ΜΕ 200 ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ ΟΛΟΥΣ ΚΙ ΟΛΟΥΣ... Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ Ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ ΞΕΠΑΣΤΡΕΥΕΙ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΔΟΛΙΑΝΑ 6000 ΤΟΥΡΚΟΜΟΓΓΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...!!

Η μάχη των Δολιανών πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 1821 ανάμεσα στους Έλληνες του Νικηταρά εναντίον των Τούρκων στα Δολιανά της Πελοπο...

Η μάχη των Δολιανών πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 1821 ανάμεσα στους Έλληνες του Νικηταρά εναντίον των Τούρκων στα Δολιανά της Πελοποννήσου στα πλαίσια της Ελληνικής Επανάστασης. Οι τουρκικές δυνάμεις συναντήθηκαν στην περιοχή των Δολιανών με ένα απόσπασμα 200 ανδρών υπό τον Νικηταρά. Οι Έλληνες κατάφεραν, αν και λιγότεροι να τρέψουν τους Τούρκους σε φυγή. Σκότωσαν πάρα πολλούς και ο Νικηταράς κέρδισε το προσωνύμιο του Τουρκοφάγου. Η μάχη των Δολιανών αύξησε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς.

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκοφάγος (1782-1849) γεννήθηκε στη Νέδουσα (Μεγάλη Αναστάσοβα), ένα μικρό χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του Ταϋγέτου, 25 χλμ από την πόλη της Καλαμάτας. Καταγόταν από το χωριό Τουρκολέκα, του δήμου Φαλαισίας της Μεγαλόπολης. Ήταν ανηψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Υπέγραφε και με το όνομα Τουρκολέκας ή Τουρκολακιώτης και μ΄ αυτό αναφέρεται σε μερικά δημοτικά τραγούδια. Τελικά όμως επικράτησε το επώνυμο Σταματελόπουλος από το βαπτιστικό όνομα του πατέρα του (Σταματέλος).

Το 1805, κατά τον ανηλεή διωγμό των κλεφταρματολών της Πελοποννήσου, ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους και ο Νικηταράς ακολούθησε τον θείο του Κολοκοτρώνη στα Επτάνησα, όπου εντάχθηκε στα Ρωσικά τάγματα και μετέβη στην Ιταλία για να πολεμήσει κατά του στρατού του Ναπολέοντα. Στη συνέχεια επέστρεψε στα Επτάνησα και υπηρέτησε τους Γάλλους, οι οποίοι στο μεταξύ τα είχαν καταλάβει με τη συνθήκη του Τίλσιτ. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Συντηρούσε δικό του σώμα ενόπλων με άνδρες που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Με την έκρηξη της Επανάστασης, στην πρώτη μάχη που δόθηκε στο Βαλτέτσι της Αρκαδίας στις 12 - 13 Μαϊου 1821 (είχε προηγηθεί μια συμπλοκή στο Λεβίδι τον Απρίλη), ο Νικηταράς που κρατούσε με 200 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να αποκρούσει 6.000 Τούρκους που επιτίθεντο με πυροβολικό. Επειδή έπεσαν πολλοί Τούρκοι από το χέρι του σ' εκείνη τη μάχη, οι άντρες του τον ονόμασαν Τουρκοφάγο. Διακρίθηκε και στις μάχες που ακολούθησαν, όπου συνεργάστηκε με το θείο του, κυρίως δε στην πολιορκία και την άλωση της Τρίπολης.

Νικηταρά - Νικηταρά
πού'χεις στα πόδια σου φτερά
και στην καρδιά ατσάλι





Όταν η Τρίπολη καταλήφθηκε από τους Έλληνες, δε ζήτησε κανένα λάφυρο για τον εαυτό του και όταν του πρόσφεραν ένα αδαμαντοκόλλητο σπαθί, το έκανε δώρο στην προσωρινή κυβέρνηση. Όταν οι Έλληνες κατέστρεψαν τη στρατιά του Δράμαλη στα στενά των Δερβενακίων, ο Νικηταράς μαζί με τους Δημήτριο Υψηλάντη και Παπαφλέσσα, είχε καταλάβει τη χαράδρα γύρω από τον Άγιο Σώστη, απ' όπου θα περνούσαν οι Τούρκοι, τους προκάλεσε δε μεγάλη καταστροφή. Καθώς ο Δράμαλης υποχωρούσε προς το Άργος, ο Νικηταράς κατέλαβε την οχυρή θέση Αγινόρι και σκότωσε πολλούς Τούρκους που προσπάθησαν να διαφύγουν μέσω αυτής. Συνετέλεσε στο να υποχωρήσει τελικά ο Δράμαλης, υφιστάμενος πανωλεθρία. Στη μάχη αυτή πήρε και το όνομα τουρκοφάγος, καθώς, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, έσπασε τρεις πάλες με τη δύναμη με την οποία χτυπούσε. Στο τέλος της μάχης το χέρι του είχε μαρμαρώσει και δεν μπορούσε να αφήσει την πάλα.(26 - 28 Ιουλίου 1822).
Ο Νικηταράς πήρε μέρος σε πολλές ακόμη μάχες μέχρι που απελευθερώθηκε η χώρα. Επί Καποδίστρια και Όθωνα ανήκε στο κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η ελληνική κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το ρωσόφιλο κόμμα επεδίωκε να αντικαταστήσει τον βασιλιά Όθωνα με κάποιον Ρώσο πρίγκιπα, συνέλαβε το Νικηταρά το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, την οποία εξέτισε στις φυλακές της Αίγινας. Όταν αποφυλακίστηκε, ή υγεία του ήταν εξασθενημένη απο τα βασανιστήρια που υπόκυνταν κατα τη διάρκεια της φυλάκισης του.Έπασχε απο ζάχαρο χωρίς να το γνωρίζει με αποτέλεσμα να χάσει σε μεγάλο βαθμό την όραση του.Βίωσε την αχαριστία και την αγνωμοσύνη της ελληνικής πολιτείας οταν του αρνήθηκε μια αξιοπρεπή σύνταξη ώστε να ζει αυτος και η οικογένεια του ευπρεπώς και αντί αυτου, του χορηγήθηκε "άδεια επαιτείας" στον ναο της Ευαγγελίστριας κάθε Παρασκευή. Το 1843 οταν ο βασιλιάς Όθωνας αναγκάστηκε να δώσει σύνταγμα στην Ελλάδα, του απομενήμηθηκε ο βαθμός του υποστράτηγου μαζί με μία πενιχρή σύνταξη. Πέθανε το 1849 σε ηλικία 68 ετών. Τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφει δίπλα στο Κολοκοτρώνη όπως και έγινε.