Μουδιασμένη ακόμα η κοινή γνώμη από την τραγωδία στη Νέα Σμύρνη - Η μητέρα της 22χρονης που πέταξε το μωρό στον ακάλυπτο λύνει τη σιωπή της...
Μουδιασμένη ακόμα η κοινή γνώμη από την τραγωδία στη Νέα Σμύρνη - Η μητέρα της 22χρονης που πέταξε το μωρό στον ακάλυπτο λύνει τη σιωπή της - «Αν μου το έλεγε θα την βοηθούσα, δεν είχα καταλάβει τίποτα», λέει η μητέρα της φοιτήτριας - «Θα χρειαστεί πολύ χρόνο να συνέλθει, αν συνέλθει ποτέ» αναφέρει
Η 22χρονη περιγράφει πώς από φόβο δεν εξομολογήθηκε πουθενά την εγκυμοσύνη της - Τι λένε οι γείτονες που γνώριζαν την οικογένεια - Ελεύθερη με περιοριστικούς όρους η 22χρονη
Οι μαρτυρίες προσπαθούν να φωτίσουν την τραγωδία στη Νέα Σμύρνη. Ένα κορίτσι μόλις 22 χρόνων. Μια πράξη αποτρόπαια. Ένα μωρό νεκρό. Μια χώρα σοκαρισμένη. Και μια μάνα που αναλογίζεται την τραγωδία που βιώνει η οικογένειά της. Και δηλώνει έτοιμη να σταθεί, έστω και τώρα στο πλευρό του παιδιού της.
«Αν μου το έλεγε θα τη βοηθούσα»
Η μητέρα της 22χρονης φοιτήτριας από τη Νέα Σμύρνη που άφησε το νεογέννητο παιδί της να πεθάνει , μιλώντας στη Real News μετά την απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα να αφεθεί ελεύθερη η κόρη της με περιοριστικούς όρους, είναι σοκαρισμένη από όσα συνέβησαν.
«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο συνέβη στο παιδί μου. Δεν είχα καταλάβει τίποτα. Να σκεφτείτε ότι και κανένας από την πολυκατοικία που μένουμε δεν είχε καταλάβει κάτι. Δεν ήταν αδύνατη. Τα κάποια κιλά παραπάνω που πήρε τους τελευταίους μήνες δεν με υποψίασαν. Όταν μου είπαν οι αστυνομικοί ότι το βρέφος είναι της κόρης μου, έπεσα από τα σύννεφα. Αν μου το έλεγε θα τη βοηθούσα. Δεν θα την άφηνα να περάσει μόνη της αυτόν τον γολγοθά. Είναι παιδί ακόμα, μόλις 22 χρόνων. Η πράξη είναι αδιανόητη, αλλά καταλαβαίνω τον τρόμο της. Και καταλαβαίνω ότι στο εξής θα χρειαστεί βοήθεια, στήριξη» λέει η μητέρα της 22χρονης.
Η ψυχολογική της κατάσταση όπως μου λένε οι γιατροί δεν είναι καλή. Το βλέπω το παιδί μου. Θα χρειαστεί πολύ χρόνο να συνέλθει, αν συνέλθει ποτέ. Εγώ θα είμαι δίπλα της, ό,τι μπορώ θα της το δώσω.
«Θα μου έλεγε να το ρίξω»
Η 22χρονη ωστόσο σκιαγράφησε τη σχέση της με τη μητέρα της μέσα από το απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε. Σε αυτό περιγράφει πώς βίωσε απολύτως μόνη της την εγκυμοσύνη και τους λόγους που την οδήγησαν να την κρατήσει κρυφή από τους γονείς της:
«Οι τελευταίοι μήνες της ζωής μου υπήρξαν για την ιδιοσυγκρασία μου και την υπόστασή μου ιδιαίτερα επίπονοι. Βρέθηκα εντός μιας καταστάσεως, στην οποία ουδείς άνθρωπος θα επιθυμούσε να βρεθεί. Το χαρμόσυνο γεγονός μιας εγκυμοσύνης, δυστυχώς, για την δική μου οικογένεια δεν θα αποτελούσε τέτοιο, αλλά μία πηγή φόβου και τρόμου απέναντι πρώτον, στις συνέπειες που θα προέκυπταν από την ανακοίνωσή του και, κατά δεύτερον, στην ζωή του κυοφορούμενου μωρού, καθώς, η επιτακτική επιθυμία της μητέρας μου θα ήταν, σίγουρα, να το «ρίξω». Φοβόμουν, συνεπώς, ακόμα και να μιλήσω στην ίδια μου τη μητέρα, διότι ήμουν βεβαία πως θα νευριάσει μαζί μου. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις η μητέρα της κάθε εγκυμονούσας είναι στήριγμα, στη δική μου περίπτωση πίστευα ότι ήταν πηγή φόβου, όπως προείπα, για τις προκληθησόμενες συνέπειες. Ο φόβος μου αυτός καθοδήγησε, για όλο το χρονικό διάστημα της μοναχικής μου εγκυμοσύνης, την ερμητική σιωπή μου…» αναφέρει το απολογητικό υπόμνημα της 22χρονης.
«Αμαρτίες γονέων…»
«Είμαι μια γυναίκα σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία (δεν έχω συμπληρώσει τα 22 έτη ζωής). Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη, στο σπίτι όπου συνεχίζω να διαμένω με τη μητέρα μου. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν ακόμη σε πολύ μικρή ηλικία. Δυστυχώς, με τον πατέρα μου, ο οποίος διαμένει στο Παλαιό Φάληρο, δεν έχω καμία απολύτως επαφή. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να είναι ένα στήριγμα, αφ’ ης στιγμής είχα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα στη σχέση μου με τη μητέρα μου. Βάσει της επιλογής τους να διαταραχθούν οι σχέσεις τους μεταξύ τους, αυτό είχε ως συνέπεια και τη διαταραχή των σχέσεών του μαζί μου. Ίσως, στην περίπτωσή μου βρίσκει πρακτική εφαρμογή η σοφή λαϊκή ρήση περί αμαρτιών των γονέων που παιδεύουν τα τέκνα τους. Συνεπώς, άλλο ένα κοντινό μου πρόσωπο και μάλιστα σε πρώτου βαθμού συγγένεια, δεν θα μπορούσε να με βοηθήσει ούτε να είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα μπορούσα να αποταθώ…» συνεχίζει η 22χρονη στο υπόμνημα της.
«Θα χρειαστεί χρόνο…»
Η 22χρονη θα χρειαστεί αρκετό χρόνο παρακολούθησης από ειδικούς γιατρούς, ώστε να καταφέρει να ενταχθεί πλήρως ως υγιές κύτταρο στην κοινωνία μας, να μπορέσει να βρει τη δύναμη να επιστρέψει στη σχολή της, να επιστρέψει πάλι στη ζωή. Παρόλα όσα βίωσε τις τελευταίες ημέρες είναι ένα παιδί που κάνει ακόμη όνειρα» δηλώνει στη Real ο συνήγορος της κοπέλας, Αλέξανδρος Αλεξιάδης.
Τι λένε οι γείτονες
Στη γειτονιά της 22χρονης στη Νέα Σμύρνη όλοι είναι «παγωμένοι» αδυνατώντας ακόμη να πιστέψουν ότι όλα αυτά έγιναν δίπλα στο σπίτι τους.
«Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μέσα στη σακούλα που παρατηρούσα βρισκόταν ένα βρέφος. Τραγική ειρωνεία είναι ότι κάποια στιγμή αναρωτήθηκα πώς βρέθηκε η σακούλα πεταμένη σε αυτό το σημείο και για ποιο λόγο δεν πάει κάποιος να τη μαζέψει» περιγράφει η Κατερίνα με τρεμάμενη φωνή και προσθέτει: «Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους αυτό που συνέβη. Βγαίνω ξανά και ξανά στο μπαλκόνι και παρατηρώ το σημείο στον ακάλυπτο που βρισκόταν το άτυχο μωρό. Μέχρι και σήμερα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που έβλεπα ήταν ένα παρατημένο νεογέννητο βρέφος. Οι κάτοικοι της οδού Πριγκιποννήσων στη Νέα Σμύρνη περνούν μπροστά από την πολυκατοικία που βρήκε τραγικό τέλος το νεογέννητο βρέφος και με δυσκολία συγκρατούν τα δάκρυα στα μάτια τους.
Τη βουβαμάρα και τη θλίψη που έχει σκεπάσει τη γειτονιά συχνά διαδέχεται η οργή. Γιατί αυτή η υπόθεση έπρεπε να έχει αυτή την τραγική κατάληξη, αναρωτιούνται οι κάτοικοι της περιοχής. Οι γείτονες κάνουν λόγο για μια βασανισμένη οικογένεια, που δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα. «Το κορίτσι το γνωρίζω. Να πω την αλήθεια δεν είχα δει ότι είχε φουσκωμένη κοιλιά» λέει η κυρία Μαρία και συμπληρώνει:
Είναι όμως δυνατόν η μητέρα της να μην είχε προσέξει τίποτα; Κι εγώ μητέρα είμαι και ξέρω πώς λειτουργούμε εμείς οι μάνες».
Με πληροφορίες από Real News
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.