Κάποτε τα αυτοκίνητα ήταν αριστουργήματα! 5 λόγοι που «δεν τα σχεδιάζουν πια όπως στα 90s»

drive Λόγω της ενεργειακής κρίσης των ‘80s, οι κατασκευαστές άρχισαν να πειραματίζονται με τομείς που δεν είχαν μέχρι τότε ασχοληθεί ιδιαίτ...

drive Λόγω της ενεργειακής κρίσης των ‘80s, οι κατασκευαστές άρχισαν να πειραματίζονται με τομείς που δεν είχαν μέχρι τότε ασχοληθεί ιδιαίτερα, προκειμένου να κάνουν τα αυτοκίνητα πιο οικονομικά. Πρώτα έβαλαν χέρι στους κινητήρες, σταδιακά όμως διαπίστωσαν ότι είχαν πολλά να κερδίσουν από την αεροδυναμική. Έτσι, ακόμη και για τις πιο «βαρετές» κατηγορίες αυτοκινήτων, δημιουργήθηκαν μερικά υπέροχα σχήματα με αιχμηρά άκρα, πλούσιες απαλές καμπύλες να ενώνουν τις επιφάνειες, χωρίς πλαίσια στ πλευρικά κρύσταλλα και άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Opel Omega με συντελεστή οπισθέλκουσας μόλις 0,28.

Η ολοένα αυξανόμενη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών στον σχεδιασμό και η μελέτη της αεροδυναμικής οδήγησε σε σχήματα τα οποία ήταν μεν βελτιστοποιημένα, αλλά χωρίς εμφανή βοηθήματα. Ειδικά στα supercars, αυτό οδήγησε στη δημιουργία ορισμένων υπέροχων αυτοκινήτων τα οποία έμοιαζαν σμιλεμένα σε ένα μασίφ κομμάτι από τον ίδιο τον αέρα. Τα οποία έβγαζαν ταυτόχρονα δυναμισμό και κομψότητα, κλασική ομορφιά διανθισμένη με μια φουτουριστική τεχνολογική αύρα. Κλασικότερο παράδειγμα, η McLaren F1. Ή το Opel Calibra, από τα του πραγματικού κόσμου.



Οι Ιάπωνες έβαλαν τα δυνατά τους
Τα ιαπωνικά αυτοκίνητα είχαν ήδη χτίσει φήμη σχετικά με την αξιοπιστία τους και τη μηχανολογική αρτιότητα. Μέχρι εκείνο το σημείο ωστόσο, σχεδιαστικά υστερούσαν, όπως και στην αίσθηση απτής ποιότητας της καμπίνας. Αλλά και στην οδική συμπεριφορά. Αντέγραφαν κατά κόρον μοτίβα και τεχνολογίες από τους ευρωπαίους κατασκευαστές και ως βασικό συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στο κύρος των Γερμανών, το ταμπεραμέντο των Ιταλών ή την οδική συμπεριφορά των Γάλλων, είχαν την προσιτή τιμή. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ωστόσο, η ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία άλλαξε. Σπουδαίοι κατασκευαστές πέρασαν στην αντεπίθεση με πρωτότυπες ιδέες, κορυφαίες επιδόσεις, ενθουσιώδη οδική συμπεριφορά. Και επιτέλους, υπέροχο σχεδιασμό. Η Mazda με το MX-5 πρώτης γενιάς και το 3ης γενιάς RX-7, είχε κερδίσει τις εντυπώσεις.






Rally replicas
Οι κανονισμοί του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι είχαν αλλάξει στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Τα τέρατα του Group B καταργήθηκαν ως επικίνδυνα. Την ασφάλεια αλλά και το marketing των εταιρειών θα εξυπηρετούσε τα αγωνιστικά να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σχέση με τα αυτοκίνητα δρόμου. Έτσι, οι νέοι κανονισμοί για το Group A επέβαλαν στους κατασκευαστές να ρίχνουν στην αγορά τουλάχιστον 5.000 κομμάτια από μια έκδοση δρόμου προκειμένου το αυτοκίνητο να πάρει έγκριση τύπου για αγωνιστικό. Έτσι γεννήθηκαν μερικοί θρύλοι της αυτοκίνησης, όπως η Lancia Delta Integrale Evo, το Ford Escort RS Cosworth και αργότερα η σειρά των Subaru Impreza WRX STi και Mitsubishi Lancer Evolution. Οι φτερούγες έγιναν ξανά της μόδας, το ίδιο και τα φουσκωμένα φτερά όπως και τα αβυσσαλέα ανοίγματα στο καπό.

Λιγότεροι περιορισμοί
Σήμερα οι σχεδιαστές είναι σε μια διαρκή μάχη με τους μηχανολόγους ως προς το packaging, το στρίμωγμα δηλαδή των μηχανικών μερών κάτω από το αμάξωμα με τέτοιο τρόπο ώστε να στις μικρότερες δυνατές διαστάσεις να μένει επαρκής χώρος επιβατών και αποσκευών. Το άγχος των διαστάσεων έχει να κάνει με το βάρος. Και το άγχος με το βάρος έχει να κάνει με τις εκπομπές CO2. Εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι πιο καλομαθημένος στις ανέσεις, ότι τα αυτοκίνητα έχουν γίνει πιο σύνθετα άρα τα μηχανικά μέρη είναι περισσότερα και οι ανάγκες τους μεγαλύτερες. Χρησιμοποιούνται, για παράδειγμα, περισσότερα χιλιόμετρα καλωδίωσης, ενώ αυξημένες είναι και οι ανάγκες ψύξης. Επιπλέον, πολλά έχουν αλλάξει στους νόμους που επιβάλλουν συγκεκριμένα τμήματα του αυτοκινήτου να έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις για να προσφέρουν καλύτερη προστασία σε περίπτωση σύγκρουσης, ειδικά με πεζό. Θύμα αυτών των αλλαγών έχουν πέσει πολλές cool λεπτομέρειες, όπως τα ανακλινόμενα φώτα. Με λίγα λόγια, σήμερα περισσότερο από ποτέ, form follows function. Τότε ίσως και να περνούσε από το διοικητικό συμβούλιο μια απόφαση για κάτι που δεν εξυπηρετούσε κανέναν λειτουργικό σκοπό, αλλά ήταν όμορφο.