27 Αυγούστου 2009, ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, με πτώση πυροσβεστικού αεροσκάφους τύπου PZL, συγκλονίζει την Ελλάδα! Ο Σμήναρχος ...
27 Αυγούστου 2009, ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, με πτώση πυροσβεστικού αεροσκάφους τύπου PZL, συγκλονίζει την Ελλάδα!
Ο Σμήναρχος Στέργιος Κωτούλας, 55 ετών και πατέρας δύο παιδιών, θα χάσει την ζωή του την ώρα που επιχειρεί για την κατάσβεση πυρκαγιάς στην περιοχή του Κατελειού.
Το πολωνικής προέλευσης αεροσκάφος, με έτος κατασκευής και άφιξης στην Ελλάδα το 1983, είχε συμπληρώσει 4.733 ώρες πτήσεων. Ο Κωτούλας είχε συνολική εμπειρία 4.025 ώρες πτήσης σε μαχητικά, μεταγωγικά και ψεκαστικά αεροσκάφη, εκ των οποίων 524 ώρες στα αεροσκάφη PZL. Ζούσε τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια στην Κεφαλλονιά, καθώς ήταν επικεφαλής του κλιμακίου των αεροσκαφών που εδρεύουν στο νησί και είναι σε ετοιμότητα να επέμβουν σε περίπτωση πυρκαγιών.
Πως έγινε το δυστύχημα
Στις 12:45, τα αεροσκάφη εντόπισαν την φωτιά και κινήθηκαν προς αυτήν πετώντας χαμηλά. Όταν ο Σμήναρχος έφτασε σε απόσταση 20 έως 30 μέτρων από την φωτιά, το αεροσκάφος του χτύπησε σε καλώδια υψηλής τάσης, το αριστερό φτερό κόπηκε, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο και το PZL να καταπέσει σε αυλή ξενοδοχείου, δίπλα σε παραθεριστές που ευτυχώς δεν τραυματίστηκαν. Ο Ηρωικός Σμήναρχος, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που είχε στην διάθεσή του προσπάθησε να μην ρίξει το PZL σε σπίτια ή ξενοδοχεία!
Ο θάνατος του ηρωικού πιλότου επιβεβαιώθηκε λίγα λεπτά αργότερα από τους άντρες των σωστικών συνεργείων που περισυνέλεξαν το πτώμα του. Έπεσε λαβωμένος και τυλίχτηκε στις φλόγες...
Ο Σμήναρχος Στέργιος Κωτούλας
Ο Στέργιος Κωτούλας ήταν το δεύτερο παιδί του Χρήστου Κωτούλα από το Κατάφυτο Καλαμπάκας (οι ρίζες του είναι από το χωριό Αρματωλικό Τρικάλων). Ήταν νυμφευμένος και πατέρας δυο παιδιών του Χρήστου και της Παναγιώτας. Είχε δυο αδελφούς, τον Νίκο και τον Μένιο, ο δεύτερος των οποίων, πιλότος κι αυτός της πολεμικής αεροπορίας!
Οι συνάδελφοί του περιέγραφαν τον Στέργιο Κωτούλα ως έναν άνθρωπο σοβαρό, με έντονη αίσθηση του καθήκοντος, χαμογελαστό, χαμηλών τόνων και πρόθυμο να βοηθάει όποτε του το ζητούσαν. Διακρινόταν για το ήθος, τον επαγγελματισμό και το πάθος του για το αεροπλάνο. Έλεγε: «Όσο νερό φορτώνω, τόσο πρέπει να ρίξω στην φωτιά. Ούτε σταγόνα πίσω…».
