Το πρώτο βήμα στο να βοηθήσει κανείς ένα κακοποιημένο παιδί είναι να μάθει να αναγνωρίζει τα σημάδια. Υπάρχουν ορισμένα συμπτώματα, τ...
Το πρώτο βήμα στο να βοηθήσει κανείς ένα κακοποιημένο παιδί είναι να μάθει να αναγνωρίζει τα σημάδια. Υπάρχουν ορισμένα συμπτώματα, τα οποία με συστηματική παρακολούθηση, μπορούν να αποτελέσουν σαφή στοιχεία κακοποίησης.
Τα παρακάτω σημάδια όταν παρατηρούνται σε κάποιο παιδί, για ένα χρονικό διάστημα, ενδέχεται , σύμφωνα με το Χαμόγελο του Παιδιού ν' αποτελούν ενδείξεις κακοποίησης ή παραμέλησης:
• Εμφανίζει απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά του ή/και στη σχολική του επίδοση
• Δεν έχει εξετασθεί από γιατρό για προβλήματα υγείας που παρατήρησαν οι δάσκαλοι και επισήμαναν στους γονείς
• Έχει μαθησιακές δυσκολίες ή δυσκολίες συγκέντρωσης που δεν έχουν οργανικά ή παθολογικά και ψυχολογικά αίτια
• Είναι πάντα σε εγρήγορση, σαν να φοβάται ότι κάτι κακό πρόκειται να του συμβεί
• Υπάρχει ελλιπής κηδεμονία
• Είναι υπερβολικά παθητικό, συγκαταβατικό, αποσύρεται
• Έρχεται στο σχολείο νωρίτερα, φεύγει αργότερα και ποτέ δεν θέλει να γυρίσει σπίτι.
Πιο αναλυτικά, στη σωματική κακοποίηση συχνά εντοπίζονται ανεξήγητες ή επαναλαμβανόμενες κακώσεις, εγκαύματα, μώλωπες, πρηξίματα, σημάδια σε πρόσωπο, κεφάλι, πόδια, πλάτη, στήθος, μηρούς. Κακώσεις σε διαφορετικά στάδια ίασης που δείχνουν ότι δεν έγιναν όλα την ίδια χρονική στιγμή (άρα πρόκειται για επαναλαμβανόμενη κακοποίηση). Οι γονείς ή τα πρόσωπα φροντίδας καθυστερούν στην αναζήτηση βοήθειας ενώ οι εξηγήσεις που δίνουν περιέχουν ασάφειες που δεν ταιριάζουν με την κλινική εικόνα ούτε με την εξελικτική φάση του παιδιού. Ο τρόπος που οι γονείς μιλούν στο ή για το παιδί τους δείχνει απόρριψη, «δύσκολο», «χαζό», «γκρινιάρικο», «αρρωστιάρικο», «κακό» ή δεν αναφέρονται ονομαστικά σε αυτό το παιδί, σε αντίθεση με τα άλλα τους παιδιά. Από την άλλη πλευρά, το παιδί δείχνει φόβο απέναντι στην παροχή βοήθειας ή στην επικοινωνία του σχολικού υπεύθυνου με τους γονείς του.
Στη συναισθηματική (Ψυχολογική) κακοποίηση, το παιδί παρουσιάζει ακραίες συμπεριφορές (υπερβολικά δεκτικό/συγκαταβατικό, υπερβολικά παθητικό, υπερβολικά απαιτητικό) ενώ μπορεί να παρατηρούνται επίσης διαταραχές στη συμπεριφορά όπως κλοπή, φυγή, καταστροφική συμπεριφορά. Συχνά επίσης, τα παιδιά που κακοποιούνται παρουσιάζουν στοιχεία παλινδρόμησης, όπως θηλασμός του αντίχειρα, στερεοτυπικές κινήσεις νοητική ή συναισθηματική στέρηση. Άλλες ενδείξεις κακοποίησης είναι η ανασφάλεια, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η απόσυρση και η δυσκολία στη δημιουργία σχέσεων με τα άλλα παιδιά και με τους δασκάλους/ καθηγητές. Χαρακτηριστικά είναι επίσης οι χαμηλές σχολικές επιδόσεις και η υπερβολική αντίδραση του παιδιού στην αποτυχία.
Τέλος, στην περίπτωση της παραμέλησης τα σημάδια είναι περισσότερο εμφανή και ευδιάκριτα τόσο στη συμπεριφορά όσο και στη φυσική παρουσία του παιδιού. Συχνά το παιδί που παραμελείται διακατέχεται από διαρκή πείνα, κόπωση και χαμηλό σωματικό βάρος, διαθέτει κακή σωματική υγιεινή (άπλυτο, αχτένιστο, απεριποίητο) και ακατάλληλη ένδυση για την εποχή (π.χ. καλοκαιρινά ρούχα το χειμώνα). Παιδιά που παραμελούνται έχουν ασταθή σχολική φοίτηση ή εγκατάλειψη του σχολείου, πολλές αδικαιολόγητες απουσίες ή παρατεταμένη παραμονή στο σχολείο, χωρίς λόγο. Τέλος συχνά παρατηρούνται συμπεριφορές κλοπής ή επαιτείας, αυτοκαταστροφικές τάσεις αλλά και αντικοινωνική συμπεριφορά-έλλειψη φίλων.
Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056» ή ηλεκτρονικά στην διεύθυνση sos1056@hamogelo.gr, ώστε να συζητήσετε με ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας.
