ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΧΝΑΝΕ ΑΥΤΑ ΟΙ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ! ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1957 ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΤΟΧΗΣ

Νέες αιματηρές συγκρούσεις μαθητών του Παγκυπρίου Γυμνασίου με τον βρετανικό στρατό και την Αστυνομία. Την ίδια μέρα η Γενική Συνέλευ...

Νέες αιματηρές συγκρούσεις μαθητών του Παγκυπρίου Γυμνασίου με τον βρετανικό στρατό και την Αστυνομία. Την ίδια μέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφαίνεται υπέρ της αυτοδιάθεσης της Κύπρου.

Όταν σε ένα απελευθερωτικό κίνημα δε συμμετέχει ενεργά η νεολαία, το κίνημα αυτό είναι αδύνατο να πετύχει του σκοπού του. Με βάση την αλήθεια αυτή, ο αρχηγός Διγενής προχώρησε στην οργάνωση του απελευθερωτικού μας αγώνα και πέτυχε, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και εμπόδια που αντιμετώπισε και τούτο, γιατί ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ αξιοποίησε στο έπακρο τον ενθουσιασμό και τη μαχητικότητα, που αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της νεολαίας. Πέτυχε πράξεις ηρωισμού, οι οποίες συγκίνησαν το παγκόσμιο, και ο αγώνας κράτησε στη διάρκεια του χρόνου, αφού η νεολαία αποτέλεσε το φυτώριο το οποίο τον τροφοδοτούσε συνεχώς.

Έχοντας γνώση των ιδιαίτερων χαρισμάτων και πλεονεκτημάτων της νεολαίας, άλλα και την πείρα από τη δράση της, ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής έθεσε σαν θεμέλιο του αγώνα της ΕΟΚΑ τη νεολαία, η οποία και μεγαλούργησε. Ως βάση εκκινήσεως χρησιμοποίησε τα στελέχη των ήδη υφισταμένων οργανώσεων OXEN και ΠΕΟΝ, τυχών της απολύτου αρωγής των ηγετών τους Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου και Σταύρου Ποσκώτη. Με την πρέπουσα καθοδήγηση και επίβλεψη και με το πύρωμα της ψυχής των νέων που πέτυχε με τις διαταγές του ο Διγενής, μήνες μόνο μετά την έναρξη του αγώνα όλοι σχεδόν οι μαθητές των σχολείων Μέσης Παιδείας ήταν ΕΟΚΑ, αλλά και οι μαθητές των δημοτικών σχολείων και οι εξωσχολικοί.

«Μπήκε στις ομάδες μας η ολότητα σχεδόν των μαθητών και μαθητριών των γυμνασίων- μου επεσήμανε ο τομεάρχης Αμμοχώστου Κώστας Χριστοδουλίδης - υπήρχε δε τόσος ενθουσιασμός, που η μια ομάδα συναγωνιζόταν την άλλη σε δράση. Η δίψα για προσφορά δεν είχε τέλος, αλλ' ούτε και η διάθεση για θυσίες».

Χαρακτηριστικά της διάθεσης για θυσία και αυτής ακόμα της ζωής των νέων, είναι και τα λόγια της υπευθύνου του γυναικείου Τμήματος Λεμεσού Διάνας Μαύρου: «Κανένας και καμιά δεν λογάριαζε τίποτε, ούτε ζωή ούτε οικογένεια. Πάνω απ' όλα ήταν ο αγώνας. Είμαστε όλοι πάντα πρόθυμοι να εκτελέσουμε αμέσως, έναντι παντός τιμήματος, τις διαταγές που παίρναμε».





Η οργάνωση της νεολαίας, όπως και των υπολοίπων τμημάτων, ξεκίνησε πολύ πριν αρχίσει ο αγώνας της ΕΟΚΑ, την 1η Απριλίου 1955. Η προσπάθεια αυτών που ανάλαβαν ως υπεύθυνοι ήταν εντατική και επίπονη και, φυσικά, οι δυσκολίες στην αρχή πολύ μεγάλες.

Έπρεπε να γίνονται μετρημένες κινήσεις κάτω από τη μύτη των Άγγλων, ώστε αυτοί να μη διαισθανθούν οτιδήποτε και να διαλύσουν το καθετί εν τη γενέσει του.





Με βάση τις οδηγίες του Αρχηγού, η οργάνωση της νεολαίας στηρίχτηκε στο συνωμοτικό σύστημα, που στόχευε στην οργάνωση του μαθητόκοσμου, των εξωσχολικών νέων και των εξωσχολικών νεανίδων. Ο κάθε τομέας είχε τον υπεύθυνό του και κάτω από αυτόν βρίσκονταν οι ομαδάρχες, που διοικούσαν τις ομάδες τους, οι οποίες αποτελούνταν από 4-5 άτομα. Τα μέλη της κάθε ομάδας δεν έπρεπε να γνωρίζουν τα μέλη της άλλης, όπως και οι ομαδάρχες, όπου ήταν δυνατό, δεν έπρεπε να γνωρίζονται μεταξύ τους.

Στο αρχικό στάδιο νου αγώνα, η νεολαία ασχολείτο με την αναγραφή συνθημάτων και την ανάρτηση πανό, τη διανομή φυλλαδίων, την οργάνωση διαδηλώσεων, αλλά και επεισοδίων, τα οποία στόχευαν στην απασχόληση των στρατιωτικών δυνάμεων, σε αντιπερισπασμό στην πίεση που αυτές ασκούσαν εναντίον των ανταρτικών ομάδων.

Ένας σημαντικός τομέας, στον οποίο πρόσφερε πάρα πολλά η νεολαία στην ΕΟΚΑ, ήταν και εκείνος της συλλογής πληροφοριών και της παρακολούθησης ατόμων. Πράκτορες των διαφόρων Ανιχνευτικών Τμημάτων Νεολαίας, όπως λέγονταν, δικτυώθηκαν σε καίριους τομείς, όπως ήταν τα κυβερνητικά τμήματα, η Αστυνομία και οι αγγλικές βάσεις, αλλά και οπουδήποτε αλλού ήταν εφικτό να διεισδύσει κανείς για να δει και να συλλέξει πληροφορίες.

Με τον τρόπο αυτό, σε πολλές περιπτώσεις, οι Άγγλοι δεν προλάμβαναν να αρχίσουν έρευνες σε συγκεκριμένα σημεία και η ΕΟΚΑ γνώριζε τις προθέσεις τους, με αποτέλεσμα να παίρνει έγκαιρα τα μέτρα της για την προστασία ή και τη μετακίνηση καταζητούμενων μελών της, καθώς και πολεμικού υλικού.