...«Κάποιος από το πουθενά τους είπε «μην πάτε θα καείτε ζωντανοί», έκαναν αναστροφή μέσα στην κόλαση, τους παρέλαβε περιπολικό και σώθηκαν».....

Έζησε τη φωτιά. Σώθηκε μαζί με την οικογένειά της .. Η γάτα τους δεν τα κατάφερε … Ο σκύλος της οικογένειας τους περίμενε εξουθενωμένος ...

Έζησε τη φωτιά. Σώθηκε μαζί με την οικογένειά της .. Η γάτα τους δεν τα κατάφερε … Ο σκύλος της οικογένειας τους περίμενε εξουθενωμένος και μαύρος από τους καπνούς αλλά ζωντανός … Είναι όλοι μαζί για να οργανώσουν τη ζωή τους την επόμενη ημέρα..

«Το Μάτι δεν υπάρχει πια. Ειναι κρανιου τόπος. Η μαμά μου κατάφερε κ βγήκε από το σπίτι που καιγόταν και κατέρρεε με τη θεία μου, βγήκαν στον δρόμο, γύρισαν κ φώναξαν τελευταία φορά για τα κατοικίδια μας. την υπόλοιπη φωνή τη φύλαξαν για να εκλιπαρούν βοήθεια.

Κατάφεραν να φτάσουν ως την Κύπρου, σαράντα λεπτά τους πήρε να κάνουν μισό χιλιόμετρο. Σπίτια και αυτοκίνητα καίγονταν. Άνθρωποι πουθενά. Είχαν γλιτώσει; Καίγονταν; Βρήκαν ένα αυτοκίνητο κ τους είπε πάμε παραλία. Κάποιος από το πουθενά τους είπε μην πάτε θα καείτε ζωντανοί. Έκαναν αναστροφή μέσα στην κόλαση. Τους παρέλαβε περιπολικό και σώθηκαν.

Δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσουν πότε. Τα μωρά από θαύμα στην άλλη γιαγιά μισή ώρα πριν ξεσπάσει το κακό. Η φωτιά λαμπαδιασε τα πάντα σε δευτερόλεπτα από τα πεύκα. Κόπηκε ρεύμα κ νερό σε δευτερόλεπτα. Το σπίτι μας δεν υπάρχει πια. Ούτε η γάτα μας. Σωθηκαμε εμείς. Σώθηκε κ ο Πέπε. Μας περίμενε το πρωί έξω από το σπίτι που ακόμα καίγεται.

Δεν έχουμε τίποτα, όλη η περιουσία μας τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών που από ψυχαναγκασμό πάντα κουβαλάω. Μάθαμε για οικογένειες γειτόνων που χάθηκαν. Παιδιά που παίζαμε στην παραλία κάηκαν. Είναι μια κόλαση.

Είμαστε υγιείς. Δεν έχουμε τίποτα παρά ο ένας τον άλλον. Είναι μια καταστροφή. Ένα ατελείωτο πένθος. Ένας εφιάλτης από τον οποίον δεν ξυπνάς.

Το Μάτι δεν υπάρχει πια. Το σπίτι μας χάθηκε. Οι γείτονες μας χάθηκαν. Όλα χάθηκαν. Το μόνο που μένει είναι η συμπαράσταση σας, η αλληλεγγύη αυτή. Αυτό το τι κάνεις είσαι καλά; Αυτό το τι θες πες μου τι χρειάζεσαι. Και η πίστη ότι όσο έχουμε την υγεια μας όλα ξαναφτιαχνονται. Εκτός από τις ψυχές που χάθηκαν. Κι είναι πολλές παιδιά. Μωρά απανθρακωμένα στην αγκαλιά της μαμας τους. Ηλικιωμένοι που δεν μπόρεσαν να ξεφυγουν.

δεν έχω μπαταρία να επικοινωνήσω με τον καθένα σας, πρακτικά δεν ξέρω τι έπεται.
Ας ελπίσουμε ότι δε θα μετρήσουμε άλλους αδικοχαμένους.
Σας ευχαριστούμε για όλα.»

_________

* μαρτυρία Αργυρώ Μουστάκα Βρεττου - nantiareport.gr