Επί δεκαετίες, ένας άνδρας από το Μίσιγκαν χρησιμοποιούσε μια μεγάλη πέτρα ως σφήνα πόρτας. Όπως αποδείχτηκε είχε υποπέσει σε τεράστιο… σφά...
Επί δεκαετίες, ένας άνδρας από το Μίσιγκαν χρησιμοποιούσε μια μεγάλη πέτρα ως σφήνα πόρτας. Όπως αποδείχτηκε είχε υποπέσει σε τεράστιο… σφάλμα, καθώς επρόκειτο για κομμάτι μετεωρίτη αξίας 100.000 ευρώ!
Η καθηγήτρια γεωλογίας του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Mona Sirbescu, για χρόνια εξετάζει πέτρες που της φέρνουν πολίτες αλλά ποτέ δεν έχει βρει έναν αληθινό μετεωρίτη.
«Αμέσως κατάλαβα ότι πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο», αναφέρει η ίδια.
Αφού εξέτασε την πέτρα, διαπίστωσε πως πρόκειται για μετεωρίτη που περιείχε 88,5% σίδηρος και 11,5% νικέλιο και είναι το έκτο μεγαλύτερο κομμάτι ουράνιου σώματος που έχει βρεθεί στην πόλη και η αξία του εκτιμάται στα 100.000 δολάρια.
«Είναι το πιο πολύτιμο δείγμα που έχω κρατήσει ποτέ στα χέρια μου, τόσο σε χρηματική αξία όσο και από επιστημονικής άποψης», συνέχισε η καθηγήτρια.
Το ουράνιο σώμα έπεσε στη Γη περίπου το 1930 και σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του, τον βρήκε όταν αγόρασε το 1988 ένα αγρόκτημα στο Έντμορ. Τον είδε να στηρίζει μια πόρτα του σπιτιού και ρώτησε τον προηγούμενο ιδιοκτήτη τι ήταν. Ο αγρότης του απάντησε πως πρόκειται για μετεωρίτη και αφού παίρνει το αγρόκτημα, είναι δικός του.
Κατά τον ίδιο, είχε πέσει στο ακίνητό τους τη δεκαετία του ’30, κάνοντας πολύ θόρυβο. Το πρωί, ο αγρότης και ο πατέρας του βρήκαν τον κρατήρα, έσκαψαν και ανακάλυψαν τον μετεωρίτη, ο οποίος ήταν ακόμη ζεστός.
Ο νέος ιδιοκτήτης έζησε στο αγρόκτημα για μερικά χρόνια και όταν μετακόμισε, πήρε μαζί του τον μυστηριώδη βράχο. Τα τελευταία τριάντα χρόνια τον χρησιμοποίησε ως σφήνα πόρτας ενώ και τα παιδιά του τον είχαν δείξει στο σχολείο τους.
Έχοντας ακούσει πως πολλοί κάτοικοι του Μίσιγκαν πωλούσαν κομμάτια μετεωριτών, πήγε στην Mona Sirbescu για να δει αν έχε κάποια αξία.
Πλέον, ο διαστημικός βράχος, ονομάζεται μετεωρίτης Edmore, και περιμένει να βρει ένα μόνιμο σπίτι.
Συνήθως οι μετεωρίτες μπορούν είτε να πωληθούν σε κάποιο μουσείο είτε σε κάποιο συλλέκτη. Για την ώρα υπάρχουν δύο ενδιαφερόμενοι, το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν και ένα μουσείο στο Μέιν. Εάν γίνει η πώληση, ο ιδιοκτήτης του μετεωρίτη θα δώσει το 10% της αξίας στο πανεπιστήμιο.
