χωρίς τον στοιχειώδη προγραμματισμό, αλλά και στους ίδιους, «λόγω του στρεβλού τρόπου λειτουργίας των σφαγείων (φασονατζίδικα), και την ανεπαρκή συμμετοχή στον έλεγχο και τη βελτίωση της πρωτογενούς παραγωγής κρέατος».

Σχετικά με τις ευθύνες των καταναλωτών, ο καθηγητής τόνισε ότι έχει διαπιστωθεί ότι δεν τους «ενδιαφέρει το πώς λειτουργεί μια κτηνοτροφική μονάδα, αρκεί να δραστηριοποιείται πάνω στα βουνά» και συμπλήρωσε δε ότι «μεγάλο μέρος τους, χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη καταναλωτικής παιδείας».