Τα πράγματα στην Ανατολική Μεσόγειο είναι περίεργα και προκαλούν ανησυχία. Χωρίς να φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού, διεξάγεται ένας υπόγει...
Τα πράγματα στην Ανατολική Μεσόγειο είναι περίεργα και προκαλούν ανησυχία. Χωρίς να φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού, διεξάγεται ένας υπόγειος πόλεμος για τα ενεργειακά αποθέματα, για τα οποία δεν γνωρίζουμε όλη την αλήθεια.
Την αλήθεια, βεβαίως, ξέρουν οπωσδήποτε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο πρόεδρος της Αιγύπτου στρατηγός Σίσι, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, και βέβαια οι Αμερικανοί, που μαθαίνουν τα πάντα.
Το φθινόπωρο θα είναι «θερμό», διότι η Τουρκία αποφάσισε να εισβάλει ξανά στην κυπριακή ΑΟΖ. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Απέναντι της η κατοχική δύναμη, θα έχει την Exxon Mobil, την αγαπημένη ενεργειακή εταιρεία κάθε Αμερικανού πλανητάρχη, και τη γαλλική TOTAL, που στηρίζεται πάντα από την εκάστοτε γαλλική κυβέρνηση.
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε την έκβαση αυτού του υπόγειου πολέμου, αλλά ο καθένας μας μπορεί να υποθέσει σωστά ότι οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι θα υποστηρίξουν τους ενεργειακούς κολοσσούς τους. Με λίγα λόγια, δεν θα δούμε το σκηνικό, που δημιούργησε η κατοχική δύναμη εναντίον της ιταλικής ΕΝΙ.
Η εταιρεία, αλλά και η κυβέρνηση της Ιταλίας φέρθηκαν σκάρτα και έκαναν συνεννοήσεις πίσω από την πλάτη της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τουρκία. Καλώς θα πράξει ο κ. Αναστασιάδης να ακυρώσει όλα τα συμβόλαια και να τα χαρίσει στην Exxon Mobil και στην TOTAL.
Σε αυτό το σκηνικό παίζουν σημαντικό ρόλο το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Είναι γνωστές οι θέσεις τους για την Τουρκία και δεν είναι μυστικό ότι δεν επιθυμούν λύση, η οποία θα μπάσει την κατοχική δύναμη από το παράθυρο στο ενεργειακό παιγνίδι.
Ο Πρόεδρος της Κύπρου το γνωρίζει και οπωσδήποτε τα ξέρει όλα και ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, Αβέρωφ Νεοφύτου, που άλλα λέει δημόσια και άλλα «σφυρίζει» στους φίλους του, όπως τους αποκαλεί, Ισραηλίτες, όταν επισκέπτεται το Εβραϊκό Κράτος. Ο κ. Νετανιάχου, αλλά και ο πρόεδρος του Ισραήλ, του περιποιούν προεδρικές τιμές, διότι ακούνε από το στόμα του αυτά που θέλουν να ακούσουν. Απλά, πρέπει οι συνομιλητές των Ισραηλινών να γνωρίζουν ότι μασκαραλίκια δεν ανέχονται και απαιτούν σταράτες κουβέντες.
Η Αίγυπτος είναι πιο εκδηλωτική από το Ισραήλ στο θέμα της τουρκικής επιθετικότητας στην κυπριακή ΑΟΖ και η Λευκωσία είναι ενήμερη για τις αποφάσεις του προέδρου Σίσι, ο οποίος είναι γνωστός δικτάτορας, αν και, αν και όπως λένε μερικοί δικοί μας, σε πολλές περιπτώσεις «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»… Και οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι κάνουν τα στραβά μάτια στην περίπτωσή του. Η άγρια κόντρα του αλ Σίσι με τον πρόεδρο της Τουρκίας, πάει μακριά.
Ο Ερντογάν είχε υποστηρίξει τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», οι οποίοι φαίνεται ότι εξελίχθηκαν σε «αποικία» της Τουρκίας παραδίδοντας και τον χρυσό της χώρας στην Άγκυρα. Οι διαφορές τους, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, είναι αγεφύρωτες και η Αίγυπτος στάθηκε στο πλευρό της Κύπρου, και στην Ισλαμική Διάσκεψη αλλά και στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Το Ισραήλ βλέπει το παιγνίδι διαφορετικά. Ο κ. Νετανιάχου αφού «έπαιξε» -για να λέμε την αλήθεια- με την Τουρκία, έστω και αν οι σχέσεις τους ήταν στο ναδίρ, ενημέρωσε τον κ. Αναστασιάδη για την πραγματική του θέση έναντι της κατοχικής δύναμης. «Δεν την θέλει στα πόδια του», είναι η φράση που αντικατοπτρίζει τα πιστεύω του για το ενεργειακό παιγνίδι στην ανατολική Μεσόγειο.
Είναι μεγάλη κουβέντα, η οποία -την ίδια στιγμή- είναι και επικίνδυνη. Διότι για να αποκλειστεί η Τουρκία από την στρατηγική περιοχή της Μεσογείου, απαιτούνται έργα. Υπό την έννοια ότι πρέπει το Ισραήλ να αναλάβει το ρόλο του χωροφύλακα, που του χάρισε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Σε αυτή την περίπτωση, και πρέπει να στηριχθεί σε γειτονικές χώρες, και πρέπει να τις στηρίξει με τον τρόπο με τον οποίο το ίδιο το Ισραήλ γνωρίζει καλύτερα. Αλλά πρέπει και οι άλλες χώρες να έχουν το θάρρος και να ζητούν και να μην τα βάζουν όλα στη ζυγαριά των «ίσων αποστάσεων».
Ένας καλός ομογενής μου είπε μία ιστορία, που αποτελεί παράδειγμα για τον τρόπο που σκέφτονται οι Άραβες φίλοι μας. Ο ομογενής συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις των Παλαιστινίων στην Αμερική και «κουβαλούσε» και φίλους του στις διαδηλώσεις. Είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις μαζί τους και τους κάλεσε και στις διαδηλώσεις της Ομογένειας εναντίον της τουρκικής εισβολής. Αρνήθηκαν να συμμετέχουν -και το είπαν ξεκάθαρα. Δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν τους Τούρκους. Έτσι σταμάτησε και η συμμετοχή των ομογενών μας στις δικές τους εκδηλώσεις εναντίον του Ισραήλ.
Η παραπάνω ιστορία είναι χαρακτηριστική και αυτή την κατάσταση την αντιμετώπισαν πολλές φορές οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου. Αλλά δεν είχαν ποτέ το θάρρος να τους πουν αυτό που νιώθουν οι πρόεδροι, οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί μας των Εξωτερικών. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Και στον πρωθυπουργό του Ισραήλ πρέπει να εκφράσουν με ακρίβεια μία νέα πολιτική, για το τι είδους βοήθεια ζητούν, και σε όλους τους υπόλοιπους να εξηγήσουν ότι η Ελλάδα και η Κύπρος αποφάσισαν να δουν μόνο το συμφέρον των λαών τους…
Εύχομαι ότι η επίσκεψη των υπουργών Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά και Νίκου Χριστοδουλίδη στο Ισραήλ, στις 13 Σεπτεμβρίου, θα αποδειχθεί καταλύτης για τη νέα στρατηγική συμμαχία στη Μεσόγειο…
Όσο για τους μανδαρίνους τους ΑΚΕΛ, που έμειναν κολλημένοι στην παλαιολιθική εποχή, η Κύπρος έχει μπόλικο …ξύδι.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ακούω ότι η Αμερικανίδα πρέσβειρα, που οσονούπω αποχωρεί από την Κύπρο, έχει αλλάξει στάση απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για μία καλή εξέλιξη, σε μία εποχή που η Τουρκία εξελίσσεται σε εχθρική και αντίπαλη χώρα για την αμερικανική υπερδύναμη. Πως είναι δυνατόν, ο πρόεδρος της χώρας που αντιπροσωπεύεις να βρίσκεται στα μαχαίρια με την Τουρκία και εσύ να υποστηρίζεις λύση στο Κυπριακό που παραδίδει το νησί στη σφαίρα επιρροής της κατοχικής δύναμης. Δεν γίνεται… Πρόκειται και για κάκιστη διπλωματική κίνηση. Διότι αν τα σπάσουν οι ΗΠΑ με την Τουρκία, που θα απευθυνθεί η υπερδύναμη; Οι μόνες της επιλογές είναι το Ισραήλ, η Αίγυπτος, αλλά περισσότερο η Κύπρος, η Ελλάδα και οι Κούρδοι που «αγγίζουν» την Τουρκία. Οι διπλωμάτες βρίσκονται στις διάφορες χώρες για να κάνουν εισηγήσεις για το καλό των χωρών τους. Γεγονός είναι ότι η Τουρκία δεν εξυπηρετεί πλέον τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής. Σε αντίθεση με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Κύπρο, την Ελλάδα και τους Κούρδους, που απέδειξαν με πράξεις ότι παραμένουν πιστοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, χωρίς να έχουν και πολλές απαιτήσεις…
Πηγή: hellasjournal.com
