defence-point.gr Μια μικρή αλλά ταυτόχρονα τεράστιας ηθικής σημασίας «λεπτομέρεια» κάνει ακόμα χειρότερο το ήδη μεγάλο πένθος της Πολεμ...
defence-point.gr Μια μικρή αλλά ταυτόχρονα τεράστιας ηθικής σημασίας «λεπτομέρεια» κάνει ακόμα χειρότερο το ήδη μεγάλο πένθος της Πολεμικής Αεροπορίας και της Ελλάδας ολόκληρης από την απώλεια ενός άξιου ανθρώπου, του κυβερνήτη του μοιραίου εκπαιδευτικού T-2 Buckeye που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο Επισμηναγός (Ι) Νικόλαος Βασιλείου.
Δεν θα μπούμε στον δημοσιογραφικό πειρασμό να μιλήσουμε για «ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ» και τα τοιαύτα, ολίγον ξεπερασμένα και ενίοτε γελοία.
Καταγόταν λοιπόν από τα Ζάρκα, στο στενότερο σημείο της νήσου, όπου από τη μια πλευρά βλέπεις το Αιγαίο και από την άλλη τον Ευβοϊκό… την ιστορική αρχαία πόλη Ζάρητρα, που αξίζει μια αναζήτηση στο διαδίκτυο να δει κανείς δυο λόγια για τον τόπο αυτόν.
Χωρίς ίχνος υπερβολής, προερχόταν από μια υπέροχη οικογένεια, ενώ και ο ίδιος ήταν ένα υπέροχο παιδί που γεννήθηκε για να υπηρετήσει την αεροπορική ιδέα, όλα όσα κάνουν όλους εμάς να αγαπάμε γνήσια τον Κλάδο. Η «λεπτομέρεια» όμως είναι άλλη… Ο Νικόλας έχει έναν αδελφό. ΔΙΔΥΜΟ. Ολόιδιο…
Μαζί μεγάλωσαν και μαζί ανέπτυξαν την αγάπη στην Πολεμική Αεροπορία με πάθος. Και οι δυο μαζί εντάχθηκαν στις τάξεις της. Και οι δυο μαζί έγιναν πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας. Ναι, ο Νίκος αφήνει πίσω τον αγαπημένο του αδελφό, ο οποίος ακόμα υπηρετεί στα F-16, όπως ο ίδιος, πριν πάρει την απόφαση να γίνει εκπαιδευτής και να πάει στην Καλαμάτα.
Τα δυο αυτά παιδιά ήταν το καμάρι του χωριού, χωρίς υπερβολή. Χαμηλών τόνων, καλόψυχα παιδιά, σχολιάστηκε με θαυμασμό όταν αποφάσισαν να αφιερώσουν τη ζωή τους στην υπηρεσία της πατρίδας, από το κόκπιτ των μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας.
Το έκαναν με πολύ φιλότιμο. Πριν λίγες ημέρες, στις 23, σε μια ακόμη γιορτή της Παναγίας, στο χωριό είχε το ετήσιο πανηγύρι. Δεν πληροφορηθήκαμε εάν μπόρεσε να επιστρέψει για λίγες μέρες στον τόπο του, να δει τους αγαπημένους του, να βρεθούν με τον αδερφό του. Τι σημασία έχει…
Η ουσία είναι η τεράστια απώλεια που θα έχει σίγουρα ήδη βυθίσει στο πένθος το χωριό και τους πολλούς ανθρώπους που αγαπούσαν τους δίδυμους και είτε ανοικτά είτε από μέσα του ο καθένας, τους θαύμαζαν. Και ο σεβασμός του συντάκτη μας απέναντί τους, μεγάλος. Τους είχε γνωρίσει και τους δυο. Ήταν γείτονες αδερφικού του φίλου ο οποίος επίσης δεν είναι πια στη ζωή.
Ο καλός άνθρωπος φαίνεται από τον τρόπο που θα σε χαιρετήσει. Ο ένας έφυγε αφήνοντας πίσω του οικογένεια και δυο παιδάκια. Μακάρι να προστατεύει ο Θεός τον αδερφό του διότι στα μάτια του, τα παιδιά του Νίκου θα βλέπουν για πάντα τον πατέρα τους. Είναι και αυτή η ομοιότητα των διδύμων… Καλό ταξίδι…
