«Φέρτε μου πίσω την Ελλάδα του Θανάση Βέγγου, αυτή που κρύβει στα μάτια του...» Ένα κείμενο για τον Καλό μας Άνθρωπο που έφυγε σαν σήμερα...

Θανάσης Βέγγος, 29 Μαΐου 1926 - Αθήνα 3 Μαΐου 2011: Ξέρω ότι είμαι πολύ λίγος για να γράψω κάτι, έστω και απειροελάχιστο για το Θανάση Βέγγ...

Θανάσης Βέγγος, 29 Μαΐου 1926 - Αθήνα 3 Μαΐου 2011: Ξέρω ότι είμαι πολύ λίγος για να γράψω κάτι, έστω και απειροελάχιστο για το Θανάση Βέγγο - Δεν του πρέπουν μνημόσυνα τέτοιου τύπου - Το μεγαλείο της ψυχής του δε φυλακίζεται σε δήθεν επικήδειους και δεκάρικους λόγους - Απλά, με αφορμή τη σημερινή επέτειο μνήμης του θανάτου του, κάθε φορά που φεύγουν οι μεγάλοι άντρες που γέννησε αυτός ο τόπος αισθάνομαι σα να χάνεται ένα κομμάτι από την ιστορία μας - Σα να μένουμε μόνοι μας, πνιγμένοι στα σκουπίδια της υποκουλτούρας





Σαν σήμερα, 3 Μαϊου, πριν από 7 χρόνια έφυγε από τη ζωή όχι απλά ένας μεγάλος ηθοποιός.

Έφυγε ένας άνθρωπος που κουβαλούσε μαζί του μια άλλη Ελλάδα.

Την Ελλάδα της αξιοπρέπειας, του μεροκάματου, την Ελλάδα με τις ρυτίδες στο πρόσωπο και τους ρόζους στα χέρια, χωρίς μέικ απ και πούδρες.

Μια Ελλάδα που ακόμα και τα μεγαλύτερα προβλήματα τα αντιμετώπιζε με χιούμορ αγνό και αληθινό.

Άλλωστε ο Θανάσης δεν χρειάστηκε ποτέ να «εκβιάσει» το χιούμορ με μπουρδολογία και χυδαιολογικές ακρότητες.

Ήταν αληθινός και σφόδρα λαϊκός.

Ακόμα και στους «τραγικούς» ρόλους που έπαιξε, συνέτριψε την ψευτοκουλτούρα των Αθηνών. Ήταν απλά κορυφαίος ερμηνευτής, βιωματικός ερμηνευτής.

Φεύγοντας, πήρε μαζί του τις αξίες και τα ιδανικά του τόπου μου, της γειτονιάς μου, της παιδικής μου ηλικίας... τότε που ψάχναμε τηλεόραση σε κάποιο από τα σπίτια της γειτονιάς για να δούμε το «Θανάση στη χώρα της σφαλιάρας» ή τον «πολυτεχνίτη κι ερημοσπίτη».

Κάτι απίστευτα μεσημέρια Κυριακής που δεν θέλαμε ποτέ να τελειώσουν.

Γι αυτά τα μεσημέρια με ντάλα τον ήλιο μιλάω, που γυρνούσαμε με τα κοντά σορτσάκια και τις σαγιονάρες μαζεύοντας δεκάρες για να πάρουμε παγωτό ξυλάκι από το περίπτερο.

Γι' αυτά τα μεσημέρια που καβαλάγαμε τις ταράτσες των σπιτιών για να κλέψουμε κανα τσάγαλο, από τις αμυγδαλιές του γείτονα...

Για τα απογεύματα που σπάγαμε τα κεφάλια μας και τα γονατά μας με τα ποδήλατα.

Να πάρει η ευχή, αυτή την Ελλάδα θα ήθελα να δείξω στα παιδιά μου.

Να τους κλείσω τα τάμπλετ, να τους κόψω το καλώδιο της τηλεόρασης, να τους πω ότι σήμερα έχει «ελληνική ταινία» και να νιώσουν τον ίδιο ενθουσιασμό που ένιωθα κι εγώ στα δέκα μου.

Αυτή την αγνή Ελλάδα κάποιοι είχαμε την ευκαιρία να τη ζήσουμε και σας διαβεβαιώ δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή υποκουλτούρα και το trash της ίντριγκας και της ρουφιανιάς που προωθείται στη βάση της ελληνικής κοινωνίας (ως τρόπος ζώης) από όλα τα τηλεπαιχνίδια που βρίθουν στην ελληνική τηλεόραση...

Ψάχνω την καθαρή Ελλάδα κι αυτή είναι κρυμμένη στα μάτια του Θανάση, στη φωτογραφία που υπάρχει στην αρχή του άρθρου...

Κώστας Τσιτούνας
Newsbomb.gr