kathimeriniΜε χρέη που πλέον ξεπερνούν το 1,3 δισ. ευρώ, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (ΕΝΑΕ) αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελληνικής α...
kathimeriniΜε χρέη που πλέον ξεπερνούν το 1,3 δισ. ευρώ, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (ΕΝΑΕ) αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελληνικής αβελτηρίας και του στρεβλού επιχειρηματικού μοντέλου των τελευταίων δεκαετιών. «Οταν η Ιταλία έστρεφε τα δικά της ναυπηγεία στα κρουαζιερόπλοια επιδοτώντας μάλιστα τα χρηματοδοτικά επιτόκια σε όσους έβαζαν παραγγελίες, τα ελληνικά ναυπηγεία προτιμούσαν να φτιάχνουν βαγόνια για τον από τότε χρεοκοπημένο ΟΣΕ», αναφέρει χαρακτηριστικά στέλεχος του συγκεκριμένου κλάδου.
Οπως και σε άλλους κλάδους, έτσι και στα ναυπηγεία οι επιχειρήσεις προσανατολίστηκαν σε έργα χρηματοδοτούμενα άμεσα ή έμμεσα από τον κρατικό προϋπολογισμό, επιδιώκοντας να εξασφαλίζουν συμβόλαια από ΔΕΚΟ και τις Ενοπλες Δυνάμεις. Ακόμα και η «λύση Βενιζέλου», που έσπασε τον Σκαραμαγκά σε πολεμικό και εμπορικό τμήμα, προσέλκυσε επενδυτή που επιδίωκε έργα από το Δημόσιο. Και τώρα πια τα ΕΝΑΕ βούλιαξαν μαζί με τις ΔΕΚΟ και το κράτος και η κυβέρνηση επιχειρεί να τα θέσει σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης για να τα πουλήσει.
Η ελληνική ναυπηγική και ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία εν γένει μαζί με τα κέρδη της είχε χάσει από καιρό και την αξιοπιστία της. «Αυτό που στην Ελλάδα μου κοστίζει 100, στην Τουρκία μου στοιχίζει 50 και στη Βουλγαρία 40, ενώ στη Δυτική Μεσόγειο 120», αναφέρει στην «Κ» Ελληνας εφοπλιστής που ισχυρίζεται πως ακόμα και έτσι θα έφερνε πλοία του για επισκευές εδώ αν ήξερε πως θα τα παραλάβει στις συμφωνηθείσες προθεσμίες. «Οι Ελληνες εργάτες και τεχνίτες μας είναι πολύ καλοί, αλλά κανείς δεν δεσμεύεται πως μια απεργία δεν θα κρατήσει το βαπόρι και μία και δύο εβδομάδες παραπάνω από το αναμενόμενο», εξηγεί. Οι ακτιβιστές συνδικαλιστές του Περάματος έγιναν γνωστοί τα προηγούμενα χρόνια σε όλη την υφήλιο και όσοι τολμούσαν να πιστέψουν πως αυτά είναι υπερβολές το πλήρωσαν ακριβά σε χαμένους ναύλους, σημειώνει άλλος επιχειρηματίας της ποντοπόρου. Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το διακύβευα, αξίζει ίσως να αναφερθεί πως ανάλογα με το πλοίο κάθε μέρα καθυστέρησης κοστίζει από μερικά χιλιάρικα έως και πάνω από δέκα ή και δεκαπέντε χιλιάδες δολάρια σε χαμένα έσοδα από ναύλους. Ετσι αργοπέθαιναν και αργοπεθαίνουν ακόμα τα ελληνικά ναυπηγεία. Δημόσιο και Τράπεζα Πειραιώς περιμένουν τώρα την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, όπου ως βασικοί πιστωτές έχουν υποβάλει αίτηση για ένταξη της εταιρείας ΕΝΑΕ σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης του νόμου 4307/2014.
Ομως, φευ, αυτή καθυστερεί σε βαθμό που πολλοί ανησυχούν πως ούτε αυτό το σχέδιο θα αποδώσει και θα πρέπει για μία ακόμη αφορά να αναζητηθεί νέος τρόπος για να μην κλείσει αμετάκλητα η μονάδα του Σκαραμαγκά με αναγκαστικούς πλειστηριασμούς.
Οι ανταγωνιστές ευημερούν
Βέβαια, οι Ευρωπαίοι ανταγωνιστές ευημερούν: Η Fincantieri της Ιταλίας και η Meyer Werft της Γερμανίας κατατάσσονται πλέον μεταξύ των μεγαλύτερων ναυπηγείων διεθνώς όσον αφορά την αξία των παραγγελιών τους χάρη στην έκρηξη της κρουαζιέρας. Η Fincantieri στα τέλη του 2017 έχτιζε 22 κρουαζιερόπλοια αξίας περίπου 16 δισ. και άλλα 6 άλλων 900 εκατ. στη νορβηγική θυγατρική της Vard. Η Meyer Werft μέχρι το 2023 έχει 21 παραγγελίες (μαζί με τη θυγατρική Turku Meyer) αθροιστικής αξίας 16,9 δισ. δολ. Ξεπέρασαν έτσι αμφότερες τους κατασκευαστές της Ασίας, που επικεντρώνονται στην κατασκευή εμπορικών πλοίων.
