Εκδήλωση μνήμης για τη θυσία του αεροπόρου Κωνσταντίνου Περρίκου έγινε χθες στο δήμο Καλλιθέας. Μεταξύ των ομιλητών και ο Στρατηγός Δημ...
Εκδήλωση μνήμης για τη θυσία του αεροπόρου Κωνσταντίνου Περρίκου έγινε χθες στο δήμο Καλλιθέας. Μεταξύ των ομιλητών και ο Στρατηγός Δημήτρης Αλευρομάγειρος.
Το κείμενο της ομιλίας του:
Το ότι η Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων [1941 – 1944 ] ήταν η μεγαλύτερη σε έκταση και βάθος σε ολόκληρο τον κόσμο, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου του προηγούμενου αιώνα, ως συνέχεια της επίσης μεγαλειώδους πολεμικής αντίστασης των 216 ημερών [ 28 Οκτωβρίου 1940 – 1η Ιουνίου 1941] είναι αυταπόδεικτο ιστορικά.
Όλοι οι τότε μεγάλοι του ελεύθερου κόσμου δεν εφείσθησαν λόγων για να εξάρουν αυτή την πραγματικότητα. Θα αναφέρω μόνον την αναφορά στο ΒΒC την 30ην Μαρτίου 1942 που έλεγε «Η Ελλάς έσωσε την Μόσχα και τον Καύκασο. Όταν φτάσει η ώρα αγνωμοσύνη απέναντι του Ελληνικού Λαού, θα ισοδυναμεί με προδοσία απέναντι ολοκλήρου της Ευρώπης».
Αλλοίμονο όμως , η σύγκρουση των συμφερόντων για την κυριαρχία του κόσμου που εν σπέρματι υπήρχε και κατά την διάρκεια του πολέμου και ανεδείχθη αμέσως μετά την λήξη του, βοηθουμένης και από την δική μας πολιτική ανωριμότητα οδήγησαν στον βροτολοιγό εμφύλιο 1946-1949 που ουσιαστικά ολοκλήρωσε την επί ναζιστικής κατοχής καταστροφή της Ελλάδας.
Σήμερα οι παραπάνω λόγοι του BBC του Μαρτίου του 1942 ηχούν σαν ειρωνεία της ιστορίας αφού η δημοκρατική μεταπολεμική Γερμανία κωφεύει στην ηθική και υλική εκπλήρωση των υποχρεώσεών της για τις γερμανικές οφειλές προς την πατρίδα μας αποτέλεσμα της ναζιστικής κατοχής και καταστροφής της Ελλάδας ενώ η Ευρώπη σιωπά αδιάφορα. Όμως μην εφησυχάζουν. Ο ελληνικός αλλά και μεγάλο μέρος του σημερινού δημοκρατικού Γερμανικού Λαού και άλλων δημοκρατών της Ευρώπης θα τους υποχρεώσει να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Τα πάθη που ανεφύησαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου, εκτός των παραπάνω, εμπόδισαν και την ανάδειξη του μεγαλείου της Εθνικής Αντίστασης.
Μόλις το 2006 ο Μανώλης Γλέζος,, ολοκλήρωσε την καταγραφη με θρησκευτική ευλάβεια και αντικειμενικότητα την περίοδο της Αντίστασης στο περίφημο βιβλίο του .
Οι συγγραφείς του σημερινού βιβλίου μετά από επίμονη πολυετή έρευνα μας προσφέρουν ένα εξειδικευμένο βιβλίο για εκείνη την περίοδο αναδεικνύοντας μια εξαιρετική μορφή της αντίστασης, τον Κωνσταντίνο Περρίκο.
Πιστεύω ότι είναι πλέον ο κατάλληλος χρόνος μακριά από τα πάθη του εμφυλίου που δηλητηρίασε και την γνώση μας για εκείνη της εποποιία της Αντίστασης, να εγκύψουμε όχι μόνον για να αποδώσουμε την πρέπουσα τιμή στους τότε αγωνιστές αλλά και να προσπαθήσουμε να διδαχτούμε για την σημερινή πορεία της Πατρίδας μας και το μέλλον της .
Οι συγγραφείς κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση και με απόλυτη νηφαλιότητα καταγράφουν την πορεία του Περρικου από τα βρεφικά του χρόνια μέχρι την ουρανομήκη θυσία του. Ακριβώς η θυσία αυτή επισφραγίζει το μέγεθος της προσωπικής του αξίας και σημαντικής προσφοράς του και η όλη του μικρή σε χρόνο αλλά τεράστια σε αποτέλεσμα διαδρομή της ζωής του είναι ένα τεράστιο μάθημα για όλους μας.
Γνωρίζω ότι άλλοι συμπαρουσιαστες θα αναπτύξουν την πιο σημαντική σε σχεδιασμό, εκτέλεση και αποτέλεσμα ενέργειά του, την ανατίναξη της φιλοναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ τον Σεπτέμβρη του 1942 και γι αυτό να μου επιτρέψτε να αρκεσθώ, αφού οι συγγραφείς μου έκαναν την τιμή να προλογίσω το πόνημά τους, να σας μεταφέρω κάποιες σκέψεις μου από την μελέτη του.
Ο Περρίκος είναι η απόδειξη και η προσωποποίηση του διαχρονικού αντιστασιακού πνεύματος που διατρέχει τον ελληνισμό. Αγωνίζεται για τις ιδέες του με φάρο την ελευθερία της πατρίδας του έχοντας ζήσει πραγματικά από την παιδική του ηλικία σημαντικές στιγμές αυτής της εθνικής διαδρομής με την απελευθέρωση της Χίου το 1912, τις σφοδρές αεροπορικές επιδρομές που τον οδήγησαν να ερωτευτεί την αεροπορία με εσωτερικό σκοπό , εδώ βλέπουμε και τον οραματισμό του , να χρησιμοποιηθεί αυτό το όπλο για την ελευθερία αυτή.
Η απογοήτευση του από την πολιτική αλλά και χρηματική εκμετάλλευση της αγωνίας του δεν τον κάμπτει και επειδή μοναδικό του στόχος παραμένει η αξιοποίηση της αεροπορίας έρχεται σε σύγκρουση μαζύ τους αδιαφορώντας για το προσωπικό του συμφέρον, Έτσι βλέπει τον εαυτό του να γίνεται βορά των μικροπολιτικών αντιπαραθέσεων της εποχής του μεσοπολέμου. Πέφτει αλλά δεν κάμπτεται. Πλησιάζει τους πολιτικούς αντιπάλους των πρώην ισχυρών πάντα με τον ίδιο στόχο , Απογοητεύεται και από αυτούς αλλά συνεχίζει και όταν εκείνοι τον διώχνουν από την αεροπορία ως πολύ ενοχλητικό.
Επανέρχεται με την κήρυξη του πολέμου και όταν η πατρίδα του υποκύπτει στην δεύτερη φασιστική επίθεση δεν αναπαύεται σε κάποιο εμπόριο μαυραγοριτισμού αλλά πλησιάζει και εμψυχώνει νέους ανθρώπους και συγκροτεί την αντιστασιακή οργάνωση Νέων , την ΠΕΑΝ και καταφέρνει να κάνει την κίνηση φορσέ με την ανατίναξη της ΕΣΠΟ συμβάλλοντας σημαντικά στην τελειωτική ματαίωση των σχεδίων της χιτλερικής Γερμανίας για αποστολή Ελλήνων στο ναζιστικό μέτωπο. Στην προσπάθεια του αυτή δεν υπάρχει άλλη ιδεολογία πέραν της αγάπης του για την Ελευθερία της Πατρίδας του ακόμα και όταν κάποιοι δείχνουν να ενοχλούνται από τις ενέργειές του γιατί δεν τις ελέγχουν ιδεολογικά. Είναι δηλαδή ο τέλειος αντάρτης . Και όταν καλείται να πληρώσει με τη ζωή του το τίμημα των ενεργειών του , αυτός και οι σύντροφοι του γνωρίζουν ότι η θυσία τους δεν πήγε μάταια .
Μας θυμίζει πάλι τον Λορέντζο Μαβίλη που αναφωνεί την στιγμή που αποθνήσκει μαχόμενος την μεγάλη, την ύψιστη τιμή να πεθάνει για την Ελλάδα, Μας θυμίζει το του Αινεία «Ώ! Τρις και τετράκις ευτυχισμένοι, εκείνοι εις τους οποίους έτυχε να πέσουν κάτω από τα υψηλά τείχη της Τροίας ενώπιον των πατέρων».
Ο Κωνσταντίνος Περρίκος είναι η διαχρονική αντιστασιακή μορφή της Ελλάδας,
Το να τον έχουμε , όπως τόσους άλλους κορυφαίους αγωνιστές της Αντίστασης, σύμβολο και παράδειγμα είναι η καλύτερη τιμή για Εκείνον.
Σας ευχαριστώ που είχατε την καλοσύνη να με ακούσετε
