ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ " ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ " Υπήρχαν κάποτε αγωνιστές ιεράρχες, με φόβο Θεού, που δεν ασχολιόταν μόνο μ...
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ"
Υπήρχαν κάποτε αγωνιστές ιεράρχες, με φόβο Θεού, που δεν ασχολιόταν μόνο με το πόσα ευρώ θα πάρουν "μαύρα" από τους δίσκους των ναών, που δεν μάζευαν συλλογές από μήτρες και δεσποτικές πατερίτσες, που με την ασκητική τους ζωή και το αγνό φρόνημα τους, ξεσήκωναν χιλιάδες κόσμου.
Που τολμούσαν να διοργανώσουν μαζικά συλλαλητήρια και να κάνουν την πολιτεία να οπισθοχωρεί..
Αξίζει να θυμηθούμε την ιστορία, για να διδαχθούμε από αυτή.
Κι αν δεν υπάρχουν και σήμερα άξιοι ηγέτες και άξιοι ιεράρχες για να πάρουν το ρίσκο και να βγούνε μπροστά, υπάρχει κι άλλος τρόπος να προχωρήσεις: να βγει σύσσωμος ο πιστός λαός και να προχωρήσει ΜΠΡΟΣΤΑ.
Η ιστορία ενός αγώνα:
23/8/1986:
Αλβανικό φολκλορικό συγκρότημα και αλβανική ποδοσφαιρική ομάδα προσκαλούνται από την τότεπανίσχυρη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, στην Φλώρινα. Κλείνουν μάλιστα και την κεντρική πλατεία της Φλώρινας για τις εκδηλώσεις.
Έχουν λογαριάσει τα πάντα εκτός ...
Ο αγωνιστής επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και δεν περιορίζεται σε χαρτοπόλεμο με "ανακοινώσεις". Διοργανώνει στην Φλώρινα μαχητικό Συλλαλητήριο ενάντια στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των βορειοηπειρωτών αδερφών μας.
Ο αγωνιστής ιεράρχης εκτόπισε τα αλβανικά συγκροτήματα έξω από την πλατεία της Φλώρινας, αναγκάζοντας τους -υπό τον φόβο των επεισοδίων- να μεταφέρουν τις εκδηλώσεις τους στο γήπεδο. Αλλά ακόμη και εκεί, έξω από το γήπεδο όπου είχαν πάει τα Αλβανικά συγκροτήματα υπό την προστασία των ΜΑΤ, πραγματοποίησε δυναμικό συλλαλητήριο, φωτογραφίες και ηχητικά αποσπάσματα (κείμενο και βίντεο) από το οποίο σας μεταφέρουμε:
στο συλλαλητήριο, επιστρατεύθηκαν ο σταυρωμένος και τα εξαπτέρυγα.
Ακούστε αποσπάσματα από το συλλαλητήριο, μετά το 5ο λεπτό του βίντεο :
"Εντός 5 λεπτών θα καταλαμβάναμε το γήπεδο και θα υψώναμε σημαία εθνική (ελληνική).
Εντός 5 λεπτών θα καταλαμβάναμε το γήπεδο όπου χορεύουν μέσα οι αλβανοί, οι καγκουρό, οι προδότες.
Θα διασπούσαμε τη φάλαγγα έστω κα αν τα προπύλαια του γηπέδου φρουρούντο από ΜΑΤ. Και τα ΜΑΤ ακόμα θα ήταν μαζί μας. Αν ήξερα ότι το μόνο θύμα σήμερα θα ήταν το επίσκοπος, θα μπαίναμε μέσα και θα έλεγα "μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον"".
Σε τέτοιες αγνές αγωνιστικές μορφές, ο Θεός δίνει και το χάρισμα της προφητείας:
"Ελπίζω εις τον Θεόν και προφητεύω από της θέσης ταύτης: Δεν είναι μακρά η μέρα, βγαίνει ήλιος, βγαίνει ήλιος, θα λειτουργήσουμε στην Κορυτσά και στo Αργυρόκαστρο".
4 χρόνια μετά (1990-91), κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το Αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς και λειτούργησαν οι εκκλησιές και στο Αργυρόκαστρο και στην Κορυτσά.
ΔΕΙΤΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΕΔΩ