Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος: Δεν θα ασχοληθώ με τα τεχνικά ζητήματα της άδειας που δόθηκε στον Δημήτρη Κουφοντίνα. Οι απαντήσεις εί...
Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος:
Δεν θα ασχοληθώ με τα τεχνικά ζητήματα της άδειας που δόθηκε στον Δημήτρη Κουφοντίνα. Οι απαντήσεις είναι πρόχειρες: το σωφρονιστικό σύστημα δεν εκδικείται, προϋπόθεση για την χορήγηση άδειας δεν είναι η μεταμέλεια του εγκληματία, αλλά η καλή του συμπεριφορά κ.λπ., κ.λπ.
Δεν μπορώ, όμως, να παραβλέψω τους θαυμαστές του που τον επευφήμησαν όταν βγήκε από τον Κορυδαλλό και τη δήλωση του «Ρουβίκωνα» ότι πρόκειται για πραγματικό επαναστάτη, μεταξύ άλλων. Τόσο διαφορετική μεταχείριση από αυτή που επεφύλαξε η δημοκρατική κοινή γνώμη στον τοξικομανή δολοφόνο της Δώρας Ζέμπερη. Και δεν αναφέρομαι στην αγανάκτηση των συγγενών της. Αναφέρομαι στους παρατυχόντες πολίτες οι οποίοι επεδίωξαν να τον λιντσάρουν. Ποία η διαφορά; Μα είναι απλό: τα κίνητρα του τοξικομανούς ήσαν ταπεινά, ενώ του Κουφοντίνα ήσαν και παραμένουν «υψηλά». Φορούν το προσωπείο της ιδεολογίας.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κουφοντίνας προ ετών είχε συμμετάσχει, μέσω βιντεοκλήσης, σε δημόσια συζήτηση στο πανεπιστήμιο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο γιος του δήλωσε ότι θα έκανε τα ίδια με τον πατέρα του. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο Κουφοντίνας έγραψε και εξέδωσε σε μεγάλο εκδότη της Αθήνας ένα βιβλίο, με το οποίο κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί αν ο συγγραφέας του δεν είχε δολοφονήσει εκ προμελέτης και εν ψυχρώ έντεκα συμπολίτες μας. Η εμπορική του αξία ήταν το αίμα των αθώων που κυκλοφορούσε μέσα στις λέξεις του. Αν τουλάχιστον είχε δηλώσει μεταμέλεια, δεν θα είχε εξιλεωθεί από το αίμα των αθώων που έχυσε. Θα είχε, όμως, ενδεχομένως συμμετάσχει στις προσπάθειες κάθαρσης της ατμόσφαιρας της δημοκρατίας μας από το νέφος των ανθρώπινων ρύπων με το οποίο μόλυνε την ατμόσφαιρά της η τρομοκρατία.
Ο αμετανόητος κατά συρροήν δολοφόνος ξέρει πολύ καλά ότι η ακαμψία του είναι απαραίτητη για την αναπαραγωγή του είδους του. Ξέρει, όμως, και κάτι ακόμη: η ακτινοβολία του δεν φωτίζει μόνον τους επίδοξους μιμητές του, σαν αυτούς που προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον αστυνομικό προχθές στη Χαριλάου Τρικούπη. Είναι το ραδιενεργό κατάλοιπο της δράσης του που δημιούργησε ένα από τα μεγάλα καρκινώματα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας. Στη χώρα που καταργήθηκε η ποινή του θανάτου, κάποιοι αποφάσισαν να γίνουν δικαστές και τιμωροί, επιβάλλοντας την ειδεχθέστερη μορφή δολοφονίας ως μέσο άσκησης πολιτικής.
Οσο η βία αντιμετωπίζεται ως μέσο «επίλυσης των διαφορών» μας, ενδεχομένως ένα απ’ αυτά που προσφέρει η δημοκρατία κατά Γαβρόγλου, ο Κουφοντίνας θα κυκλοφορεί ανάμεσά μας, είτε στο κελί του είτε με άδεια στο σπίτι του.
kathimerini.gr
