Την Παρασκευή στο κύριο άρθρο της η γαλλική εφημερίδα Le Figaro, με τίτλο: «Ανατολική Realpolitik», άσκησε δριμεία κριτική στην απόφαση ...
Την Παρασκευή στο κύριο άρθρο της η γαλλική εφημερίδα Le Figaro, με τίτλο: «Ανατολική Realpolitik», άσκησε δριμεία κριτική στην απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία.
Το άρθρο αναφέρει ότι σε αυτές τις ασταθείς ανατολικές συμμαχίες συνηθίζουμε να λέμε ότι στο τέλος χάνουν πάντα οι Κούρδοι. Η φράση φαίνεται να επιβεβαιώνεται και πάλι.
Και τώρα, μένουν εγκαταλελειμμένοι, σχεδόν μόνοι, απέναντι σε μια Τουρκία που θερμαίνει ήδη τις μηχανές των τανκς της για να τους επιτεθεί (σ.σ. ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε την Παρασκευή, ότι μετά από συνομιλία του με τον Ντόναλντ Τραμπ, αποφάσισε να αναστείλει την επίθεση ανατολικά του Ευφράτη).
Γιατί ο Τραμπ αποσύρει τις ειδικές του δυνάμεις από το θέατρο επιχειρήσεων στη Συρία; Όπως συμβαίνει συχνά, συνεχίζει η Le Figaro, για αυτόν είναι πιο σημαντικός ο υπολογισμός από το όραμα, καθώς και μια ανάγκη εσωτερικής πολιτικής.
Η Αμερική (και η επανεκλογή) προηγείται! Το νέο ότι οι στρατιώτες («boys») επιστρέφουν στο σπίτι δημιουργεί πάντα εντυπώσεις ενόψει των Χριστουγέννων.
Ο Πρόεδρος άλλωστε παραμένει πιστός σε μια από τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Χωρίς να ακούει τους στρατηγούς και τους πολιτικούς που έχει δίπλα του και οι οποίοι κρίνουν αυτή την απόφαση ως πρόωρη.
Όμως πίσω από αυτή την απόφαση, ο Trump ασκεί επίσης, τη realpolitik.
Παίζει περισσότερο με την Τουρκία απ’ ότι με τους Κούρδους.
Σφραγισμένη με την αγορά πυραύλων Patriot υπάρχει προφανώς μια συμφωνία μεταξύ της Ουάσιγκτον και τον Ερντογάν.
Παρά τις ισλαμικές και αυταρχικές υπερβολές του, ο Τούρκος θεωρείται απαραίτητος σύμμαχος στο μεγάλο παιχνίδι που παίζεται εναντίον του Ιράν.
Κάποιοι θα πουν ότι η απόσυρση των 2000 ανδρών δεν θα αλλάξει πολύ τα πράγματα, όταν ο Βλάντιμιρ Πούτιν εδώ και καιρό κάνει τους ελιγμούς του. Δεν έχουν εντελώς άδικο.
Όμως, τουλάχιστον σε συμβολικό επίπεδο, αυτή η απόσυρση των Αμερικανών από τη Συρία δεν είναι ανώδυνη.
Κινδυνεύει να επανακινητοποιήσει τις αποδυναμωμένες τάξεις των τζιχαντιστών αλλά κυρίως επικυρώνει την απώλεια επιρροής των Δυτικών στη Μέση Ανατολή.
Και μένει ελεύθερο το πεδίο στους Ρώσους και τους Ιρανούς, ως κυρίαρχους της περιοχής και συνεπώς του πολιτικού παιχνιδιού.
Πέρα από τη Συρία, αυτή η αιφνιδιαστική απόφαση δείχνει ότι η Αμερική μπορεί κάποια στιγμή να χειριστεί τους συμμάχους της, ως φθηνά υποκατάστατα.
Από τη σάρκα έως τα κανόνια τα εγκαταλείπουν όταν αυτά παύουν να είναι χρήσιμα.
Ενώ η καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας απέχει πολύ από το τέλος της, το μήνυμα είναι ατυχές, καταλήγει η Le Figaro.
