Βασίλης Στεφανάκος, Γιώργος Λίτσας και Βασίλης Γρίβας - Βίοι παράλληλοι αλλά... αποκλίνοντες

Η χημεία που καθορίζει και αναπλάθει τις σχέσεις στην κοινωνία της greek mafia, είναι τόσο εύπλαστη, όσο το νερό, λέει στο bloko.gr μη αστυ...

Η χημεία που καθορίζει και αναπλάθει τις σχέσεις στην κοινωνία της greek mafia, είναι τόσο εύπλαστη, όσο το νερό, λέει στο bloko.gr μη αστυνομική πηγή. Άλλωστε η σύντομη αλλά επίτομη από αίμα ιστορία του υπόκοσμου διδάσκει πολλά για τις ανίερες συμμαχίες, με κακοποιό ν' εντάσσεται και ν΄ακολουθεί στην παρανομία τον φονιά του αδελφού του και δύο αδέλφια να γίνονται τα πραιπόζιτα του μαφιόζιου που επιχείρησε να τους ανατινάξει.





Και είναι μόνο δύο παραδείγματα, τα πιο τρανταχτά από τη διαλεκτική των αντιθέσεων και των ανασυνθέσεων που άλλαξαν κατά καιρούς τον στρεβλό ούτως ή άλλως χάρτη της παρανομίας.

Οι περιπτώσεις των Στεφανάκου, Λίτσα και Γρίβα, αποτυπώνουν αυτόν καθαυτόν τον κανόνα των εκφυλισμένων ηθικών κωδίκων της greek mafia. Για πολλά χρόνια Γρίβας και Λίτσας ήταν κάτι σαν σταυραδέλφια και πορεύονταν στην αντίπερα όχθη από αυτή του Βασίλη Στεφανάκου. Τα τελευταία χρόνια όμως, το γυαλί ράγισε μεταξύ τους και ο Λίτσας πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Ο Γρίβας παρέμεινε στο πόστο του και πλήρωσε το τίμημα όταν γαζώθηκε με σφαίρες έξω από το σχολείο του γιου του στον Γέρακα και με τον μικρό ν' απέχει μόλις λίγα μέτρα από τον βωμό θυσίας του πατέρας του. Όπως διαπιστώθηκε, ήταν ο ταμίας, το βαρύ πορτοφόλι δηλαδή της αντίπερα εμπόλεμης φατρίας και η έξοδος του από τον χάρτη των προσώπων με βαρύνουσα χρηματιστηριακή αξία ήταν αναπότρεπτη, ειδικά καθώς θα συνοδευόταν με την έξοδο του αρχηγού από τη φυλακή. Ο άλλος μεγάλο capo ήταν τότε ante portas, έχοντας ήδη στις πλάτες του τα βαθιά σημάδια από τις μαχαιριές που δέχτηκε μέσα στις φυλακές, σε μια καλοστημένη ενέδρα δολοφονίας που παρέμεινε -ευτυχώς για αυτόν- σε επίπεδο απόπειρας.

Ο Λίτσας όμως ήταν άλλο κεφάλαιο. Είχε ήδη συμμαχήσει, όπως και πολλοί άλλοι με την φατρία της οποίας ειπώθηκε κατά κόρον πως είχε ηγετικό ρόλο ο Στεφανάκος, τουλάχιστον μέχρι την αποφυλάκιση του. Απλώς οι άλλοι, διατήρησαν τον αυτόφωτο ρόλο τους ως συμπορευτές έχοντας δώσει τους απαραίτητους όρκους συμφιλίωσης. Ο Λίτσας όμως, έγινε μέλος και μέρος της φατρίας που κατά συνθήκη κι εθιμοτυπία πλέον καλείται ως αυτή του Στεφανάκου.

Συνεπώς, η εξόντωση Λίτσα έρχεται να αθροιστεί σ' αυτή του Στεφανάκου και όχι ν' αντιπαραβληθεί ως αντίποινα. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ποιος, εκτός του προφανούς, είχε συμφέρον, αίτιο κι αιτίαση να "τζογάρει" πάνω στη μαφιόζικη βεντέτα, προκειμένου να αλλάξει εκ νέου τα δεδομένα της επικυριαρχίας; Ήδη η πιάτσα βοά για δύο ανοιχτά συμβόλαια θανάτου και για νέα λίστα προγραφών. Το ζήτημα πλέον είναι πόσοι ακόμη θα πέσουν πάνω στους νέους βωμούς και ποιοι θα αναδειχθούν ως τα νέα αφεντικά ενός μακελεμένου, αλλά έτοιμου πλέον να "ξανανθίσει" από το ραντισμένο αίμα υποκόσμου.