ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η Ιστορία πίσω από την εξέλιξη του πιστολιού

Το πιστόλι έπαιξε έναν πολύ κρίσιμο και καθοριστικό ρόλο στην ανθρώπινη Ιστορία. Υπηρέτησε άλλους ανθρώπους ως ήρωες, αλλά και διευκό...

Το πιστόλι έπαιξε έναν πολύ κρίσιμο και καθοριστικό ρόλο στην ανθρώπινη Ιστορία. Υπηρέτησε άλλους ανθρώπους ως ήρωες, αλλά και διευκόλυνε άλλους σαν κακοποιούς





Το να το μεταφέρει κανείς έγινε ηθική ευθύνη, ενώ για να κατανοήσει κάποιος την ύπαρξή του, πρέπει πρώτα να κατανοήσει την Ιστορία. Είναι ένα εξάρτημα για το πεδίο της μάχης του στρατιωτικού και παραμένει πιστός συνεργάτης του Αστυνομικού για την αντιμετώπιση των απειλών του «δρόμου». Εύκολο να το χρησιμοποιήσει κανείς, μικρό, ευέλικτο, αξιόπιστο και θανατηφόρο. Ο κόσμος έχει χάσει τυρράνους και ήρωες από αυτό το θαύμα της τεχνολογίας. Σήμερα, οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να ισορροπήσουν μεταξύ της δύναμης θανάτωσης και της ασφάλειας, στη λειτουργία των ημιαυτόματων/αυτόματων πιστολιών. Δεν ήταν πάντοτε έτσι όμως…

Από την αυγή του 20ου αιώνα, τα πιστόλια έχουν εξελιχθεί για να ανταποκριθούν στην ανάγκη για δύναμη πυρός και τακτική υπεροχή. Παρόλο που η θέση τους στην Ιστορία είναι σύντομη – μόνο λίγο πάνω από 100 χρόνια-, τα πυροβόλα όπλα χειρός, με τη γενική έννοια του όρου, βρίσκονταν σε παραγωγή από τα τέλη του 13ου αιώνα. Ήταν όμως αναξιόπιστα και έριχναν μόνο μία βολή κάθε φορά. Το όνειρο των ανθρώπων ήταν να υπάρξει ένα επαναληπτικό όπλο χειρός.

Κάτι μικρό, που θα πυροβολούσε πάνω από μία φορά, καθώς στα πεδία της μάχης όταν ξόδευαν αυτή τη μία σφαίρα, οι μαχητές ήταν εκτεθειμένοι στην επίθεση των αντιπάλων τους. Στην Ευρώπη, οι πρώτες απόπειρες των οπλουργών να φτιάξουν παράλληλες κάννες που θα δέχονταν μία σφαίρα η καθεμία, έγιναν τον 14ο αιώνα.

Τα όπλα αυτά στηρίζονταν σε εξαιρετικά ευαίσθητους μηχανισμούς με πυρίτιδα και ένα στρογγυλό κλειδί, δίκην ωστηρίου σκανδάλης που πυροδοτούσε τη «σφαίρα». Η έννοιες «φυσίγγιο» και «γεμιστήρας» δεν υπήρχαν ακόμη. Το 1848 έγινε η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας όπλου χειρός με κάποιου τύπου «αυτόματη» λειτουργία. Η επιταγή αυτή προήλθε από τους πολίτες και ειδικά τους ταξιδιώτες που ήθελαν ένα όπλο για άμυνα, ικανό να μεταφέρεται εύκολα σε μια τσέπη τους. Τη δεκαετία του 1850, η εταιρεία Derringer προώθησε με επιτυχία ένα μικρό όπλο με περισσότερες από μία κάννες.


Το «δίκαννο» Derringer του 1850.

Tο πραγματικό πρώτο «αυτόματο» όπλο χειρός όμως ήταν ένα πρωτόγονο περίστροφο ονόματι «The Pepperbox». Ουσιαστικά, είχε 6 κάννες προγεμισμένες με μία «σφαίρα» έκαστη, έτοιμες για πυροβολισμό. Το μέγεθός του ήταν τόσο, ώστε μπορούσε να μεταφερθεί από έναν κύριο στην τσέπη του παλτού του. Παρά τον αυτοματισμό που προσέφερε, για να ρίξει κανείς με το pepperbox, έπρεπε να τραβήξει πίσω μερικές φορές τη σφύρα, ενώ οι πολλές κάννες καθιστούσαν το όπλο αυτό πολύ βαρύ και εξαιρετικά δύσκολο στη σκόπευση.



Το εξάσφαιρο Pepperbox προσέφερε δύναμη πυρός, αλλά ήταν δύσχρηστο .

Τα γνωστά σε όλους μας εξάσφαιρα περίστροφα, εξελίχθηκαν αργότερα από κάποιους κατασκευαστές όπλων όπως οι COLT και SMITH & WESSON. Ήταν ελαφρύτερα και ανθεκτικότερα. Είχαν 6 σφαίρες σε 6 θαλάμες, οι οποίες περιστρέφονταν μέσω ειδικού μηχανισμού σκανδάλης πίσω από μία μοναδική κάννη (βυκίο).

Από τα μέσα του 19ου αιώνα, το περίστροφο υιοθετήθηκε για στρατιωτική χρήση σε όλον τον κόσμο, ενώ την πιο θερμή υποδοχή την έτυχε από τους ανθρώπους που υπηρετούσαν τον Νόμο. 

Από κατασκευής, το περίστροφο ήταν περιορισμένο στο να φέρει 6, 7 ή 8 φυσίγγια maximum. Ήταν όμως ένα αριστούργημα αξιοπιστίας και γι’ αυτό παραμένει δημοφιλές μέχρι σήμερα. Στα πρώτα μοντέλα όμως, το βυκίο είχε ευαισθησία στη βρωμιά, τη σκόνη και την υγρασία, κακουχίες που ήταν χαρακτηριστικές των πεδίων της μάχης. Μπορεί το όπλο που θα ήταν αδιαπέραστο από αυτά τα στοιχεία να μην ήταν ακόμη πραγματοποιήσιμο, το μέλλον όμως επεφύλασσε ένα μηχανικό πιστόλι που θα επαναγέμιζε αυτόματα, από μια μικρή αποθήκη φυσιγγίων που θα έφερε και θα ασφάλιζε μέσα στο όπλο.
Μία από τις πρώτες προσπάθειες για ένα όπλο που θα γέμιζε με πολλές σφαίρες, ήρθε το 1854 από τους SMITH & WESSON και ονομαζόταν «Volcanic Repeating».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ