thecaller Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος βλέπει με δέος την μετάλλαξη του «καρχαρία» Λούις Σουάρες και συγχαίρει τους εξαιρετικούς ψυχολόγους του...
thecaller Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος βλέπει με δέος την μετάλλαξη του «καρχαρία» Λούις Σουάρες και συγχαίρει τους εξαιρετικούς ψυχολόγους του!
Πώς μπορεί ένας χαρακτηρισμένος «ψυχάκιας», κάτι σαν παιδί του… Χάνιμπαλ Λέκτερ, να μεταλλαχθεί σε καλόγερο, από τον οποίο λείπει μόνο το κομποσκοίνι; Είναι σαν να μεταμορφώνεται ένας καρχαρίας σε… τσιπούρα ιχθυοτροφείου!
Γιατί αυτό συνέβη με τον Λούις Σουάρες είναι αυτό ακριβώς: Μετάλλαξη, που κάνει πολλούς ψυχολόγους να σκίζουν τα πτυχία τους!
Τον έβλεπα προσεκτικά (και) στο παιχνίδι με τη Σαουδική Αραβία κι αναρωτιόμουν πόσο κολοσσοί είναι αυτοί οι ψυχίατροι που τον άλλαξαν εντελώς!
Χτες λοιπόν έτρωγε κλωτσιές με το τσουβάλι, ένιωθε τα δρεπανηφόρα στα πόδια του κι όχι μόνο δεν αντιδρούσε αλλά δεν κοιτούσε καν τον αντίπαλό του! Αυτό ναι, είναι θαύμα!
Τέσσερα χρόνια πριν, στις 24 Ιουνίου 2014, όλος ο πλανήτης είδε μια αδιανόητη κίνηση από τον διεθνή Ουρουγουανό επιθετικό, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ψυχοπαθής!
Ο καρχαρίας!
Στο παιχνίδι εναντίον της Ιταλίας για την τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έσκυψε και δάγκωσε με λύσσα (!) τον Τζόρτζιο Κιελίνι. Χάνιμπαλ Σουάρες!
Τα σαγόνια του μάτωσαν τον αντίπαλό του, έχασκαν από την έκπληξη τα σαγόνια όλου του κόσμου!
Και δεν ήταν μια άτυχη στιγμή, αφού ήταν το… τρίτο δάγκωμα της καριέρας του! Καρχαρίας που μύριζε αίμα κι έκανε επίθεση!
Η πρώτη φορά συνέβη στις 20 Νοεμβρίου 2010, όταν ο Σουάρες, ποδοσφαιριστής του Άγιαξ, δάγκωσε με όλη του τη δύναμη στον ώμο τον Ότμαν Μπακκάλ της Αιντχόφεν, σε ένα ήρεμο παιχνίδι που έληξε 0-0.
Ο Άγιαξ τον άφησε εκτός ομάδας για δύο παιχνίδια και τον τιμώρησε με πρόστιμο, το οποίο, όπως δήλωσε η ομάδα, θα δοθεί σε φιλανθρωπικό ίδρυμα.
Ο τίτλος της ολλανδικής εφημερίδας Ντε Τέλεγκραφ έκανε τεράστια εντύπωση:
«Ο Κανίβαλος του Αίαντα», έγραψε η εφημερίδα, κάτι που έκανε την Ολλανδική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία να τον τιμωρήσει με επτά αγωνιστικές.
Στην απολογία του εμφανίστηκε μετανιωμένος και δακρυσμένος!
«Ήταν μια αντίδραση της στιγμής, από εκείνες που μετανιώνεις μετά. Ποτέ πριν δεν είχα αντιδράσει έτσι στη ζωή μου», είπε.
Αλλά μετάνιωνε ποτέ ο Χάνιμπαλ Λέκτερ ή απλώς μαζεύει δυνάμεις για το επόμενο θύμα του;
Γιατί στις 21 Απριλίου του 2013… ξανάνοιξε το στόμα του ή μάλλον τα σαγόνια του! Αυτή τη φορά, ως ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ, δάγκωσε με τρέλα τον Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς, προκαλώντας σάλο!
Κι αυτή… αντίδραση της στιγμής;
Επενέβη ακόμα κι ο πρωθυπουργός, ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος ζήτησε την παραδειγματική του τιμωρία. Δέκα αγωνιστικές ήταν η ποινή, πολύ χειρότερη η λαϊκή κατακραυγή. Όλοι τον θεωρούσαν ψυχοπαθή!
Κι ήρθε η Τρίτη (και φαρμακερή άραγε;) με το δάγκωμα στον Κιελίνι, μαζί με μια εξοντωτική ποινή: εννέα αγωνιστικές για διεθνή παιχνίδια αλλά και τέσσερις μήνες απαγόρευσης εισόδων στους αγωνιστικούς χώρους!
Το ασυγκράτητο αγρίμι
Αναρωτιόταν κι ο ίδιος τι συμβαίνει στο μυαλό του, που σε κάποιες στιγμές ρίχνει… μαύρη κουρτίνα! Οι πιο κοντινοί του άνθρωποι θυμήθηκαν ένα συγκλονιστικό περιστατικό που συνέβη όταν ήταν μόλις 15 χρονών! Τότε λοιπόν, παίζοντας στη Νασιονάλ, χτύπησε με το κεφάλι του τον διαιτητή του αγώνα νέων και φυσικά αποβλήθηκε.
«Ήταν οργισμένος! Του έσπασε τη μύτη και αιμορραγούσε για ώρα. Τον τιμωρήσαμε σκληρά και του είπαμε ότι θα τον τελειώναμε. Μαζί, όμως, με τον αδελφό του Πάολο καταφέραμε να του δείξουμε τη σωστή κατεύθυνση», θυμάται ο Ντάνιελ Ενρίκεζ, τεχνικός διευθυντής της ομάδας εκείνη την εποχή.
Ήταν αγριόσκυλο κι απίστευτα ατίθασος! Ένα βράδυ πιάστηκε μεθυσμένος σε πάρτι, με τον τότε προπονητή του να τον απειλεί πως αν δεν συνέλθει και δεν σοβαρευτεί, δεν θα ξαναπαίξει ποτέ του ποδόσφαιρο!
Οι ψυχολόγοι
Μετά το τρίτο δάγκωμα –στο παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας- και την γενική κατακραυγή, όλοι πίστεψαν ότι η καριέρα του τελείωσε. Και τότε συνέβη κάτι εξωπραγματικό για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η Μπαρτσελόνα πλήρωσε 85 εκατομμύρια (!) και τον αγόρασε από τη Λίβερπουλ, τη στιγμή που όλοι θεωρούσαν ότι πέταξε τα λεφτά της στη θάλασσα με τον τρελό που έμπλεξε!
Αλλά οι Καταλανοί δεν έκαναν τίποτα στην τύχη, ξέροντας ότι πρέπει να επέμβουν με πολλούς τρόπους.
Έτσι λοιπόν διακεκριμένοι ψυχολόγοι ανέλαβαν το ξεψάχνισμά του, φτάνοντας ως την παιδική του ηλικία.
Τι είχε συμβεί τότε, στα ευαίσθητα χρόνια του;
Στα επτά του οι γονείς του χώρισαν με άσχημο τρόπο. Ο μικρός Λουίς μετακόμισε στο Μοντεβιδέο και ζούσε τις περισσότερες ώρες με τη γιαγιά του, αφού η μητέρα του αναγκαζόταν να δουλεύει συνέχεια, κάνοντας τα πάντα. Καθαρίστρια, φύλακας σε νοσοκομείο, υπάλληλος φούρνου. Κι ο μικρός, ένα αγρίμι στους δρόμους.
Αναπτύχθηκε οργή μέσα του κι άρχισε να αναπτύσσεται μια τρομερή επιθετικότητα. Θυμάστε τι έγινε στα 15 του με τον διαιτητή που τσάκισε!
Οι ψυχολόγοι λοιπόν φώτισαν την ψυχή του, τον έκαναν να καταλάβει ότι είναι πολύ σημαντικός για να είναι αυτοκαταστροφικός!
Τον βοήθησε πολύ και η γυναίκα του Σοφία, την οποία γνώρισε στα 15 του και ήξερε ότι αυτή θέλει για σύντροφο και μητέρα των παιδιών του.
Γι’ αυτήν άλλωστε μετακόμισε στην Ευρώπη (Κρόνιγκεν) ώστε να είναι πιο κοντά της, αφού η Σοφία είχε πάει για σπουδές στη Βαρκελώνη!
Με τη μεταγραφή του στη Μπαρτσελόνα, τη βοήθεια των ψυχολόγων και της Σοφίας, άφησε τα πάντα πίσω του αλλά δεν ξέχασε. Κι η ομολογία του γεμάτη ειλικρίνεια:
«Δεν έχω πρόβλημα να πω ότι έκλαψα όταν έμαθα ότι θα με δεχόταν η Μπαρτσελόνα παρά το δάγκωμα. Με όλα αυτά που συνέβησαν και με τα σκατά που μου πετούσαν όλοι, ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψει κάποιος σε μένα. Η αλήθεια είναι σε όλο αυτό πως η Μπαρτσελόνα με υποστήριξε και πάντα θα είμαι ευγνώμων γι’ αυτό».
Και δεν είχε κρύψει και τους εφιάλτες του:
«Όταν δάγκωσα τον Κιελίνι, κατάλαβα σύντομα τι μπορεί να σημαίνει. Βάλαμε το γκολ με τον Γοδίν κι εγώ δεν το πανηγύρισα, όπως πανηγυρίζω συνήθως, γιατί ακόμη σκεφτόμουν αυτό. Μπήκα στα αποδυτήρια και το πρώτο που έκανα ήταν να μιλήσω με τη σύζυγό μου. Από την αρχή δεν ήθελα να αποδεχθώ την πραγματικότητα. Το αρνήθηκα, έκλαιγα. Ήταν ένα διάστημα με πολύ πόνο για εμένα και για την ομάδα με αυτά που βλέπαμε»
Και κάπως έτσι ο Χάνιμπαλ έγινε καλόγερος, έστω κι αν τα δαγκώματα τον ακολουθούν συνέχεια. Κι αυτό ήταν το πρώτο πράγμα για το οποίο ρωτήθηκε ο προπονητής της Ουρουγουάης, Όσκαρ Ταμπάρες:
«Αυτό που συνέβη στη Βραζιλία είναι μέρος της πραγματικής ζωής και φυσικά ήταν ένα μεγάλο μάθημα γι’ αυτόν, το οποίο τον βοήθησε να ωριμάσει. Είναι πολύ προετοιμασμένος, έχει τη σωστή νοοτροπία γι’ αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο και πιστεύω ότι ικανοποιεί όλες τις προσδοκίες μου. Εκτός από το γεγονός ότι είναι ένας σπουδαίος παίκτης, είναι πολύ έξυπνος και έρχεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο με μεγάλη ωριμότητα, οπότε θα το αξιοποιήσουμε πραγματικά».
Ο Σουάρες λοιπόν είναι η απόδειξη ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν σ’ αυτή τη ζωή.
Α, καλού κακού να έχετε πρόχειρο και το τηλέφωνο ενός εξαιρετικού ψυχολόγου. Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε να χρειαστεί, είτε δαγκώνει κανείς είτε όχι…
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.