«Έχει και όρια ο εξευτελισμός, ω, νεοκύπριε, αγανακτισμένε»

Άριστος Μιχαηλίδης - philenews Έσπευσαν πολλοί χτες να σχολιάσουν τη στήλη, που τους ενόχλησε γιατί ασχολήθηκε με τις ουρές όσων σπεύδουν...

Άριστος Μιχαηλίδης - philenews Έσπευσαν πολλοί χτες να σχολιάσουν τη στήλη, που τους ενόχλησε γιατί ασχολήθηκε με τις ουρές όσων σπεύδουν για προμήθεια φτηνών καυσίμων από τα κατεχόμενα. Εξυπνάδες πολλές. Και δικαιολογίες, επίσης. Τα αναμενόμενα, δηλαδή.




Ότι είναι καλύτερα να τα δίνεις στο ψευδοκράτος παρά στο κλεφτοκράτος, ότι μπουχτίσαμε πατριωτισμό, ότι με μισθούς των €800 τι περιμένετε να κάνει ο κόσμος, ότι εκεί είναι 70 σεντ κι εδώ 1,30. Τέτοια. Και ότι, φυσικά, το κάνουν από ανάγκη, δεν είναι προδότες. Δεν τους είπαμε προδότες βέβαια, ούτε είπαμε πατριώτες όσους δεν το κάνουν. Ούτε θέλουμε να τους πούμε το γνωστό: Από ‘σιει μούγια μουγιάζεται. Δεν μοιράσαμε ποτέ πιστοποιητικά πατριωτισμού, εκείνοι που μας κατηγορούν τα μοιράζουν. Αλλά, θέλουμε να θυμίσουμε πως, όταν η Γερμανία κατέκτησε τις χώρες της Ευρώπης, ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Τσέχοι βολεύτηκαν στις συναλλαγές μαζί τους. Πεινούσαν πραγματικά και όχι σαν εμάς, που συγκριτικά καλά την έχουμε, αλλά η πλειονότητά τους είχε επίγνωση της κατοχής και πάλευε για απελευθέρωση μέσα στην πείνα και στην εξαθλίωση. Ούτε οι παππούδες και οι πατεράδες μας, όταν αρνούνταν να αγοράζουν τα φτηνά κασμίρια των Εγγλέζων κι έραβαν αλατζιές, είχαν περισσότερα λεφτά από εμάς. Δεν είχαν να φάνε. Αλλά δεν αποδέχτηκαν ποτέ την κατοχή ως μια φυσιολογική εξέλιξη στη ζωή τους, που έπρεπε να μάθουν να ζουν μαζί της. Αυτή είναι η διαφορά μας. Και με τους παππούδες μας υπό βρετανική κατοχή και με τους άλλους λαούς τής υπό γερμανική κατοχή Ευρώπης.

Αυτό που συμβαίνει στη σημερινή στιγμή της ιστορίας μας και αφορά τις δικές μας γενιές είναι μοναδικό φαινόμενο. Και ως τέτοιο το καταγράφουμε. Πάντα υπήρχαν οι δοσίλογοι, που περνούσαν καλύτερα από τους άλλους τρώγοντας από το ψωμί των κατακτητών τους (σε εμάς πολλοί από αυτούς συνέχισαν να τρώνε και μετά την ανεξαρτησία, διότι μάζεψαν χρήματα και κτήματα συνεργαζόμενοι με τους Βρετανούς και, όπως πάντα, ουδείς τους ζήτησε εξηγήσεις), αλλά ποτέ δεν υπήρξε στην ιστορία τόσο συλλογική αποδοχή της κατοχής.

Και είναι περίεργο που μιλούν τόσοι πολλοί για την ακρίβεια στις ελεύθερες περιοχές που τους αναγκάζει να καταφεύγουν στις αγκάλες των κατακτητών μας (και συγγνώμη που τους λέω έτσι ο ξεροκέφαλος, αλλά αδυνατώ να προσαρμοστώ σε γλωσσάρια καλής διαγωγής). Διότι, το φαινόμενο δεν περιορίζεται στα καύσιμα και στα φάρμακα. Όσοι ξεκινούν το βραδάκι να πάνε στα κατεχόμενα για κεμπάμπ ή για μπαράκια, το κάνουν επειδή απ΄εκεί είναι πιο φτηνά; Ποια ανάλογη δικαιολογία να πεις όταν κάνεις τις καλοκαιρινές διακοπές σου στο Kyrenia Harbour ή στο View Villa Kyrenia, χωρίς να σε ενδιαφέρει ποιος πρόσφυγας κλαίει την περιουσία του, ενώ εσύ απολαμβάνεις τον ήλιο και τη θάλασσα στις ξαπλώστρες αυτών που του την έκλεψαν; Το κάνεις επειδή είναι πιο φτηνή η βενζίνη και τα φάρμακα; Το κάνεις επειδή δεν θεωρείς την κατοχή πρόβλημα, επειδή την αποδέχτηκες, επειδή αποδέχτηκες τη διχοτόμηση και το ψευδοκράτος ως μια φυσιολογική κατάσταση, επειδή πείσθηκες ότι δεν μπορείς να απαλλαγείς από την κατοχή και αποφάσισες να την απολαύσεις.

Αυτή είναι η ουσία του προβλήματός μας, δεν είναι αν θα γεμίσουν κάποιοι τα αυτοκίνητά τους με βενζίνη από τα κατεχόμενα. Είναι που φτάσαμε στο σημείο πολλοί νεοκύπριοι πατριώτες να μην μπορούν και να μη θέλουν να καταλάβουν ότι αυτή η εξέλιξη είναι η λύση του Κυπριακού. Και αν αυτό θέλουμε, εντάξει, ας το πάρουμε απόφαση να τελειώνουμε. Να το ομολογήσει και η ηγεσία, που σιωπά και περιμένει να την απαλλάξει ο λαός από την ευθύνη της. Αλλά, μην το εξευτελίζουμε κιόλας τόσο πολύ αποδίδοντάς το στην ακρίβεια και στο ανάλγητο κράτος μας, που δεν ρίχνει τους φόρους καυσίμων. Αν θέλουμε να ρίξει τους φόρους, να πάμε όλοι μαζί έξω από το Προεδρικό και να μείνουμε εκεί μέχρι να το κάνει. Ως αγανακτισμένοι καταναλωτές. Όχι να πηγαίνουμε στα κατεχόμενα για ψώνια και να δηλώνουμε αγανακτισμένοι. Κάτι άλλο είμαστε. Και θα μας το πει στο μέλλον η ιστορία.