Με την αντιστροφή του ηττοπαθούς κλίματος που σηματοδότησαν οι τεράστιες πολεμικές επιτυχίες με την ανάκτηση της Τρίπολης, τη συντριβή του ...
Με την αντιστροφή του ηττοπαθούς κλίματος που σηματοδότησαν οι τεράστιες πολεμικές επιτυχίες με την ανάκτηση της Τρίπολης, τη συντριβή του Δράμαλη στα Δερβενάκια κλπ, οι πρώην προύχοντες κοτζαμπάσηδες και νυν πολιτικοί άρχισαν να υποσκάπτουν το γόητρο , τη ραγδαία αυξανόμενη φήμη που δημιουργούσε πλέον ο Γέρος , ο οποίος με τη απροσπέλαστη προσωπικότητα του , άρχισε να γίνεται το σύμβολο στις καρδιές και τραγούδι στα χείλη των σκλαβωμένων Ελλήνων. Ο Κολοκοτρώνης ήταν πλέον επικίνδυνος.
Οι διαθέσεις των κυβερνώντων δεν άρχισαν να φανούν. Αρχικά η δολοφονία του πρωτότοκου υιού του Πάνου Κολοκοτρώνη (Νοέμβριος 1824) , κατόπιν υποκίνησης του τότε πολιτικού κατεστημένου , ο οποίος με περιγραφές της εποχής προοριζόταν ως διάδοχος του πατέρα του , καθώς κατείχε λαμπρή παιδεία αλλά και διακρίσεις στα πεδία των μαχών, κλόνισε το Γέρο. Κατόπιν , η αναίτια σύλληψη του Κολοκοτρώνη (1825) χωρίς να τηρηθεί κανενός είδους δικονομική διαδικασία (κατηγορητήριο-δίκη-καταδίκη) και η φυλάκιση του στην Ι.Μ. Προφήτη Ηλία στην Ύδρα , την ίδια στιγμή που ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ έκανε απόβαση στη Μεθώνη με περίπου 100.000 στρατό , έπληξε τον Αγώνα στην πιο κρίσιμη καμπή του. Τραγική ειρωνία ελληνικής προέλευσης.Διατάχθηκε η αποφυλάκισή του , μερικές μέρες μετά τη μάχη στο Μανιάκι (19 Μαίου 1825)
Η ίδια επαίσχυντη κατάσταση επαναλήφθηκε το Σεπτέμβριο του 1833, που βρήκε τον Κολοκοτρώνη, τον Δημήτριο Πλαπούτα και άλλους 21 στρατιωτικούς, στα μπουντρούμια του Παλαμηδίου (Ιτς Καλέ) , στους οποίους μάλιστα αν και έπρεπε να του γνωστοποιηθούν οι κατηγορίες συλλήψεως του, αυτό έγινε τρεις (3) μήνες αργότερα.
