Η Υπεραγία Θεοτόκος φανερώνεται συχνά σε αγίους ανθρώπους σε στιγμές ανάγκης. Άλλοτε για να τους ενθαρρύνει κατά την άσκηση, άλλοτε για ν...
Η Υπεραγία Θεοτόκος φανερώνεται συχνά σε αγίους ανθρώπους σε στιγμές ανάγκης.
Άλλοτε για να τους ενθαρρύνει κατά την άσκηση, άλλοτε για να τους θεραπεύσει από ασθένειες, ή για να τους αποκαλύψει κάποιο μυστήριο.
Δύο θαυμαστά τέτοια περιστατικά έλαβαν χώρα στην Ιερά μονή Μεγίστης Λαύρας, στο Άγιον Όρος. Ήταν κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, όταν έψαλλαν τον Ακάθιστο Ύμνο: κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ο όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, αποκαμωμένος, έγειρε αντίκρυ στην εικόνα της Θεοτόκου.
Έτσι καθισμένος, αποκοιμήθηκε. Τότε ακριβώς εμφανίστηκε σ’ αυτόν η Πανάμωμος και Υπεραγία Θεοτόκος, περιβεβλημένη ουράνιο φως και είπε: «Χαίροις, Ιωάννη! Ψάλλε μοι και εγώ δεν θέλω σε εγκαταλείψει».
Το δεύτερο περιστατικό αφορά τον όσιο Γρηγόριο τον Δομέστικο, που όπως και ο Ιωάννης ο Κουκουζέλης, ήταν ιεροψάλτης. Ο Πατριάρχης Κάλλιστος είχε καθιερώσει να ψάλλεται στη Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου το «Επί Σοι χαίρει πάσα η κτίσις…» αντί του «Άξιον εστίν». Όμως ο διάδοχός του, πατριάρχης Φιλόθεος, το αναίρεσε επανεισάγοντας μάλιστα, χάριν συντομίας, το «Άξιον εστίν».
Όμως την παραμονή των Θεοφανείων, παρόντος και του Πατριάρχη Αλεξανδρείας, ο άγιος Γρηγόριος έψαλε αντ’ αυτού τον ύμνο «Επί Σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη». Αμέσως μετά του φανερώθηκε, ευαρεστηθείσα, η Υπεραγία Θεοτόκος και του έβαλε ένα χρυσό φλουρί στο χέρι, όπως είχε κάνει με τον Ιωάννη Κουκουζέλη.
Η Κυρία Θεοτόκος είπε στον Γρηγόριο: «Ευχαριστώ σοι πολλά ότι έψαλλες προς τιμήν μου!». Έκτοτε θεσπίστηκε όλες οι Θείες Λειτουργίες του Μεγάλου Βασιλείου να περιλαμβάνουν στη θέση του «Άξιον εστίν» το «Επί Σοι χαίρει».