Γιατί έπεσε η Αφρίνη: ο ρόλος των ΗΠΑ, των Τούρκων, των Ρώσων και των Κούρδων

infognomonpolitics Elijah J. Magnier @ ejmalrai (στη Δαμασκό) Σχεδόν δύο μήνες μετά την έναρξη της επιχείρησης «Κλαδί Ελιάς» (έτσι τη...

infognomonpolitics Elijah J. Magnier @ ejmalrai (στη Δαμασκό)
Σχεδόν δύο μήνες μετά την έναρξη της επιχείρησης «Κλαδί Ελιάς» (έτσι την αποκάλεσε ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίμπ Ερντογάν), η οποία στοχεύει να καταλάβει το κουρδικό θύλακα της Αφρίνης στο βορειοδυτικό τμήμα της Συρίας, η πόλη έπεσε χωρίς εμφανή αντίσταση από τις «Μονάδες Προστασίας του Λαού» (YPG), οι οποίες απέτυχαν να προστατεύσουν το πληθυσμό. Αλλά τι συνέβη και γιατί;





Όταν ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν ανακοίνωσε την πρόθεσή του να καταλάβει το θύλακα της Αφρίνης, ήτοι περίπου μία εβδομάδα πριν από την έναρξη της επιχείρησης «Κλαδί Ελιάς», η Ρωσία ζήτησε από την Τουρκία να σταματήσει κάθε στρατιωτική δράση, προκειμένου να αποφευχθεί μια σύγκρουση με το συριακό στρατό που εμπλέκεται με ρωσικές δυνάμεις στο έδαφος της Συρίας.

Τα τελευταία δύο χρόνια, ειδικές δυνάμεις της Ρωσίας είναι μέρος κάθε συριακής ταξιαρχίας ή μεραρχίας, συντονίζοντας τις επιχειρήσεις στο έδαφος και όλες τις αεροπορικές επιδρομές. Επιπλέον, το κέντρο ελέγχου και διοίκησης αναφέρεται επίσης σε Ρώσους στρατηγούς, που συντονίζονται από ένα στρατιωτικό κέντρο επιχειρήσεων στη Μόσχα. Εκεί γίνονται οι σχεδιασμοί, η συλλογή πληροφοριών και δίνονται οι εντολές επίθεσης στις δυνάμεις που προωθούνται στο πεδίο της μάχης στη Συρία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία θεωρεί ότι οποιαδήποτε επίθεση εναντίον του συριακού στρατού αποτελεί επίθεση εναντίον των δικών της στρατευμάτων. Τα τελευταία είναι ενεργά στο έδαφος και παρόντα σε όλα τα επιχειρησιακά μέτωπα. Περαιτέρω, η Ρωσία έχει ενημερώσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ότι δεν θα ανεχθεί οποιαδήποτε επίθεση εναντίον εφέδρων ή δυνάμεων που συγκεντρώθηκαν για μια επίθεση εναντίον των τζιχαντιστών και των συμμάχων τους σε όλη την συριακή επικράτεια, εντός των ορίων που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον σχετικά με την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη (ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ) και δυτικά του ποταμού (ελεγχόμενη από τη Ρωσία).

Με αυτά τα δεδομένα, οι Ρώσοι στρατηγοί συναντήθηκαν με τους Κούρδους ηγέτες των YPG κατ 'επανάληψη για να μεταδώσουν τη βούληση της Δαμασκού να ανακτήσει το έλεγχο του θύλακα της Αφρίνης, υπό την προϋπόθεση ότι οι Κούρδοι να παραδώσουν στην κυβέρνηση το θύλακα, τη διοίκηση και όλα τα όπλα που βρίσκονταν στα χέρια των YPG. Εάν ο συριακός στρατός ήταν να ελέγξει την πόλη, η παρουσία μιας άλλης κουρδικής δύναμης ήταν άχρηστη, εκτός αν οργωνόταν και ηγείτο από τη Δαμασκό.

Η Δαμασκός προσέφερε στους Κούρδους της Αφίνης τη δυνατότητα να δημιουργήσουν μια μίνι-ομοσπονδία, όπου οι Κούρδοι θα διοικούσαν το θύλακα υπό την εποπτεία και τον έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης, παραδίδοντας όλα τα ελαφρά, μεσαία και βαρέα όπλα, μεταξύ των οποίων τα κατευθυνόμενα βλήματα λέιζερ που δωρίστηκαν από τις ΗΠΑ, σύμφωνα με ένα καθαρό κανόνα: κανένα όπλο δεν έπρεπε να παραμένει στα χέρια του τοπικού πληθυσμού, εκτός από εκείνα που φέρουν οι τακτικές δυνάμεις.

Οι ηγέτες του YPG ζήτησαν χρόνο να σκεφτούν την προσφορά και πρότειναν μια αντιπροσφορά, η οποία επέτρεπε –τίποτα παραπάνω- στον συριακό στρατό να γίνει συνοριοφύλακας των συνόρων με την Τουρκία, έτσι ώστε να διατηρηθεί η εξουσία των Κούρδων στο θύλακα της Αφρίνης.

Η Δαμασκός κατέγραψε ορισμένες επαφές μεταξύ των Κουρδών ηγετών στην Αφρίνη και εκείνων του Χασσάκε στη βορειοανατολική Συρία υπό αμερικανική κατοχή. Οι Κούρδοι πίστευαν ότι η διεθνής κοινότητα να παρέμβαινε για να εμποδίσει τους Τούρκους να εισβάλουν στο θύλακα, μέσω του ΟΗΕ και υπό την πίεση πολλών ηγετών του κόσμου για να λυγίσουν τον πρόεδρο Ερντογάν. Ωστόσο, οι ΗΠΑ κατέστησαν τελικά σαφές ότι οι δυνάμεις τους δεν πρόκειται να επέμβουν στην Αφρίνη, επειδή ήταν υποχρεωμένες να σέβονται τη γραμμή οριοθέτησης με τη Ρωσία.

Οι Σύροι Κούρδοι ήθελαν να πιστεύουν, όπως και οι Ιρακινοί Κούρδοι, ότι η διεθνής κοινότητα θα διαδραμάτιζε θετικό ρόλο για να προστατεύει την Αφρίνη και να μη τους εγκαταλείψει.

Μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων μεταξύ των YPG και των Ρώσων, η Ρωσία αποσύρθηκε από τα παρατηρητήρια της και τα σταθερά φυλάκια της στρατιωτικής αστυνομίας στο θύλακα, και οι λίγες θέσεις που κατέχει ο συριακός στρατός στη περιοχή εγκαταλείφθηκαν. Ήταν στις 20 Ιανουαρίου και έτσι δόθηκε το πράσινο φως στον Ερντογάν να ξεκινήσει τη στρατιωτική του επιχείρηση για να καταλάβει νέα εδάφη της Συρίας.

Όταν έσπασαν οι πρώτες γραμμές άμυνας, ορισμένοι Κούρδοι ηγέτες πρότειναν στη Δαμασκό να στείλει φρέσκα στρατεύματα για να ενισχύσουν το ηθικό και να δοθεί μια νέα ευκαιρία για να φέρει τους ηγέτες που αντιτίθενται πάντα στην παρουσία του συριακού στρατού στην Αφρίνη να αναθεωρήσουν τη θέση τους. Εκείνη τη στιγμή... ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ